Monster Hunter Rise bu sene sahiden sabırsızlıkla beklediğim oyunlar listesinin en başında olan oyunlardan biriydi. Evet, geçen sene Switch’e çıktı ve RE Engine sağ olsun çok de güzel çalışıyordu lakin Switch oyunlarının fiyat durumunu hepiniz biliyorsunuz, burada anlatmama gerek yok onu. Zati PC’ye de 1 yıl sonra geleceğini duyurmuşlardı ve temelde Xbox kullanıcısı olan biri olarak “süreli exclusive” oyunları bekleme konusunda uzmanlaştığımdan bir sene su üzere akıp gitti. Bu su üzere akıp gitmeye Monster Hunter World’ü tekrar 100 küsür saat oynamam da katkı sağlamış olabilir, bilemedim nitekim.
Bir adım ileri, birkaç adım geri
Malum Monster Hunter Rise geçen sene çıktığından ve bayağı ayrıntılıca incelendiğinden uzun uzun anlatmaya gerek duymuyorum birden fazla şeyi. Fakat World’le bu seriye giren ve en sevdiği oyunlardan biri olarak seçen biri olarak Rise’ın hem gerçek adımlar atılmış bir oyun hem de biraz hayal kırıklığı olduğunu belirtmem lazım.
Her şeyden evvel, oyunun motor değişiminin hakikat bir karar olduğunu düşünüyorum. World’de kullanılan motor her ne kadar işi görmüş olsa da RE Engine dediğimiz motor gerek Resident Evil, gerek Devil May Cry, gerek Ghosts & Goblins üzere oyunlarda hem optimizasyon olarak, hem de çok taraflılık olarak kendini kanıtlamış bir motor ve Monster Hunter Rise’da da tekrar bunu görüyoruz. Switch’te hem hoş görünüp hem de mümkün olduğunca stabil çalışıyor olması kâfi bir delil. PC’ye getirirlerken de işleri bayağı bir kolaylaştırmış olsa gerek. Oyun görsel olarak World kadar ayrıntılı değil olağan ki ancak grafik ayarları çeşitliliği olsun, ultra geniş ekran ve limitsiz FPS takviyesi olsun üstünde durulmuş bir PC versiyonu olduğu da bariz ortada.
Ekseriyetle oyunlarımı konsolda oynamayı tercih eden biri olsam da oyunun hem denetimci takviyesinin hem de klavye – mouse takviyesinin bayağı düzgün olduğunu söylemem gerek, zira PC oyuncularının düzgün klavye – mouse takviyesi olmayan oyunlardan çektiklerini biliyorum. Xbox Series X denetimcisi ve Dualshock 4 direkt olarak Steam tarafından algılandığından ötürü kullanımlarının konsoldakinden farkı yok. Klavye – mouse’u da öylesine deneyeyim dedim, en başta tuş yerleşimine hâkim olmak vaktimi aldı lakin bowgun ve yay üzere uzak ara silahların haliyle daha güzel kullanılabiliyor oluşu, öbür silahların da denetim şemasının da o kadar sırıtmaması sağ olsun kendimi bir saatten fazla (ki benim için bayağı fazla bir mühlet bu) klavye – mouse’la oynarken buldum. İçiniz rahat olabilir yani, yalnızca Monster Hunter için denetimci arayışına girmenize gerek yok.
Bunların yanı sıra, Rise genel olarak eğlenceli ve World’e kıyasla da biraz daha çeşitli bir Monster Hunter oyunu. Palamute’lar haritalarda gezinmeyi kolaylaştırıyor (her ne kadar haritalar World kadar gezmesi tatmin edici olmasa ve biraz da boş hissettirse de), Wirebug ve onunla gelen özellikler hangi silahı kullanırsanız kullanın suratınızı ve hareketliliğinizi arttırıyor, zırh ve silah çeşitliliği de World’e kıyasla daha tatmin edici. Düşük düzeylerde yaptığınız silahlar bile işe yarıyor ve havalı görünüyor. Canavar çeşitliliği de keza World’e kıyasla daha fazla. Monster Hunter World bir noktadan sonra “Wyvern Hunter”a dönüyordu canavarlardan daha çok, Rise’da daha farklı yaratıklar görmek beni bir epey memnun etti.
Lakin motorla mı alakalı yoksa Switch oyunu olmasıyla mı alakalı anlamadığım bir sorun var ki, oyunun animasyonları çok hantal hissettiriyor. Sword & Shield’ı hem World’de hem de Rise’da ana silahım olarak kullanıyorum ve iki oyunu da 60fps’te oynuyor olmama karşın Rise’ın SnS animasyonlarında World’ün akıcılığını hissedemedim bir türlü. Evet, Wirebug üzere özelliklerle oyundaki hareketlilik ve sürat bayağı bir artmış ama animasyonlardaki hantallık World’e kıyasla daha yavaş hissettiriyor canavarla asıl kapışma anlarında.
Bunun yanı sıra Rise’ın oyun sonu içeriği de World’ün bir epey gerisinde kalıyor. Ve hayır, burada Iceborne’u da ele alarak karşılaştırma yapmıyorum. World’ün etkinliklerle gelen avlarını bile bir kenara koyarsak “Investigation”lar bile oyunun emeği geçenler ekranını gördükten sonra bile oynamaya, manalı bir biçimde grind yapmaya sürüklüyordu. Rastgele mükafatlar olsun, canavarların zorluklarının yükselmesi olsun Investigation modeli bayağı eğlenceliydi. Rise tam olarak potansiyelini, bilhassa canavarlarındaki çeşitliliği tam manasıyla kullanamıyormuş üzere hissettim oynarken.
Yükseldin de neden o kadar yükseldin?
Rampage misyonlarının bayağı bir hayal kırıklığı olması üzere eksilerinden ya da Switch Skill özelliği üzere artılarından daha çokça bahsedebilirim aslında, ancak kolay bir bilgisayar portu olduğundan ötürü fazla da üstünde durmaya gerek yok. Sonuçta Monster Hunter Rise farklı bir oyun değil. Switch’teki haliyle birebir, yalnızca çok daha uygun çalışan bir versiyonu bu. Lakin tekrar de World’den sonra biraz hayal kırıklığı olduğu gerçeğini de biraz dillendirmek istedim, zira geçen yıl Switch’te oynayanlar o kadar övdü ki anlatamam. Bayağı bayağı World’den çok daha güzel bir oyun bekliyordum, onun yerine potansiyeline ulaşamamış bir oyunla karşılaştım.
Yanlış anlaşılmasın, Monster Hunter Rise “kötü” bir oyun değil, bir epey uzak bu söze hatta. Ben hâlâ oynuyorum World’le bir arada ve seriye yeni katılma üzere bir niyetiniz varsa çok da rahatlıkla önerebileceğim bir oyun. World’e “en erişilebilir Monster Hunter oyunu” diyorduk lakin Rise onu da aşmış diyebilirim şu an. Yalnızca World üzere büyük bir muvaffakiyete ulaşmış oyundan sonra nispeten daha kolay ve birtakım noktalarında hedefsiz hissettiren bir oyunla karşılaşınca biraz çuvalladım.
Alışılmış bu Rise daima bu türlü kalacak demek de değil, Iceborne kıvamındaki büyük ek paketi olan Sunbreak bu yaz çıkacak ve Iceborne’un World’e neler eklediğini düşünürsek tekrar biraz heyecanlanmamak elde değil. Sunbreak sonrası yeni içerik ve güncellemeler gelmesi de bir epey mümkün. Fakat bu sefer beklentilerim Switch oyuncularının değil, benim denetimim altında!
