Hayatta yaptıklarınız IMAX’te yankılanır
Doyurucu ve başı sonu muhakkak bir hikayeyi anlatıp bitirdiyseniz çoğunlukla onun devamını getirmenize de gerek yoktur. O o denli hoştur, olduğu kadarı kafidir. Lakin işte Hollywood bu türlü tutmuş fikirlerin gereksiz ve zorlama devamlarıyla dolu bir yer. Zira para! Gladyatör 2 de bence bu kervana dahil bir sinema. AMA! Bu onun son derece eğlenceli, görselliği güçlü ve sağlam oyunculuklarla bezeli epik bir şölen olduğu gerçeğini de değiştirmiyor.
Şölen diyorum zira Roma’nın kendisi bu türlü absürt, abartılı ve gösterişle dolu bir taban. Birinci sinemanın politik bir kederi, Maximus rolünde sineması sürükleyen Russel Crowe’un yükü ve eli yüzü düzgün bir senaryosu vardı. Devam sinemasında bunların hiçbirisi yok. Onun yerine şaşalı ve zıvanadan çıkmış bir Roma, çok eğlenceli bir performansla Denzel Washington ve dağınık bir senaryo var elimizde.
Hani ucundan kıyısından dünyanın bugün içinde olduğu şirazesi kaymış halin bir yansıması burada da var, evet. Fakat bu üzere yorumlar çoğunlukla gergedanların nasırlı toynakları altında eziliyor yahut köpekbalıklarına yem oluyorlar sinema boyunca. Birinci sinemanın intikam teması devam ediyor ve yeni sinema öncülüne her atıfta bulunduğunda kendi güçsüzlüğünü de kabulleniyor aslında. Ancak ne vakit kendine has çılgın aurasına bürünüp yeni bir şeyler deniyor işte o vakit keyfi yerine geliyor insanın. Keyif almak demişken bu sinema bulabileceğiniz en büyük -tercihen IMAX- ekranda izlenmek için çekilmiş belirli ki. Ridley Scott’ın epik savaş sahnelerindeki ustalığı aslında tartışılmaz, bu sefer çok daha yabanî ve kanlı çabalar de bizleri bekliyor. Yani kılıç kalkan aksiyonunu özleyenler buradan mutlu ayrılırlar rahatlıkla.
Filmde bir çok noktada tarihî tutarsızlıklar, Latince olması gerekirken İngilizce yazılmış yazılar göreceksiniz. Bu üzere ayrıntılar muhakkak ki bilhassa orada ve kaygı etmemeniz istenmiş. Sinemanın pek çok farklı mevzuyu işlemeye çalışırken çabucak hiçbirinde derinleşememesi bence müddetle alakalı. Biliyorsunuz Bay Scott direktörün kurgusu versiyonlarıyla meşhurdur ve bana o denli geliyor ki Gladyatör 2 için de yakın vakitte bu türlü bir versiyon gelecektir. Zira neden daha fazla entrika kuran Denzel Washington görmeyelim ki, değil mi? Onun performansı baştan sona sineması sürükleyen bir lokomotif üzere çalışıyor ve olduğu her sahneyi zenginleştirmeyi de başarıyor. Paul Mescal perdeye çok yakışsa ve tam bir Romalı üzere dursa da katiyen bir Russel Crowe değil, olmaya da çalışmıyor zati. Fakat bağımsız sinema ve dizilerdeki cevherini buraya tam yansıtamamış bence. Muhtemel bir uzatılmış versiyonda onun performansının daha doyurucu olması da mümkün bu ortada (Kingdom of Heaven’daki Orlando Bloom gibi) o yüzden kendisine çok da yüklenmiyorum. Pedro Pascal nihayet kendisine verilen farklı bir karakterin altından muvaffakiyetle kalkarken ikiz İmparatorlar Joseph Quinn ve Fred Hechinger ellerindeki kısıtlı gereçle yapabileceklerini yapıyorlar. Lakin onlar da bir Joaquin Phoenix kadar sinsi ve karmaşık değiller.
Sonuçta bu biraz da TikTok jenerasyonu düşünülerek çekilmiş bir sinema ve kendi Zeitgeist’ının ardına motor takmış son hız akan öykü anlatı trüklerini devam ettiriyor. Birinci sinema klasik devir kılıç ve sandal epiklerinin ağdalı yapısını tutup teknik olarak baştan aşağı yenilemişti. İkinci sinemaysa var olduğu kaotik ve karikatürize atmosferin elçiliğini yapıyor. Hepsi bu.
Ki tüm bu denetimsiz kaosun meczup üzere eğlenceli olduğu anlar da yok değil. O yüzden bariz kusurlarına ve tüm gereksizliğine karşın ben sinemanın sinemada yaşattığı o meczup dolu ve coşkulu ruh halini sevdim. Sonuçta her yaptığımızın da sonsuzlukta yankılanması gerekmiyor değil mi?
Not: 3 / 5
Editörün Notu: Birinci sinemanın ulaştığı düzeye ve tartıya sahip değil fakat bu onun meziyetlerinden hiç etkilenmediğimiz manasına da gelmiyor.
Yönetmen: Ridley Scott
Oyuncular: Paul Mescal, Pedro Pascal, Denzel Washington, Connie Nielsen, Joseph Quinn, Derek Jakobi
IMDB Notu: 7,1
