Her yer yapış yapış…
Slime Rancher’ın birinci oyunu benim için farklı bir tecrübe olmuştu. Bu söyleyeceğim yıllardır looter-shooter incelemelerini okuduğunuz biri tarafından geleceğinden tuhaf olabilir tahminen, ancak oyunlardaki mikro idare mantığını, “min-max” başlarını pek seven biri değilim. Yıllar uzunluğu Destiny oynadım, Borderlands oynadım, The Division oynadım, onlar kadar olmasa da Diablo bile oynadım ancak hepsini oynama halim “Sayılar artıyor mu?” biçiminde lootu takmaktı. Ancak Slime Rancher’da onu yapamadım işte… Kelam konusu olan sevimli yeni slime’lar bulmak, onlardan para kazanmak ve Tarr’lardan korumak olunca bir anda bakış açım değişti her şeye. Beni manyak etti bu yapışkan, tatlı şeyler.
AYNISININ… DAHA HOŞU?
Slime Rancher’ı biliyorsanız, ikinci oyunu da pek anlatmama gerek yok dürüst olmam gerekirse, en azından şimdilik. Lakin bilmeyenler için özet geçeyim, oynanış döngüsü birinci oyunda da olduğu üzere şöyle: Slime’lar topluyorsunuz, uygun yemeklerle besliyorsunuz, para kazanıyorsunuz, bu işleri daha verimli yapmak için yükseltmeler alıyorsunuz, gerekli materyaller için de dünyayı keşfediyorsunuz. Ve evet, doğal ki hala her Slime’ın “plort”unun (teknik olarak dışkıları, evet) iktisadı var. Monomi Park takımı esasen bozuk olmayan bir şeyi düzeltmeye çalışmak yerine üstüne yeni Slime’lar, yeni ekipmanlar, yeni bir dünya ve takip edenler için de şimdilik yarım da olsa yeni bir öykü eklemiş.
Ama fark ettiyseniz de daima “Şimdilik” sözünü kullanıyorum, zira oyun “Erken Erişim” olarak çıktı. 18 ay ya da daha uzun bir müddetliğine erken erişimde kalacak bir oyun ve ister istemez, bilhassa oyun birinci bakışta “Slime Rancher 2 demek için bir sebep var mıydı?” dedirten bir biçimde çıkınca birazcık kuşku uyandırmıyor değil. Lakin geliştirici grup “Daha evvel Slime Rancher’da olmayan mekanikler” ekleyeceklerinin kelamını verdiğinden kesin bir yargıya şimdiden varmak da biraz ayıp olur.
İlk oyundan daha düzgün yaptıkları şeylerden bahsetmek gerekirse, direkt aklımda beliren şey erken erişim halinde bile Slime Rancher 2’nin orjinal oyuna göre daha “oturaklı” hissettirmesi. Oyunun arayüzünden oynanışına kadar her şeyi birinci oyuna göre daha tok ve yerli yerinde. Her şey daha erişilebilir, daha açık ve tatmin edici hissettiriyor. Hala eksik hissettiren şeyler var (mini map KATİYETLE şart) lakin bunların da tek tek ekleneceğinden de eminim.
Geliştirmeler de bir o kadar tıpkı ancak daha manalı hissettiriyor. Oyuna yeni eklenen Radiant Ore, Jellyfish Stone, Deep Brine üzere yeni kaynakları yalnızca sahip olduğunuz ekipmanlarınızı geliştirmek, haritaya yerleştirebileceğiniz yeni ekipmanlar ya da dekorasyonlar yapmak için kullanabiliyorsunuz. Bilhassa ekipmanları geliştirmek oyundaki verimliliğinizi ve devamlılığınızı arttırmak için çok değerli ve yalnızca “plort alıp satmak” yerine dünyayı keşfedip bu kaynakları bulmak, o geliştirmeleri daha tatmin edici kılıyor.
Fakat Slime Rancher 2’nin varlığının olması gerektiğini bana kabul ettiren en büyük şey oyunun dünyasının nasıl genişlediği ve Monomi Park’ın bunu nasıl kurduğu olsa gerek. Rainbow Island’ın başlangıç bölgesinden tutun, şimdilik iki taneyle kısıtlı olan iki başka adasının dizaynları hakikaten şahane. Görsel olarak esasen düzey atlamış bir oyun fakat haritaların her köşesinde kısayollarından saklı bölgelere, kıssayı ayrıntılandıran kayıtlardan öteki yerlerde göremeyeceğiniz Slime’lara kadar bir sürü şey var ve insan adaların her noktasını didik didik etmek istiyor. Lakin şimdilik hem küçük mapsizlik hem de kullanışı pek de fazla olmayan harita biraz hevesi kursakta bırakıyor.
ZENGİN KALKIŞI YAPMASAYDINIZ…
Dürüst olayım, Slime Rancher 2 hakkında daha fazla da söyleyebileceğim bir şey yok. Erken Erişim oyunlar hakkında şu an ne söylesem, 3 ay sonra elimde kalır ve bu incelemenin pek de bir manası olmaz. Daha ayrıntılı bir formda, umarım ki bundan 18 ay sonra tam halini konuşmayı ben de istiyorum, zira Slime Rancher beni tuhaf bir biçimde bulmuş ve bulduğundan beridir de anlamsız bir derecede övüp durduğum bir oyun. Ancak Monomi Park şimdilik bize pek bir şey sunmadığından elimden bir şey gelmiyor. Yoksa sizlere oturup yarım saat Slime’ları Tarr ismindeki virüslü Slime’lardan kurtardığımı, yeni bir Slime tipi bulup çiftliğe dönerken saçma sapan bir halde ölüp kaybettiğimi ve daha bir sürü Slime Rancher 2 anımı anlatabilirim. En güzeli siz gidip kendiniz deneyin, Game Pass’te de var zati. Elinize yapışm-.. Yok yapışabilir. Slime’lar bunlar, malum…
Artılar:
- Görselliği göz alıcı
- Rainbow Island keşfetmesi ve gezmesi eğlenceli bir konum
- İlk oyuna göre her şey daha doyurucu
- Bağımlı eden oynanış döngüsü hala tatmin edici
- Yeni Slime’lar çok tatlı, bilhassa Cotton Slime
Eksiler:
- Erken erişimden gelen birtakım eksiklikler var
- Şimdilik “çok fazla” birinci oyunu anımsatıyor
Ara Karar: Slime Rancher 2, günün sonunda hala birebir Slime Rancher. Hala eğlenceli, hala tatlı, hala renkli ve hala bağımlısı yapıyor. Erken erişimde olduğundan “Gerek var mıydı?” sorusunu şimdilik bir kenara koyup, umarım 18 ay sonra “1.0” versiyonunda bur soruyu sormamayı diliyorum.
