Guild Wars 2: End of Dragons – İnceleme

“DVO sevmiyorum lakin tahminen son yıllarda değişik bir şeyler olmuştur. Bak hem GW2 parasız. Aylık üyelik fiyatı yok. Hiç olmadı kıssasını bitirip silerim.” dememin üzerinden yaklaşık olarak bir buçuk yıl geçti. Pekala nasıl oldu da DVO sevmeyen birisi bir buçuk yıl içinde bir DVO’ya 600 saatini gömdü? Yanıtı çok sıkıntı değil aslında. Kelam konusu kişi oynadığı DVO’nun tek kişilik dev bir RYO olduğunu varsayarak kendisin dünyasına ve kıssasına kaptırdı. İşbu incelemeyi de tam olarak bu gözle yazıyor.

Guild Wars 2’ye tek kişilik oyun muamelesi çektiğim için raid, strike, PvP üzere olaylara hiç girişmedim. End of Dragons’ta da bu durum neredeyse değişmedi. Neredeyse diyorum zira son haritanın ana aktifliğini (meta event) bitirmek için hayli uğraştım. Şimdi becerebilmiş değilim…

Guild Wars 2 oynamamış olanlarınız için kısaca özet geçeyim. Oyunda üç tip nazaran var. Birinci tip ana öyküyü ilerleten, farklı bir instance’ta (bu terimi yerelleştirebilecek varsa haber versin) geçen, adeta tek kişilik oyunmuş üzere oynanan misyonlar. İkinci tip vazife alıştığımız MMO vazifelerine biraz daha benzeyen “kalp” vazifeleri. Haritada başında kalp simgesi olan arkadaşları bulup etraflarında birtakım aksiyonlar yapıyoruz. Genelde yakınlardaki düşmanları döv, yiyecek bulursan bana getir, köy halkını gaza getir üzere kolay şeyler oluyor. Bitirince bu sevgi pıtırcığı arkadaşlar birtakım eşyalar satmaya başlıyor.

Milletin keyfini beklemek

Üçüncü ve bence en kıymetli tip misyon ise harita aktiflikleri. Bunların klâsik vazifelerden en büyük farkı biz olmasak da ilerlemeleri. Yani haritanın bir yerinde karavan yola çıkacak diyelim. Karavan gideceği yere ulaşana (ya da herkes ölene) kadar yanlarına gidip yardımcı olabiliriz. Bu aktifliklerin kimileri zincirleme devam eder ve haritanın ana berbatı ile kapışırız. Olağan bu stil boss savaşları birkaç kişi ile halledilebilen şeyler değil. Bütün haritanın bir ortaya gelmesi lazım.

İşte bu beceremediğim aktifliğin ismi The Battle for the Jade Sea. Guild Wars’taki sondan bir evvelki ejderha ile kapıştığımız aktifliğe başlamadan evvel bir saat kadar öbür aktiflikleri yapmamız lazım. Bir saat uğraştınız, gerekli bütün ektinlikleri yaptınız diyelim. Sonrasında yapabileceğiniz tek şey düzgün 100-200 kadar oyuncunun katılmasını ummak.

Varsayım edebileceğiniz üzere ben o kadar şanslı değilim… Bu bahiste yalnız değilim üstelik her başarısız teşebbüsten sonra zorluğa söven bir sürü insan görüyorum. Aslında bu haritanın ve haritadaki aktifliklerin kalanı da değişik yahut eğlenceli değil. Yalnızca inadımdan işe sarfiyat üzere akşam 8’de ve 10’da oyunu açıp birer saat sıkıla sıkıla oynuyorum. Gün gelecek ve o ejderha benden o dayağı yiyecek!

Cyberpunk 1335

Of neyse, bu bahsettiğim olay dört haritanın yalnızca birisinde oluyor. Kalan haritalar çok daha istikrarlı. Dizaynları da daha hoş esasen ve keşfetmesi eğlenceli. Bilhassa bu paket ile eklenen Cantha kıtasının başşehri New Keineng City beni çok etkiledi. Yer yer steampunk esintileri taşıyan fakat genel olarak orta çağ estetiğine sahip Tyria’dan sonra cyberpunk bir harita görmek çok hoşuma gitti. Bu türlü bildiğiniz hologramlı, bilgisayarlı, robotlu bir yer New Keineng. Hem sanırım geliştiriciler skyscale’ı aldığımızı varsaymışlar zira yeni haritalar epeyce dik.

Skyscale demişken End of Dragons ile birlikte oyuna iki yeni binek eklendi. Birincisi kuşatma kaplumbağası diye çevirebileceğim siege turtle. Zira fil çok sıradan olurdu. Bu hayvancağıza iki kişi tıpkı anda binebiliyor. Hayvan sahibi arkadaş şoför, yancı da topçu rolünü üstleniyor. Ne yazık ki bu evcil tankı yalnızca bir saatlik basın beta’sında deneyebildim. Neden mi? Zira açmanın yolu THE BATTLE FOR THE JADE SEA’DEN GEÇİYOR!!! Bu aktifliğin ne kadar sıkıntı olduğunu fark eden geliştiriciler kaplumbağa yumurtasını satın almanın bir yolunu ekledi geçen gün lakin DELİKANLI ADAM KOLAYA KAÇMAZ! O EJDERHA BURAYA GELECEK!

Oyy tamam sakinim. Binek diyorduk. İkinci binek bir balıkçı teknesi. Bu türlü bildiğin düz tekne. Beş kişilik. The Battle for the Jade Sea’yi beceremedikten sonra, sakinleşmek, hayatın manasını sorgulamak ve asla geri alamayacağını iki saatinizi düşünmek için arkadaşlarınızla balığa çıkabilirsiniz yani. Ve evet, oyuna artık balıkçılık eklendiğine nazaran tam bir DVO olmuş demektir. Bu yaşa kadar nasıl oldu da balıkçılık olmadan geldik aklım almıyor doğrusu. Sen oyununa balıkçılık ekleme sonra WoW neden beni geçti diye şikayet et. Kormir akıl fikir versin.

O kadar balıkçılık dedim lakin siz beklentileriniz çok yükseltmeyin tekrar. Su olan rastgele bir yere oltayı atıp kısa bir küçük oyun ile avınızı yakalıyorsunuz. Kimi belirli noktalarda da düzgün balık yakalama ihtimaliniz daha yüksek. Birtakım yemler işinizi kolaylaştırıyor fakat çok da derin bir sistem yok. Lakin koleksiyon yapmayı, muvaffakiyetim kasmayı seviyorsanız bu küçük oyun sizi bir mühlet oyalayacaktır.

Bir Bayraktar değil fakat…

Bineklerin yanı sıra size yardımcı olabilecek ufak bir dron da eklenmiş. Haritaların muhakkak noktalarında bu arkadaşı uçurabilir ve giremediğiniz yerlere girebilirsiniz. Her yerde uçurabilsek daha manalı olurdu bana sorarsanız lakin hiç yoktan düzgündür. En azından hoş görüntü fotoğrafları çekebiliriz kendisi ile.

Teknik olarak bu dron birkaç farklı işe daha yarıyor. Ortalıkta bulduğunuz pillerin güçlerini depolayabilir ve yeniden sağda solda denk geldiğimiz alet edevat ile çeşitli buff’lar alabiliriz. Ya da sandık açabiliriz. Fakat bunları içinizdeki iman gücü ile yapıyorsunuz deseydim de inanırdınız yani. Dron’un yalnızca kozmetik bir rolü var orada.

Öyküye geçmeden evvel yeni gelen alt sınıflardan (specialization) bahsetmek isterdim fakat bu çok kolay bir şey değil. Bunun en büyük sebebi dokuz yeni alt sınıfı denememiş olmam. Şimdiye kadar zati tek bir karakter ile oynadım ve hasar odaklı necromancer reaper build’ını keşfettiğimden beri diğer bir meslek deneme muhtaçlığı duymadım.

Tamam, iki hafta içinde dokuz adet yeni alt sınıfın tabanını sıyırmamış olabilirsin. Üç beş rehber izleyip kanılarını aktar diyebilirsiniz lakin orada da durum bu kadar kolay değil. Şayet Guild Wars 2’yi oynamışsanız sınıfların özel alt kategorilere ayrılmadığını bilirsiniz (oynamadıysanız da artık öğrenmiş oldunuz). Herkes şifacı yahut tank olabiliyor. Ortada değişen şey kullandığımız yetenekler ve büyüler oluyor yalnızca.

Alt sınıflar biraz daha özelleşmemize imkan tanısa da Harbinger DPS için ülkü, Catalyst healer’ı daha tesirli hale getirmiş demek her vakit mümkün olmuyor. Muhakkak ki şimdi kimse bu türlü bir şey diyememiş zira araştırmalarım sonucunda rastgele bir alt sınıf hakkında net bir kanıya varamadım. En fazla yeni gelen alt sınıflar oyunu dramatik bir formda değiştirmemiş diyebilirim. Forumlarda gördüğüm kadarıyla bu alt sınıflar kimseyi heyecanlandırmamış ve çok az insan denemek istiyor. Muhtemelen vakitle hoş rehberler ve ülkü yetenek dağılımları çıkacaktır, insanların fikirleri değişecektir lakin o gün şimdi gelmiş değil.

Eveet, gelelim sebebi ziyaretimize. Buraya kadarki öykü ile ilgili spoiler istemiyorsanız nota bakıp çıkın. Uyarımı yaptım, günah benden gitti.

Olay nedir? Nitekim son kalan ejderhayı dövüyor muyuz? Aurene son ejderha sayılıyor mu? Yoksa beyaz olduğu için “ejderha ancak iyi” kategorisine mi giriyor? Doğal ki öykünün sonunu anlatmayacağım burada. Aurene’e müspet ayrımcılık yapıp yapmadığımızı öğrenmek istiyorsanız oyunu oynamanız gerekecek (Youtube mu? İzlemek mi? O da ne?). Lakin sonundan çok da tatmin olmadığımı belirtmek isterim. Daha doğrusu devamı gelmeyecek olsa tatmin olabilirdim (gelecek dimi? Gelir gelir… Gelsin zira…). Ancak bu saatten sonra büyük makus kim olacak sorusunu daha da çok merak etmeye başladım.

Genel olarak çerezlik bir Netflix dönemi izlemişim üzere hissettim bitirince. İzlerken hoştu, eğlendirdi, ortada bir iki eğlenceli an ve karakter vardı fakat bitince çabucak unutuverdim. Vaktim olsa da bir daha izlesem dediğim bir dönem değil yani.

Birinci oyunu oynadıysanız Cantha’dan haberiniz vardır. Japonya ve Çin başta olmak üzere Asya kültürlerinden esinlenmiş başka bir kıtadır kendisi. Birinci oyundaki olaylardan sonra Cantha hükümeti dükkanı kapatma kararı alır ve kepenkleri indirir. İki yüzyıl boyunca kendi hallerinde kalır beşerler. Sonunda açılmaya karar verirler ve tam olarak o anda başlarına bir adet kumandan ve ejderha arkadaşı düşer.

Gorrik’in eski çalışma arkadaşını ve Aetherblade korsanlarını içeren aksiyon dolu açılış kısmından sonra yeni karakterlerle tanışmaya başlıyoruz. Kıssanın kalanını büyük ölçüde bu yeni karakterlerle geçirdiğimiz için hiçbirisine bağlanma fırsatımız olmuyor. Ortada ölen birileri olunca da hm ok diyerek geçiyoruz. Şayet birinci dönemi oynamışsanız ilginizi çekebilecek bir karakter var gerçi. Fakat ben o şanslı kuşaktan değilim ne yazık ki.

Sonuç olarak sevdiğim lakin öyküsünden tam olarak tatmin olmadığım, KİMİ aktifliklerin dengelenmesi gerektiğini düşündüğüm eğlenceli bir ek paket olmuş End of Dragons. Bilhassa birinci oyunda Cantha’yı sevmişseniz 200 yıl sonraki halini keşfetmek eğlenceli olacaktır. Natürel günümüz kurunu hesaba katınca 30 euroya kıymet mi emin değilim.