Perspektif meselesi
Her ne kadar oyunların vazifesi bizlere alternatif gerçeklikler sunmak olsa da, bunu tam manasıyla fizik kurallarını bozarak yapan çok az oyun var. Valve’ın Portal serisi buna mükemmel bir örnek. Oyunun başlarında bulmacalar neredeyse çok çok kolay ancak portallarla farklı boyutlara gitme konsepti o kadar baş açıcı ki bunun farkına bile varamıyorsunuz. Tam portallarla düşünmeye alıştığınızda da akabinde güç bulmacalar geliyordu. Bu şekil oyun sahiden az geliyor. Superliminal, optik illüzyonlardan giderek bunu bir nebze yapmıştı. Viewfinder’ı görene kadar da bu şekilde aklıma üçüncü bir oyun gelmiyordu inanın. Viewfinder’ın beyin yakma biçimi çok kendine has, üç boyutlu ortamlara farklı fotoğrafları koyarak onları o boyuta katmaya dayalı şahane bir bulmaca oyunu var karşınızda.
Son cümlem başınızı karıştırmış olabilir ki zati oyunun da hedefi bu. Özünde bulmacalar kolay olsa da, hakikaten farklı bir açıdan düşünmeyi gerektirmesi ve beyninizin buna kalibre olması biraz vakit alabiliyor. Basitçe anlatmam gerekirse oyun aşağı üst şu formda çalışıyor; Diyelim ki karakterinizin atlayamadığı bir uçurum var ve etrafınızda köprü fotoğrafından öteki bir şey de yok, bu fotoğrafı düzgün bir açıyla oradaki boşluğa tutarsanız tam o noktada üzerine basıp, geçebileceğiniz bir köprü oluşuyor. Bu noktada perspektif çok değerli ancak, örneğin köprü fotoğrafını yanlış yakınlıkta kullanırsanız o köprü ufukta bir yerde oluşabiliyor. Yahut resmi tam 90 derece değil de açıyla tutarsanız oluşacak nesne yamularak karşınıza çıkıyor. Anlatması bir oldukça güç fakat sisteme alıştıktan sonra yerleştirmeler o kadar sorun olmuyor.
Görevlerin temel yapısı çıkış portalını bulmak üzerine heyeti. Başlarda etrafta bulunan fotoğraflarla başlayan bu macera, ileride fotoğraf makineleri, sabit kameralar ve ilerleyen kısımlarda daha da dallanıp budaklanan fikirlerle genişlemeye devam ediyor. Viewfinder şimdi piyasaya çıkmadığı için öyküsüne çok girmek istemiyorum. Oyunda bulmacalar dünya gibisi istasyonlara ayrılmış durumdalar. Portal üzere kaotik ve faal bir kıssa yok fakat kısımları gezerek, etrafa saçılmış küçük ayrıntılara bakarak Viewfinder’ın dünyası hakkında bilgi edinmeniz mümkün oluyor.
Çıkışı olmayan labirent
Viewfinder, genelde kısımları manipüle etmeye imkan veren bulmaca oyunlarının yaşadığı meselelerden muaf değil. Bulmacaların birden fazla tahlili var ve yaratıcı davranışlar mümkün. Sorun şu ki fotoğrafı yanlış yerleştirip kısmı bozarsanız kısım geçilemez hale geliyor. Çıkış kapısını yok etmediğiniz sürece oyunun bir şeylerin yanlış gittiğini anlayıp oyuncuyu uyarma imkânı da yok. Bu yüzden yanlış bir deneme durumunda dakikalarca boş boş dolanma durumları mümkün oluyor. Kusurlu yerleşimlerde vakti geri alma imkânı var. Bu sayede 2-3 adım sola atarak çözebileceğiniz bir sorun için koca kısmı baştan yüklemek zorunda kalmıyorsunuz.
Viewfinder, Portal’a veliaht olabilir mi derseniz bu hususta şimdi ortada olduğumu söylemeliyim. Bulmacaların ortada kilitlendiği durumlar haricinde beni farklı düşünmeye zorlaması ve güzel düşünülmüş kısımları beni tatmin etmeyi başardı. Viewfinder’ın kaybolup gidecek bir oyun olacağını düşünmüyorum ancak potansiyelini ne derece yeterli kullandığı öykünün gelişimine bakıyor olacak.
