Aranan yeni kan bulundu!
Transformers serisine bir reset atmak lazımdı hakikaten. Shia LaBeouf ve Megan Fox ile başlayan o sinemalardan ben aslında ziyadesiyle kopmuştum. Kimsenin de keyif alamadığı bir “uzaylı robotlar çarpışıyor ft. ABD ordusu” dönencesine düşmüştü husus, çıkamıyorduk içinden. Artık Transformers’a bir can suyu gerektiği mutlaktı ama… Açık konuşayım, bu türlü her şeye sıfırdan başlama fikri de çok başıma yatmıyordu benim.
Taa ki Transformers: Başlangıç’ı izleyene kadar.
Metalik memleket Cybertron’a hoşgeldiniz!
Bir Energon madencisi olan Orion Pax’ın, Quintesson’lara karşı yapılan savaşta hayatını kaybeden birinci 13 Prime Transformer hakkındaki kayıtları kurcalamak için bir bilinmeyen bir kütüphane arşivine sızmasıyla öykümüz başlıyor.
Cybertron’da ana güç kaynağı olan Energon ırmaklarının kuruduğu ve Transformer’ların yer altındaki Iacon Şehri’nde, savaş sonrası sıkıntı vakitlerde yaşamak zorunda kaldığını kentin parıltılı ve ihtişamlı havasında görmek çok sıkıntı. Lakin Cybertron’un yöneticisi Sentinel Prime’ı görür görmez kıllanmamak mümkün değil. Yok efenim ben yeryüzüne çıktım da müthiş şeylerle yüzleştim de, ben hala Energon’un tekrar akmasını sağlayacak Yöneticilik Matrix’ini arıyorum vallahi o kadar çok arıyorum ki…
Yavrum biz siyasetçi dalaverelerine o kadar alışkınız ki, yani sana anlatamam ne kadar muhakkak oluyor bir şeyler çevirdiğin.
Hele de bu yeni Cybertron’da birtakım Transformer’ların dönüşüm çarkları olmadan “doğdukları” göz önünde bulundurulunca.
Eğer Transformers metasına biraz aşinaysanız yavaş yavaş bir ortaya gelen ana karakterlerimizin renkleri size biraz öykünün ne tarafa gideceği konusunda fikir veriyor.
Hayatta madencilikten daha fazlası olması gerektiğine inanan Orion Pax ve yakın arkadaşı D-16, Quintesson tehdidinin devam ettiği dışında yüzeyiyle ilgili pek bir şey bilinmeyen Cybertron gezegeni, 13 Prime’ın bahtı, Yöneticilik Matrix’inin tam olarak nasıl bir şey olduğu… Öykü çetrefillenip bilinmez tarafları açığa çıktıkça kahramanlarımız da kendilerini güç kararlar vermek zorunda buluyorlar.
Fakat bu iki saatlik Transformers şölenini sizler için spoillemek istemiyorum. Tek söyleyebileceğim, Transformers: Başlangıç’ın uzun vakittir keyifle izlediğim birinci Transformers sineması olduğu.
Animasyona dönmek çok hakikat bir karar olmuş, darısı ikinci sinemanın başına!
Her ne kadar Transformers sinemalarının CGI kullanımını genelde başarılı bulsam da animasyon sinemaların yaratıcı özgürlüğü bence bir öbür oluyor. Gerçi bu fikrime Transformers’la birinci olarak çizgi sinemaları aracılığıyla tanışmış olmamın nostaljik katkısı da büyüktür eminim.
Yine de Transformers: Başlangıç bizi live-action Transformers sinemalarında ister istemez göremediğimiz renkli bir seyahate çıkarıyor. Üstelik animasyon olmasının yumuşatıcı tesirini, geri dönüp düşündüğünüzde düpedüz canice sahneler yaratmak için de kullanıyor. Ki ben de Transformers’ın bu az buçuk oyuncaksı ancak bir o kadar da kendini ciddiye alan tonunu özlemiştim.
İki saatlik sinemada, “Ya burayı da biraz fazla uzatmışlar güya,” dediğim tek bir sahne olmaması da gayreti.
Gerçekten bu kadar burun kıvırarak girdiğim bir sinemadan en son ne vakit bu kadar eğlenmiş çıktığımı hatırlamıyorum. Yorulmuştum Transformers’tan. Sağda solda Rise of the Beasts falan gömüyordum ki benim kolay kolay bir şey gömdüğümü göremezsiniz.
Eğer Transformers seviyorsanız, özel olarak Transformers sevgisi aşılamak istediğiniz birileri falan varsa sinemada mutlaka talih vermeniz gereken bir sinema olmuş Transformers: Başlangıç.
Not: 4.5 / 5
Editörün Notu: Transformers aradığı taze kanı animasyonda bulmuş. Tekrar Transformers karakterleri hakkında bir Transformers sineması izleyebildiğimiz için mutluyum. Umarım devam sinemaları de bu özü çok sulandırmadan ilerletir öyküyü.
