Horizon Forbidden West – İnceleme

Aloy, Aloy, Aloy… Daha dün üzere değil mi birinci müsabakamız? Ancak değil işte. Tam 5 yıl oldu seni çocukluğundan koparıp makinelerin dehşet saçtığı uçsuz bucaksız alanlara atalı. Herkes “Tanrıça” diyordu değil mi o dağın içindekine? Bir tek sen anlamıştın ortada “Tanrıça” falan olmadığını. Çok uğraştın anlasınlar diye, hâlâ da uğraşıyorsun gördüğüm kadarıyla. Lakin işte insanoğlu bu. Tutunacak kısım aramak genlerinde var. Sen ne dersen de onlar yeniden de bildiklerini okuyacaklar. Zero Dawn’da yalnızca çocukluğundan kopmadın, “insan” tarafını da keşfettin. Daha doğrusu olmayan tarafını.

* İncelememizin giriş kısmı Horizon Zero Dawn’la ilgili üstü kapalı spoiler’lar içermektedir, fakat Horizon Forbidden West incelemesini okuduğunuza nazaran birinci oyuna da aşina olduğunuzu varsayabiliriz, değil mi?

Hades’ten kurtulmak her şeyi bitirecek sandın. Tüm berbatlıklar Hades’ten geliyor sandın. O gidince her şey güllük gülistanlık olacaktı değil mi? Olmadı. Zira işin başındaki Hades değildi. Dünyayı saran irili ufaklı öteki makineler üzere yalnızca bir piyon olmadığı açıktı Hades’in. Lakin ne Şah ne de Vezir’miş. Onu da anlamış oldun. Meridian’ın Kurtarıcısı dediler sana. Biraz rahat nefes alsan olmaz mıydı? Arkadaşlarınla vakit geçirsen, zaferin tadına baksan. Yok, olmazdı. Zira Hades değildi işin başındaki… Hem o dost görünen Sylens nereye kaybolmuştu? Başının içindeki onca bilgi onu en âlâ dostun ya da en azılı düşmanın yapabilirdi ve sen bunu çok âlâ biliyordun…

Hades’in diyardan defedilmesinden yalnızca 6 ay sonrası… Dünyada bir tuhaflık var. Kırmızı renkli bir şey canlıları yok etmeye başlamıştı. Nereye baksan bu küfümsü unsur, nereye dokunsan parmaklarında birebir öldürücü kırmızılık. Yalnızca çiçekler, ağaçlar değil, o küfe temas eden hayvanlar da birer birer ölmeye başlamıştı.

Hades’in vefatı tahminen çok saldırganlaşmış robotik canavarların önünü kesmişti lakin bu kırmızı küf çok daha büyük bir tehlikeyi işaret ediyordu. Nereden geldiği aşikâr olmayan tuhaf fırtınalar, Hades’in yokluğuna karşın hâlâ sakinleşmemiş canavarlar ortalıkta cirit atıyordu. Aloy tam da bu sebeple zafer sarhoşluğuna kaptırmamıştı kendini. Ekosistemin istikrarını nasıl tekrar sağlayacağını bildiğine ve bunu yalnızca kendisinin yapabileceğine inandırmıştı kendini; Elizabeth’in hayalini gerçekleştirecekti.

İş evvel kolay gözüktü. Ne vardı ki? Gaia’nın yedek kopyasını bul, onu kullanarak ekosistemi eski haline getir. Biraz atlama biraz zıplama, birkaç robotun poposunu tekmelemekle iş çözülecek üzereydi ancak o denli olmadı. Artık bu yeni macera onu nereye götürürse gitmek zorundaydı. Bunun manası hayatı boyunca adım atmadığı “Yasak” topraklara gitmek olsa bile…

Horizon: Forbidden West ennnn sonunda karşımda ve siz bu incelemeyi (ve diğerlerini) okuduktan 3-4 gün sonra sizin de karşınızda olacak. TLDR; oyun inanılmaz hoş, inanılmaz büyük, inanılmaz eğlenceli. Ancak çabucak gaza gelmemekte yarar var zira oyun suratınızı güzelce kesecek en başlarda. Oyunun birinci 2 saatinde “Yahu ben buraları biliyorum, hani yasak yerler, hani batı?” derseniz bilin ki Forbidden West şu önden iki oyunu bağlayan sonra epik bir görünüm eşliğinde karakterimiz ufuklara gerçek bakarken ta dammm diye logosunu ekrana yansıtıp “Oyun artık başlıyor” diyen oyunlardan. Hatta ben o logoyu görene kadar “Yahu onca şey yaptım, tek bir Trophy açılmadı. Bir problem olmasın?” diye hayıflandım hayli. Halbuki uzunca bir “Hakkımızda” yazısı okutuyormuş üretimciler bana.

Sonra da “Önsöz” başlıyor. İkinci oyuna ismini veren Yasaklı Batı’ya geçmek için önümüzde hâlâ hayli bir yol olduğunu fark etmemiz uzun sürmüyor. Doğu’nun Güneş Krallığı ve Batı’nın yabanî kabileler topluluğu Tenakth ortasında yüzyıllardır süren uğraş onları bir cins ateşkes ritüeline zorlamış durumda. Şayet Batı’ya adım atmak istiyorsak doğu ve batının elçilerinin buluşmasının önündeki mahzurları kaldırmamız gerekiyor. Bu ana kadar eski dostlarla karşılaşıyor, Varl’la köşe kapmaca oynuyor, Erend’in geyiklerine katlanmak zorunda kalıyoruz. Bu ortada oyundaki tüm eski dost erkek karakterlerde bir liseli tripleri var ki sormayın. Güya herkes Aloy’a aşık ve onun habersiz çekip gitmesi adamları hayattan soğutmuş üzere. Bir mühlet sonra bu hava dağılsa da oyunun başlarında oldukça baskın bir davranış biçimi bu.

Ufak tefek pürüzleri halledip işleri yoluna sokmaya başlıyoruz. Bu ortada oyun bize yavaş yavaş yeniliklerini sunmaya başlıyor ki bunlara az sonra değineceğim. Oraya koştuk, buraya koştuk, robotik hayvanları kovaladık derken elçilerin bir ortaya geleceği an gelip çatıyor. Dostça bir müsabaka, güzel sohbet derken Forbidden West ihtişamlı ve bir o kadar ürkütücü yeni karakterlerinden birini ve harika yaratığını sahne ışıklarının altına fırlatıveriyor. “Aha!” dediğiniz an tam da burası. Zero Dawn’ın gölgesinden çıkıp Forbidden West’in göz alıcı diyarlarına açılan kapı burası olsa gerek diye düşünüyorsunuz. Üstün kanlı bir çarpışma ve işte galiba artık başlıyoruz…

Horizon: Forbidden West devasa! Ancak devasa olmasına sevindiğiniz oyunlardan; dakika başı çıkan, seriye bağlamış ve her haritası birbirinin kopyası olan devasa oyunlardan değil. Onlarda şayet fanatiği değilseniz 3-5 şeye bulaşayım dediğiniz anda daha oyunun senaryosunu bitiremeden piliniz bitiyor ve oyunu tozlu raflara kaldırıveriyorsunuz.

Açıkçası bende bir hastalık var. Haritada gözüme batan o civcivli formlar dururken bir türlü ana vazifede ilerlemek içimden gelmiyor. Forbidden West’e başlarken kendime bir kelam verdim: Yalnızca ana vazifede ilerleyecektim. “-cektim” diyorum zira kendime verdiğim kelamı yemem yaklaşık 5 dakikamı aldı. Oyun daha başlar başlamaz o denli göz kamaştırıcı, o denli akıcı ki haritada yakınınızda duran o cezbedici soru işaretlerine yanlışsız direksiyon kırmamak için çelik üzere bir irade gerekiyor ve anladım ki o irade bende yok. Şayet sizde de yoksa 60 saate yakın bir Horizon bombardımanına hazır olmanız lazım.

Güzel burada ince bir çizgi de var. Yalnızca ana vazifede ilerlemek o kadar da kolay değil. Birden fazla vakit kendinizi bir sonrasi senaryo misyonu için yetersiz düzeyde buluyorsunuz. Hem karakterinizin düzeyini arttırmak hem de o kıymetli yetenek puanları için yan misyonlara başvurmanız gerekiyor. Neyi yapıp neyi yapmayacağınıza misyonun verdiği tecrübe puanı ancak en değerlisi yetenek puanına bakarak karar verebilirsiniz.

Oyunun daha başlarında birinci oyunu temel alan ve üzerine çokça yenilik inşa eden bir üretimle karşı karşıya olduğunuzu anlıyorsunuz. Pullcaster birinci değişim sinyali olarak karşınıza çıkıyor. Önsöz dediğim kısımdan bile evvel elde ettiğiniz Pullcaster sizi yükseklere taşıyor, üzerinde çarpı işaretimsi belirteçler olan yerleri yıkmanızı, çekmenizi, döndürmenizi sağlıyor. Çok uzak bir noktaya sıçrarken bir tutunma noktası görmeniz durumunda da çift X düğmesi Pullcaster sayesinde oraya tutunmanıza ve yolunuza devam etmenize yarıyor.

Forbidden West en az Zero Dawn kadar dikine keşif yapmanızı gerektiren bir oyun. Alışılmış oyun bu kadar dikine olunca Pullcaster’in varlığına daha fazla şükretmeye başlıyorsunuz. Güzel her çıkışın bir de inişi var değil mi? Çok üzücü Zelda çakması Shieldwing Glider tam burada devreye giriyor. Birinci gördüğünüzde “Oooo kalkan!” dediğiniz şeyin beline beline vurduğunuz ve aygıtı haşat ettiğiniz için yalnızca “yamaç paraşütü” tadında bir kullanım alanı kalıyor. “Zelda çakması” dedim zira benim aklıma böylesi bir open world oyunda bu tipte bir Glider sistemi denince gelen yegane şey Breath of the Wild’daki oluyor. Lakin çakma makma, üstün iş gören bir şey bu Shieldwing Glider. Hem çok havalı görünüyor hem de daha birinci Tallneck maceranızda vazgeçilmezleriniz ortasına giriyor. Pullcaster’la tırmanıp Glider’la aşağılara süzülmek nitekim keyifli. Bu kadar kolay iki sistemin Forbidden West’e eklenmiş olması birinci oyunun tırmanma, inme sekanslarındaki can badiresini neredeyse büsbütün ortadan kaldırmış durumda.

Ancak doğal bunlar yalnızca oyun dünyasında işinizi bir kesim kolaylaştıran araçlar. Forbidden West serinin birinci oyununa nazaran çok daha hakikat notaları basıyor. Oyunun her tarafında büyük küçük birçok değişiklik ve düzgünleştirme var. Tek bir değişiklik yok ki “Keşke bunu yapmasalardı!” diyeyim. Tuhaf bir tecrübe aslında bu. Guerilla Games gözbebeği yeni IP’sine sıkı sıkıya sarılmış ve onu her manada daha düzgün yapmaya ant içmiş güya.

Focus’umuz tekrar en büyük yardımcımız. Etrafı tararken, ses kayıtlarını dinlerken, yaratıkların güçlü ve güçsüz istikametlerini anlayıp, izlerini sürerken daima focus’umuzu kullanıyoruz. Bir de focus’unuzu kullanarak tutunulabilecek her kolu görme işi var ki gerçektenten çok yararlı bir eklenti. Bir yaratığı taradıktan sonra gamepad’de ufak bir hareketle karşımızdaki düşmanın tüm hassas bölgelerini incelememiz mümkün oluyor. Ateşe karşı mı güçlü yoksa buza mı? Yoksa asitle mi dalmak gerekiyor kendisine? Bunların hepsini ufak bir dokunuşla görebiliyorsunuz.

Asitle dalmak demişken FW bir öndeki oyuna nazaran çok daha kompleks olan savaş sistemindeki en değerli dokunuşlardan birini burada yapıyor. Tekrar ateş, buz, elektrik hasarları var birinci oyundaki üzere. Ancak bunun üzerine favorim Asit, Plasma ve Purgewater hasar tipleri de eklenmiş durumda. Yalnızca bu da değil. Gerisinde koca koca asit tüpleri taşıyan bir robotçuğa (-çuk denecek kadar küçük değil bu arada) gerçek hedeflenmiş asit okları gönderdiğinizde o hoş robotçuğun kendi asiti içinde boğulmasını, eriyik metal yığını haline gelmesini sağlayabiliyorsunuz. Acayip tatmin edici şeyler bunlar inanın. O “robotçuk” dediğim tiplerden biri dev üzere bir şey mesela. Önüne kattığını deviriyor. Ancak o haşmetli yaratık iki tane yanlışsız yere atılmış asit okuyla havaya uçuyor ya, ah işte o an üstün keyif alıyorsunuz oyundan. Doğal siz o yere devrilen robotçuğa bakarken bir oburu geriden gelip size o denli bir girişiyor ki ver elini “yükleme” ekranı.

İşte bu yüzden küçük zaferlerinize kendinizi fazla kaptırmayın. Her vakit daha düzgününü yapmanız gereken bir oyun var karşınızda. Siz daha düzgününü yaptıkça meyvelerini de topluyorsunuz zati. Hem de o meyveleri çok daha hür bir halde istediğiniz üzere toplama bahtı veriyor oyun size. Forbidden West’in yetenek ağaçları ta-ma-men değişmiş durumda.

O denli bir kaç ek yapmaktan, yeni 1-2 yetenek eklemekten falan bahsetmiyorum burada. Hatırlarsanız birinci oyunda yetenek ağacının 3.5 kolu vardı ve bu kısımlar büsbütün çizgiseldi. Aloy’un saklılık, savaş ve hayatta kalma marifetlerini geliştiriyor ortaya da oyun dünyasında daha rahat dolaşmamızı sağlayacak birkaç yetenek sıkıştırıyorduk. Forbidden West’te oyun üslubunuz neyse sizi o yolda destekleyen 6 farklı kısma sahip yetenek ağacınız. 6 kısma sahip olmak yetmemiş üzere hepsi de kollu budaklı. Birinci oyundaki lineer yaklaşım yok. Faal yetenekler üzere pasif yetenekler de serpiştirilmiş her bir ağacın içine. Lakin yeni yetenek sisteminin bombası Valor Surge yetenekleri. Her bir oynanış tipine özel yesyeni bir muhteşem güç var. Hani eskinin oyunlarında olur ya vurursun vurursun “güç barı” dolar sonra tam patlatırsın şamarı. O denli birşey Valor Surge. Ancak düşmanlara körü körüne vurmak yerine daha taktiksel yaklaşımlara yönlendiriyor sizi. Robotlardan kıymetli modüllerini mı kopardınız? Alın size Valor Surge gücü, düşmanlara headshot mı yaptınız? Alın biraz daha güç. Hazır olduğunuzda da basın L1+R1 e özel gücünüzün keyfini çıkarın. Bir de unutmadan ekleyeyim. Farklı ağaçlardaki değişik Valor Surge yeteneklerini toplayabilir ve bunları da tıpkı silahlarınızı değiştirir üzere istediğiniz vakit değiştirip durumun gereklerine nazaran kullanabilirsiniz.

Forbidden West her açıdan Zero Dawn’dan daha fazla özgürlük vadediyor oyunculara. Dünyayı gezmek daha evvel bahsettiğim araçlar sayesinde çok daha kolay. Misyonların dizaynları, boş işlerle uğraşıyormuş hissine kapılmanızı engelliyor. Ana vazifeyle birçok yan vazife o denli hoş birbirine bağlanmış ki “Amannn yan misyon işte.” deyip geçemiyorsunuz; merak ediyorsunuz ne olacak diye. Yahu birinci oyunun baş berbatları Eclipse tayfası bile “yan görev” diye karşımıza çıkıyor. Bitti sanılan bu kötücül topluluğun ne formda Batı’nın yasak topraklarında cirit attığını öğrenmek için sabırsızlanıyorsunuz. Hem ana vazifesi akıtmak hem de yan misyonların tadına bakmak için koştururken öteki yeni araçlarınızı da keşfediyorsunuz.

2K vs 4K

Düşmanlara izinizi kaybettirmeye yarayan duman bombaları ya da robotları yavaşlatan “yapışkan” bombalar bunlardan iki tanesi. Uçan yaratıkları havadayken avlamanızı sağlayan dikine tuzaklar oyunun en olağanüstü yeniliklerinden. Zırh ve silah çeşitliliğine, her bir zırhın ve silahın düzeyinin arttırılması ya da robotlardan söktüğünüz kesimlerle ek özellikler kazanmalarına girmiyorum bile. Akış esnasında envanter ekranınız organik bir modülünüz haline geliveriyor aslında. Ufak göz atışlar, cephane, sıhhat içecekleri, bombalar yapmak düşünmeden kas hafızasıyla hallettiğiniz işler oluyor. Oyun bu alanda da hoş yüzünü gösteriyor. Bu kadar fazla sistemi öylesine hoş ve oyuncunun işini kolaylaştıracak halde size sunuyor ki örneğin bir sıhhat içeceği yapmak D-Pad’in aşağı tuşuna uzun basmak kadar kolay. Ne menülere gerek var ne de oyunu durdurmaya. Ancak eski yordam bir çalışma masası da unutulmamış. Aloy’un silahlarını güçlendirmek için yerleşim yerlerinde bulunan bu masalara yolunuzun düşmesi koşul.

Forbidden West’te anlatılacak çok şey var. Bunlardan biri de öyküsü. Fakat bu kısımda hiçbir spoiler vermeyeceğim. Senaryonun daha başında oyunun çizgisini belirleyen ve sizi epeyce heyecanlandıran şeyler oluyor ki bunlardan bahsetmem bile yasak. Lakin bilin ki yasaklı toprakların yırtıcı kabileleri tek düşmanınız değil. Ana berbat, yan makûs, onun da yanındaki berbat… Tonla cephede savaşmanızı gerektiriyor Aloy’un yeni macerası. Bunu yaparken o denli bir görsellik içinde yapıyor ki ağzınız açık kalıyor natürel. Ben oyunu Playstation 5’te oynadım. PS4 Pro ve PS4’ün performansına siz ne kadar hakimseniz ben de o kadar yargıcım. Lakin Guerilla Games’in yayınladığı görüntüler Forbidden West’in hakkını azıcık da olsa verebilmek için en az PS4 Pro’ya sahip olmak gerektiğini ortaya koyar nitelikte. Güneş krallığının tozlu çorak alanlarından batının yemyeşil topraklarına geçiş nefes kesici. Su altı kısımları teknolojinin birer nimeti ve en az yeryüzü kadar ihtimama bezene hazırlanmış. Robotlar inanılmaz ayrıntılı. Guerilla Games dünyanın gerçek hayvanlarını alıp onları mükemmel görünen robotlara dönüştürme işini bir kaç adım ileriye taşımış Forbidden West’te. Çıkış öncesi yayınlanan görüntülerde gördüğünüz o Mamut gibisi robotların yanında dev kaplumbağalar, yılanlar, hipopotamlar ve kaçları sizi bekliyor.

Forbidden West bir oturuşta bitirilecek bir oyun değil. Hoşluklarının takdir edilmesi ve sıkılmadan oynanması için biraz vakte yayılması lazım. Herşeyi yapacağım diye kasmadan, sevdiğiniz aktiviteleri yaparak, keyif aldığınız oynanış üslubuyla dev robotların peşinden koşturursanız unutulmaz saatler sizi bekliyor demektir. Sony’nin elinde kalan birkaç özel oyundan biri olan Horizon “konsol sattıran oyun” mertebesine yükselmiş durumda Forbidden West’le.

Gwent! Pardon.. Machine Strike! Biliyorsunuz açık dünya oyunlarının vazgeçilmesi oldu bu oyun içinde oyun konusu. Her ne kadar bu bahiste daha çoooook uzun bir müddet Gwent’in eline su dökecek babayiğit çıkmayacak olsa da Forbidden West’in Machine Strike oyunu isminden çokça kelam ettireceğe benziyor. Basitçe anlatmak gerekirse Machine Strike, makinelerle oynanan bir satranca benziyor. Makine derken o denli üzerine oturup arenaya kendinizi attığınız olağan uzunluk makineler değil bunlar. Tıpkı satranç taşı üzere hazırlanmış, her birinin farklı hücum ve savunma özellikleri olan, kendilerine has hareket eden oyun taşları bunlar. Taşlar birbirinden çeşitli, oyuna derinlik katıyorlar falan filan ancak oyunun en stratejik noktası oyun tahtası. Oyun tahtası birçok yüzey hali ve özelliğini üzerinde taşıyabiliyor. Kullandığınız her taşın farklı yüzeylere karşı verdikleri yansılar, kazandıkları avantaj ve dezavantajlar farklı. Şayet yanlış seçimler yaparsanız en uygun taş seti bile kısa yoldan nalları dikebiliyor velhasıl. Oyun sırasında toplayacağınız farklı taşlarla oyun destenizi genişletebiliyor ve yerleşim yerlerinde karşılaşacağınız yeni rakiplere karşı hazır hale geliyorsunuz. Eğlenceli bir oyun Machine Strike. Misyondan vazifeye koştururken bir 15 dakika oturup sakince oyun masasında vakit geçirmek kulağa üzücü gelmiyor.

Yapacak ne de çok şey var! Horizon Zero Dawn’ın haritası tonla ? ve birbirinden farklı bir sürü sembolle doluydu. Forbidden West’te daha bile fazlası var. Bilhassa dünyanın daha fazla beşerle dolu olması, kabilelerin varlığı ve yerleşim yerlerinin sıklığı Forbidden West’in dünyasını daha canlı hale getirmiş. Birinci oyundaki “yapılacaklar listesi” de bu canlılıkla birlikte genişliyor haliyle. Melee Pit, Machine Strike üzere büsbütün yeni yapılacak işlerin yanında birinci oyunda bulunan görüntü kovalama misyonları üzere değişikliğe uğraşmış olanları da var. Açıkçası ben Vista Point vazifelerinde başlığınıza yansıyan statik manzarayı dünyada bulup yerine yerleştirme işini sevemedim lakin değişiklik olsun demişler herhalde. Bunlar yanında avcılık noktaları, Cauldron’lar, kovaladığınız Tallneck’ler hepsi Forbidden West’te de mevcut.

PÜF NOKTALARI! Pullcaster yeni sihirli tılsımınız. Gidecek yer kalmadıysa üstlere bakın. Şüphesiz bir pullcaster teması vardır. Sağda solda gördüğünüz otomobilleri kesinlikle talan edin. Yalnızca bagajı değil, motorda da ne var ne yoksa götürün! Zelda esintisi veren Glider’ınızı her fırsatta kullanın. Yalnızca aşağılara inmek için değil, kimi alanları süratlice geçmek için de birebir kendileri. Silent Strike hem vakitten hem huduttan tasarruf ettiriyor. Herkese baş göz dalmaya çalışmayın. Oyuna başlar başlamaz herşeyi yapmaya, haritadaki her işareti bulmaya çalışmayın. Piliniz çabuk biter zira Forbidden West koocamannn bir dünya sunuyor. Yetenek ağaçlarını kısaca gözden geçirin ancak hangisini alsam diye gerilime girmeyin. Çokça yetenek puanınız olacak. Valor Surge yeteneklerine odaklanın. Birinci alacağınız skillerden birkaçı göğüs göğüse çarpışma marifetlerinizi arttıranlardan olsun. Birçok vakit oyun sizi “Missing Tool” diye uyarsa da şayet ulaşamadığınız bir soru işaretine, kıramadığınız bir duvara vb denk gelirseniz boşuna kasmayın. Herşeyin vakti var. Elbette o kısmı geçmek için gereken araç gereci bulacaksınız. Birinci fırsatta kendinize bir binek edinin. O binek ölmediği sürece istediğiniz vakit istediğiniz yere çağırabilirsiniz. Mızrağınızın gücünü şarj ettikten sonra tam güçle mızrak saldırısı yaptığınızda düşmanınızın makul bir bölgesi parlamaya başlayacak. İşte artık o bölgeyi okla vurmanın tam vakti. Yarattığı tesir savaşlarda size büyük avantaj sağlayacak. Hayvanları öldürmekten nefret etsem / etseniz de çantalarınızı geliştirmenin tek yolu bu. Gördüğünüz her domuzu, rakunu, geyiği, bilimum canlıyı gözünüzü kırpmadan indirin. Silahlarınızın ve kıyafetlerinizin düzeyini arttırmazsanız gireceğiniz çabalarda karakter düzeyiniz birşey tabir etmemeye başlayacak ve one shot olacaksınız. Robotlarla kapışırken sökebildiğiniz kadar kesimini sökün, zira bunları hem yeni kıyafet ve silah alırken kullanacaksınız, hem de düzeylerini geliştirirken.

İkinci Görüş – Can Horizon: Zero Dawn ülkemizde o kadar çok tutulan bir oyun olmadı ne yazık ki, çünkü bence ziyadesiyle hakeden bir oyundu. Öncelikle harikulade bir titizlikle inşa edilmiş, vakit zaman fazla gerçek gelen bir dünyası vardı. Bizim uygarlığımızın “Kadim Olanlar” olarak anıldığı, yıkımımızın küllerinden doğan yeni bir medeniyetin minik adımlarına şahitlik ettiğimiz bu dünyada bir de robotik dinozorlar vardı alışılmış. Biliyorum, “fazla gerçek”ten “robotik dinozorlar”a geçiş biraz fazla süratli oldu fakat oyunun kıssası içinde bunların hepsinin mantıklı ve hoş bir açıklaması vardı. Alışılmış oyunun o periyot alıştığımız Sony oyunları üzere Türkçe alt yazıya sahip olmaması ülkemizde bu nefis öykünün bilinirliği açısından büyük bir darbe oldu. Forbidden West ise daha büyük ve daha uygun bir öyküyle karşımıza çıkmakla kalmayıp bir de üzerine kaliteli, hoş bir çeviri eklemiş. Bu birinci güzel haber. Lakin bu tecrübeyi daha âlâ anlayarak oynayabilecek olmanızdan da yeterlisi, öykünün ve oynanışın her açıdan birinci oyunun üzerine çıkan bir hale gelmiş olması. Palavra yok, Erce’nin de dediği üzere birinci bir iki saati “Ya bu Zero Dawn’ın biraz daha rafine edilmiş birebiri üzere güya?” tereddütüyle oynadım fakat sonra bir anda oyun gerçek Yasak Batı’yı ayaklarımın altına serince dedim ki “Tamam, artık oldu bak.”. HADES’i büyük bir düşman olarak gördüyseniz, Forbidden West’te daha en başından beri yolu yapılan karakterlerin yanında kendisinin “minik” kaldığını vurgulamam lazım. Lakin bu şekil öykülerde çapı büyütürken denetimden çıkma, sağı solu dağıtma üzere bir sorun baş gösterir genelde; Forbidden West çok şükür onu yapmamış. Birinci oyunla pek uyuşan, onun ölçeğini büyütüp yıldızlara çıkartan ve sağ gösterip beklediğiniz üzere sağdan seri vururken bir anda sol kroşeyi yapıştırmaktan da çekinmeyen bir kıssa anlatıyor. Zero Dawn’ı sevdiyseniz ve “Acaba Aloy’u daha da geliştirebilecekler mi? E Zero Dawn’da ne olduğunu da öğrendik daha ne üzere gizemler olabilir ki?” diyorsanız gönlünüz ferah olsun yani; hayal kırıklığına uğramayacaksınız. Oynanış olarak da Zero Dawn’da görüp bildiğiniz ne varsa hepsi bir üst düzeye taşınmış. Açıkçası bu kısımda beni çok şaşırtan bir şey olmadı ancak öte yandan şaşırmaya da gereksinimim olmadı hiç. Avlanmak, robotların modüllerini söke söke dövüşmek ve bunun her bir dövüşü değişik bir deneyim haline getirmesi yeniden tastamam yerinde ve daha da düzgün biçimde kotarılmış. Özetle biraz Erce’nin dediklerini tekrar ediyor üzere olduğumun farkındayım ancak Forbidden West ne memnun ki üzmeyen, hayal kırıklığına uğratmayan bir oyun olmuş. PS4/PS5’iniz varsa koşarak alın; yoksa PC’ye bir an evvel gelmesi için dua etmeye başlayın derim.