Ruhsuz bir uyarlama: Orijinalin esintisini kaybetmek
2018 yılında Netflix, Avatar: Son Havabükücü’nün kanlı canlı uyarlamasını yapacağını duyurduğunda çok heyecanlanmıştım. Orjinal serinin yaratıcıları Michael Dante DiMartino ve Bryan Konietzko’nun da bu projede dizi sorumlusu olarak katılacaklarını öğrenmek evvelki sinema uyarlamasından daha uygun olacağını hissettirmişti. Lakin ilerleyen süreçte DiMartino ve Konietzko, Netflix’le yaşadıkları yaratıcı farklılıklar nedeniyle projeden ayrıldıklarını duyurdular. Orjinal yaratıcıların projeden ayrılması hepimiz için uyarlamanın nasıl ilerleyeceği konusunda tasa yarattı.
Yine de bir kısmımız her live-action’ın makus olmayabileceğini ve bir ihtimal hoş olma ihtimali olduğunu biliyorduk. Oyuncuların uygun görünmesinden ve yayımlanan fragmanların kalitesinden ötürü umudumuz vardı. Lakin sonrasında gelen haberler bizi tekrar üzdü. Sokka’nın seksistliğinin budanması, Aang’in hâlâ çocuk olduğunu yansıtan değerli sahnelerin çıkarılması üzere. Şahsen bu olumsuz ilerleyişe karşın olumlu olan taraflarına odaklanıp tekrar de umutlanmaya devam etmek istedim. Bilhassa de son çıkan One Piece live-action’ını genel olarak beğenmiş biri olarak olarak Avatar’ın uyarlaması beni heyecanlandırmıştı. Pekala bu uyarlama sahiden güzel bir uyarlama oldu mu yoksa “Ne gerek var arkadaşım, her şeyi de uyarlamayıverin!” diyen bölümü haklı mı çıkardı?
Üzülerek söylüyorum ki bu dizi benim için bir hayal kırıklığı oldu. Yepyeni serinin yaratıcılarının ayrılmasına da hak verdim. Avatar’ı çok seven ve birçok kurgu dünyadan farklı tutan biri olarak yapıtın ruhunu hiç anlayamadıklarını düşünüyorum. Dizi temelde yepyeni serinin işlenişine uygun görünse de derine indikçe çok fazla değişiklik çıkıyor. Daha baştan kolay diyaloglar ve ucuz dramatik sahneler yaşanıyor. Aksiyon yapmak uğruna Ateş ulusunun maksadı, kuyrukluyıldız olayı, Aang’in kaçışı (dizide kaçmak da denemez ona da neyse) ve bulunuşu üzere olaylar üstünkörü geçilmiş.
Aang, Katara ve Sokka üçlüsü genel olarak baya törpülenmiş. Aang’in sorumluluklarından kaçışını, hâlâ oyunlar oynayıp eğlenmek isteyen çocuksu ruhunu gereğince yansıtamadıkları üzere bunun benzerini Katara ve Sokka için de yapmışlar. Sokka’nın seksistliğini ve daha birçok fikir şeklini çıkardıkları üzere Katara’nın da daha sert, inatçı ve hırslı yapısını yumuşatmışlar. Bu da ortalarındaki zıtlaşmalar ve öbür karakterlerle olan atışmaları üzere karakteristik sahneleri silmiş. Bu nedenle de Aang’i büsbütün bir tesadüfle buluyorlar mesela. Daha en başından Aang’in Appa’yla ayrıldığı sahneden itibaren yaşanan tesadüfler zinciri Aang, Katara ve Sokka üçlüsünün karakterlerini hiç etmiş.
Uyarlamalarda kaynak malzeme dışına çıkılmasına çok da tadını kaçırmadıkları sürece karşı çıkmıyorum lakin bu uyarlama yaptığı değişikliklerle çok fazla can sıkıyor. Özgün yapıtın ruhunu yakalayamamışlar. Karakterlerin makus yanlarını, kusurlarını çıkarıp onları daha baştan problemsiz beşerler olmaya yakın göstermişler. Çizgi dizinin asıl olaylarından birisi buydu. Karakterin bir kusuru oluyordu ve bunu etrafındaki, bu fikirlerinin aksini kanıtlayan beşerler sayesinde aşıyordu. Bu da karakterleri daha samimi ve gerçek yapıyor benim gözümde. Sonunda doğruyu bulamayabilirler de, seride buna örnek karakterler de var ancak değerli olan kusurları ve yanlışlarıyla var olmaları.
Dizinin genel olarak Kyoshi Adası’ndan sonrası da çok daha karmaşık bir biçimde ilerliyor. Farklı yerlerde olması gereken karakterleri tek bir yerde birleştirmek, karakterlerin eğitimlerini atlamak, alakasız karakterlere alakasız roller vermek, birtakım karakterler için değerli olan sahneleri çıkarmak vs. Her şey çok iç içe, alakasız ve zamansızdı. İllaki bir yerlerden kısılması gerektiğinin farkındayım lakin kesilen kısımların birden fazla asıl anlatılması gerekenleri göz arkası ediyordu. Bunları bize hoş sahneler ve oyunculuklarla sunmak yerine diyaloglarla vermeye çalışmışlar lakin diyaloglar da fazla kolay kalmış. Genel olarak manadan ve histen uzaktı.
Benim için tam bir travma olan Azula ekibine da değinmek isterim. Ufak bir baygınlık geçirdim bu sahnelerde. Oyuncular aslında olmamış bir de onlara verilen sahneler 1. sınıf müsameresi üzereydi. Bilhassa Mai için dünyanın en uyumsuz, en alakasız oyuncusunu seçmişler. Fazla keyif kaçırıcıydı.
Görsel olarak da efektleri, bükücülük ve birçok aksiyon sahnesini sevemedim. Yer, kostüm ve makyaj konusunda neredeyse hepsine hayran kaldım, bu bahisler başarılıydı orası başka. Lakin bükücülük sahnelerinde karakterlerin hareketleri akıcı değildi. Efektler de yapay duruyordu. Neredeyse her dövüş sahnesinde ağır çekim kullanılması da öbür bir sıkıntıydı. Dövüşlerin bütün akıcılığı ve heyecanı gitmişti.
Arada eklenen hoş sahneler de vardı doğal. Mesela Prens Zuko’nun 41. Filo’yla olan sahnesi ve Lu Deri cenazesinin olduğu sahne tekrar tüylerimi diken diken edip beni etkileyen kısımlardı. Yapacaksanız bu türlü sahneler yapın dedim. Zati genel olarak Iroh ve Zuko sahneleri benden yüksek puanlar aldı.
Diğer değerli denecek yan karakterlere bakarsak Ozai’nin oyuncusu güzeldi lakin sahneleri yeniden olmamıştı. Zuko’yla olan malum sahnede de gereksiz aksiyona girilmiş ve Zuko için manasını biraz kaybetmişti. Appa ve Momo dizinin olumlu taraflarındandı. Suki’ye ne laf ederim ne de laf ettiririm arkadaşlar. O kadar olumsuzluğun içinde parlıyordu. Gyatso da uygundu. Aang’le ortalarındaki sevgiyi güzel vermişlerdi. Bumi’nin oyuncusu uygun olsa bile Deli-Dahi Avatar dostu ruhunu yansıtamamışlardı. Geri kalan oyuncular için tek tek yazmayacağım ancak beğendiklerim de oldu beğenmediklerim de.
Adadayken Avatar Kyoshi ile Aang’in bağlantıya geçtiği sahneler de ayrıyeten eklenmiş lakin beğendim. Avatar Kyoshi şahaneydi. O kadar yeterli yapmışlardı ki kendisine ilişkin bir animasyon serisini çıkmasını ne kadar çok istediğimi tekrar hatırladım.
Yine de bu âlâ ayrıntılar ve anlık heyecan yaratan çekimler seriyi büsbütün izlenilesi yapmaya yetmiyor. Karakterler kıssanın çok ilerisinde. Dizi güya yan misyonların hepsini atlayıp, loot yapmadan ve karakterini geliştirmeden finale gitmeye çalışan bir açık dünya oyuncusu üzere.
Özetle bir ekşi bir tatlı ilerlediği için keyfimi çok fazla kaçırdı. İzlenmemesi gereken bir üretim değil fakat izlenmesi için heveslenilecek bir üretim da olamamış. Büyük ihtimalle devamı gelecek lakin kıymetli olan bu dengesizlikten yakayı kurtarabilecekler mi? Daha doğrusu kurtarmak isteyecekler mi? Her hoş sahnenin akabinde sanki artık nasıl berbat bir sahne çıkacak diye izlemek pek de keyifli olmuyor anlayacağınız üzere. Görsel açıdan çoğunlukla düzgün uyarlanmış olsa da geri kalan hususlarda hayal kırıklığına uğratıyor. En değerli olan şeyi Avatar’ın kalbini ve bize hissettirip, öğrettiklerini hiç anlayamamışlar.
Editörün Notu: Açıp yepyeni animasyonu izleyin, onu izlemek hâlâ daha cazip.
Not: 3 / 5
Yaratıcı: Albert Kim
Oyuncular: Gordon Cormier, Kiawentiio, Ian Ousley, Dallas Liu
IMDB Notu: 7,4
