Herkesin içinde bir güç saklıdır…
Ben anime izlediğini bilmeden anime izlemeye başlayanlardanım. Senelerce çizgi sinemayla ortasında bir fark olduğunu bilmeden başından sonuna izlediğim animelerin birinci sıralarını çekenlerden biri de Yu-Gi-Oh idi elbette. Benimle benzeri yollardan animelere bulaşmış beşerler ve ben, bu seyahati geçtiğimiz ayın başında kaybettiğimiz Kazuki Takahashi’ye borçluyuz.
Takahashi aslında 80’lerin başında manga çizmeye başlıyor. Ama iddia edeceğiniz üzere bir manga müellifi olarak üne kavuşması 1996’da Yu-Gi-Oh’la birlikte gerçekleşiyor. Takahashi aslında işe dehşet cinsinde bir manga yazma fikriyle başlıyor, ve Yu-Gi-Oh’un mangasında (zaman vakit animede de) bu niyetin esintilerini görmek mümkün. Lakin gitgide aklı oyunlara kayıyor.
Manganın ön kelamlarında vaktinde anlatıyor Yu-Gi-Oh’un yaratılış sürecini. Dövüş üzerine mangaların çoğunlukta olduğu bir devirde, dövüşün kimsenin birbirine vurmadan gerçekleştiği bir sistem ortaya koyma fikri, “oyun” sözü de başına yatınca güzelce şekillenmeye başlıyor. Ortaya insanların büyülü bir kart oyununda dövüştüğü bir senaryo çıkıyor.
maVİ GÖZLÜ BEYAZ EJD- Pardon, pardon…
Yu-Gi-Oh Weekly Shonen Jump’ta birinci yayınlandığında, Takahashi’nin aklında ne kart oyununu manganın bu kadar büyük bir kesimi yapmak var, ne de bu kart oyununun ne kadar ilgi çekeceğine dair bir fikir.
O yalnızca ana bildirisi kendi gücüne inanmak ve arkadaşlarına güvenmek olan bir manga yapmak kaygısındaymış. Ki bu hedefinden çok da saptığını söyleyemeyiz. Her ne kadar mangalarda animedekinden bir tık daha fazla aksiyon olsa da Yugi ve arkadaşlarının emeli yeniden tıpkı. Birbirlerine güvenerek günü kurtarmak.
Shiba-Warrior Taro! Savunma pozisyonunda!!
Kazuki Takahashi’nin oyunlara, bilhassa de FRP oyunlarına ve bu oyunların insanları bir ortaya getirme gücüne olan sevgisinden doğan mangası, tıpkı sevgiyi ve heyecanı dünyanın dört bir yanına yaydı ve kendileri de kartlarını kapıştırmak isteyen herkesi konutundan çıkarıp masaların başına toplamayı başardı elbette.
2004’te Shonen Jump’ta yayınlanan bir söyleşisinde de bu yüz yüze bağlantıya ne kadar kıymet verdiğinden bahsetmiş Takahashi. Manganın içine kendisinin oynamaktan hoşlandığı oyunlardan özellikler koyduğunu söylemiş. Rastgele bir oyunun işleyebilmesi için karşılıklı bağlantının ne kadar değerli olduğundan ve bunu yüz yüze yapmanın bilgisayar oyunlarından her vakit daha farklı olacağında bahsetmiş. Eminim dünyanın dört bir yanında Yu-Gi-Oh oynamak için toplanan insanları görmek onu memnun etmiştir.
Hepimiz kendi Millenium Puzzle’ımızı çözüp Takahashi’nin içimizde olduğuna inandığı o gücü açığa çıkarmak için bekliyoruz aslında.
