Dizi İnceleme – The Mandalorian 3. Sezon Finali

Her hoş şeyin bir sonu vardır…

Her hoş şeyin bir sonu vardır… Hayır, bunu dönem bittiği için söylemiyorum, daha çok Mandalorian ve bize hissettirdiği o heyecan yavaş yavaş son bulduğu için söylüyorum. Star Wars’u ayaklandıran, yıllar sonra pek çok yeni beşere Star Wars sevgisini kazandıran, ayaklarımızı yerden kesen bir dizi olarak hayatımıza girdi 2019 civarlarında. Her kısmı, her dönemi toplumsal medyada yankı yapa yapa ilerledi. Karakterlere bayıldık, kıssalara sarıldık, dedik ki: “İşte Star Wars bu. Bize illa Skywalker vermeden de bunları hissettirebilir. Cihanı bu derece bilgili bir halde kullanmayı becerebilir.” Lakin işte gelin görün ki bir halde bu da bitiyor. Hevesi yitiyor insanın. Halbuki 2. Dönem finali en çok ses getiren kısımlardan birisiydi. Sonrasında hevesle beklediğimiz 3. Dönem neden bu türlü dingin başladı ve sakin bitti anlamış değilim.

Son dönemde birinci birkaç kısmı izlerken dedim ki bu kısımlar sanırım doldurma kısımlar, ancak bu kısımlar bitmemeye başladı. Bir kısım iki kısım derken 5-6 kısım geçtiğimizi fark ettim ve dönemin sonuna yaklaştığımızı anladım. Aslında bakınca dönemin ana teması hiç küçümsenecek bir kıssa de değil. Clone Wars’tan bu yana Mandalore’un kuşatmasını, yıkılışını, Mandalorian’ların bahtını, Bo-Katan’ı ve Black Saber’ı duyuyoruz ve kıssanın gidişatını izliyoruz. Yıllar sonra imparatorluğun yıkılmasıyla birlikte Mandalore’un geri alınmaya çalıştığı bir senaryo kulağa harikulade geliyor. Bana bunu diziyi izlemeden söyleselerdi ağzım açık dinlerdim merakla. Ama dizide nedense kulağa geldiği kadar hoş durmuyor yahut durduramamışlar. Fragmanı izlediğimde dizinin rastgele bir kısmından daha çok heyecanlanmıştım. Sanırım ben Clone Wars ciddiyeti beklemiştim. O gerginliği, Bo-Katan’ın o halini umarak girmişim. Disney’leştirme işi büsbütün aklımdan çıkmış.

Dizide bir tonaj ve kıssa absürtlüğü var. Özünde şirin, tatlı, aile dizisi olsa da bahis bakımından aslında Star Wars’ta çok can yakan ve hakkında konuşulurken tüyleri diken diken etmesi gereken bir husus işleniyor. Fakat direktörlükten mi senaryodan mı bilemiyorum, bu hissiyat bir animasyon dizisi olan Clone Wars’taki kadar bile geçemiyor beşere. Sahne sahne ayrıldığında dayanılmaz karelerin ortaya çıktığında hem fikirim ancak bütünüyle bakıldığında kıssanın ciddiyetini ne yazık ki alamadım bu dönemden. Mandalore’u geri alacağız fikrine de güzel bir giriş gelişme sonuç yapıldığını düşünmüyorum açıkçası. Dönem ne o denli o gazla başladı ne de o gaza yükselerek eklendi. Ne yazık ki sönük başlamanın yanında bir de sönük devam etti. Hayır madem bu türlü olacaktı Boba Fett’in dizisini niçin yediniz? O iki dayanılmaz kısmı bu dönemde başlara serpiştirip seyirciden gazı alabillir böylece Boba Fett’i izlememiş olanlar tüm o Luke furyasını kaçırmış olmazdı. Az uz kısımlar de değildi o iki kısım. Paz Vizsla’nın ataları ismine Black Saber için Din ile yüzleştiği görkemli kısmın yanında Grogu’nun Mandalorian olma ismine attığı büyük adımı da görebiliyorduk. Böylece hem dönem güçlenirdi hem de bu kadar boş kısımlar izlemek zorunda kalmazdık. Bo-Katan’ın Black Saber’ı geri alışı da kat kat anlamlaşırdı diye düşünüyorum.

Olan olmuş tekrar de keşkelerle inşallahlarla vakit kaybetmeyelim, yapacak bir şey yok lakin her hoş giden Star Wars içeriğinin bu türlü bir düşüşe geçmesinden rahatsızım açıkçası. Twitter’ı sallayan, herkesi bir noktada buluşturan Mandalorian’ın bu dönem esamesi okunmadı. Kısacası, dönem finaline gelelim. Genel olarak dönemin düşüşünü son iki kısım azıcık da olsa toparladı. Baby Yoda’ya verilen yeni IG-12 fikrini çok beğensem de çok uzun sürmemesi de mantıklı geldi. Son savaşa kadar birlik ve beraberlikle Mandalorian’ların savaştığını görmek, iki farklı klanın bir ortaya gelmesi üzere olaylar hakikaten çok görkemliydi. Hem görsel açıdan hem öykü açısından Mandalore’da geçen her dakkayı sevdim. Ana karakterin Din Djarin olmaktan çıkıp Bo-Katan’a dönmüş olması biraz farklı gelse de dizinin ismi The Mandalorian sonuçta, hangi Mandalorian olduğunu söylemediler 🙂

Yine de bu kadar olumsuzluğun gerisinde 2015’lerden kalkıp gelen bir kıssanın hoş bir biçimde sonuçlanması hoşuma gitti. Bo-Katan’ın acıklı öyküsü yıllardır süregelen bir öyküydü. Cihanı Mandalorian dizisiyle tanıyanların pek umurunda olmayacaktır eminim ancak aslında hayli derin bir husus son buldu. Olaylar Bo-Katan için ne kadar iç acıcı gitse de Baby Yoda için o kadar sönüktü. Order 66 sahnesinde Ahmed Best’in Grogu’yu kurtardığını görmek haricinde karakterin son ana kadar dizide belli bir rolü olmadı. Dönem finalindeki son sahne haricinde natürel. Artık Din Grogu olarak anılacağını bilmek ve Din Djarin’in resmi olarak Grogu’yu evlatlık edinmesi çok duygusaldı bana nazaran. Artık baba-oğul olarak göreceğiz bu ikiliyi. Onun haricinde IG-12 fikri çok hoşuma gitmişti dediğim üzere. Yeniden bir oyuncak fikri doğdu Disney’e. Star Wars’u ve başındaki insanları azıcık tanıyorsam IG-12 isminde içinde Baby Yoda’nın da bulunduğu bir oyuncak çıkar yakın vakitte Hasbro tarafından. Yes/No dedirtebildiğimiz bir düğme bile olur bana kalırsa. Aslında şikayet de etmiyorum bu iş artık koleksiyona döküldü bi defa, çıkarsa almayacağımın kelamını de veremem ne yazık ki :’)

Aynı vakitte şöyle bir düşününce de yüzyıllar sonra cihana birinci sefer bir Mandalorian-Jedi dahil oluyor. Hatta tahminen de Tarre Vizsla’dan sonra birinci kere. Tarre Vizsla demişken gitti 1 milyonluk kılıç dedirten bir sahne yaşadık. Black Saber şöyle kuvvetli, bu türlü Beskar’a karşı geliyor, şöyle kesiyor dedikten sonra Moff Gideon’un elinde Count Dooku’nun kılıcı üzere eğrildiğini görmek canımı acıttı. O denli oyuncak üzere çıkarırsanız her yerde olacağı buydu. Büyük bir anıya veda ettik fakat pek çok yenilerini de açtık üzere bu dönem finaliyle. Tekrar bir Star Wars klasiği olarak finalden bir evvelki kısmı daha çok beğendim ben yalnız. Bilhassa Paz Vizsla’nın kendini feda ettiği o sahne de unutamayacaklarım ortasına rahatça girer. Dönem finalinde ise benim için değerli olan sahne Grogu ile Din’in bir arada savaştığını görmekti. Umarım ki ileride Grogu’nun da güçleri toparlandıkça bu ikiliyle çok güzel koreografiler ve dövüşler görürüz. Ama lütfen artık bunlar Moff Gideon ile olmasın. Giancarlo Esposito’yu ne kadar bayılarak izlesem de karakterin kendini tükettiği yerlerdeyiz bence artık. Güç kullanan klon fikrinden yürüselerdi inanılmaz değişik bir şey izleyecek olabilirdik bu ortada. O öykünün büsbütün yok olmasına üzülmedim diyemem. Ancak umarım Moff Gideon’u da “Somehow Gideon is back.” Açıklamasıyla geri dönerken görmeyiz. 🙂

İyisiyle kötüsüyle bir dönemin daha sonuna geldik yeniden de. Moff Gideon’un dirilmediğini umduğum hatta tahminen de klonlarından birinin geri döneceğini düşündüğüm bir gelecek dönem bizi bekliyor üzere. Güç kullanan bir Moff Gideon fikri hoş gelse de çok bir yenilik katmayacaktır lakin kendisinin dönmesinden uygundur diye düşünüyorum. Son üçlemenin Finn ile yapamadığını yapıp random bir klona güç enjekte ederek “O iş bu türlü yapılır.” Selamı çakmak istemiş olabilir Jon Favreau ve Dave Filoni. Tekrar de hoş ödül avcılığı kısımlarıyla, ana kıssanın savruklaşmamış bir versiyonuyla gelmesini istiyorum 4. Dönemin. Son dönem olur mu bilmem lakin çok da uzatılmadan öyküyü bağlamaları lazım. Grogu’nun geleceğine daha çok değer verip, Din Djarin’i yavaş yavaş emekli ediyorlar üzere. Kapanışta ikilinin olağan bir hayata attığı birinci adımı görmek çok huzur vericiydi. Gelecek dönemin bol aksiyonlu olduğunu umarak Ahsoka’ya yavaştan hazırlıkları yapıyorum ben müsaadenizle. Başka dönemde görüşmek üzere.

THIS IS THE WAY.