Son vakitlerde elimin o denli uzun uzadıya saatlerce oynayacağım ve kendimi bir çekişmenin içerisinde bulacağım oyunlara gitmediğini fark ettim. Günlük yaşantımızın hali hazırda yorucu olmasından mıdır bilmem lakin daha çok beni rahatlatan, bir şeyler keşfettiğim ve inşa ettiğim oyunlar ararken buldum kendimi. İşte Wytchwood tam da bu türlü bir vakitte çıktı karşıma.
Macera ve zanaatkarlığın öne çıktığı, seyir zevkini aşan görsellerin bulunduğu ve insanı içine çeken bir oyun olan Wytchwood’un ana teması kıssa temelli ve bu kıssa de büyüler yahut gerekli gereçleri ürettiğimiz bir seyahate dayalı.
Yaşlı bir orman cadısının başına gelen bir hafıza kaybı üzerine ilerliyor husus. Hafıza kaybının nedenini bilmiyoruz ancak bu süreçte bir keçiyle mutabakat yaptığımızı fark ediyor ve bundan sonrasını öğrenmek için oyunu oynamaya başlıyoruz. Bu merak ettiren serüvende sizi rahatlatacak her imkanı sağlamış oyunun imalcileri. Müzikler, karakter dizaynları, diyalogların akıcılığı ve çizimler her açıdan sizi sarıyor, sarmalıyor adeta.
Kolaylıkla alışma garantili
Sizi bilmem lakin ben gün geçtikçe bir şeylere olan ilgimi ve odağımı daha süratli kaybeder oldum. Bu nedenle birçok vakit kolaylıkla alışabileceğimi düşündüğüm oyunları tercih ediyorum. Birden fazla oyun karmaşık orta yüzüyle sizi boğar, kompleks kıssalarıyla içinde kaybolmanıza neden olurken Wytchwood’un en sevdiğim yanı kendine alıştırma suratı oldu. Oyuna girdikten 15-20 dakika sonrasında ne yaptığımı, neden yaptığımı ve en kıymetlisi nasıl yaptığımı çok âlâ anladım. Girişteki öğretici kısmın yeterliliği çok yerindeydi. Birtakım oyunlarda “Aman kim okuyacak bu kadar yazıyı, oynarken öğrenirim.” deyip çoğunlukla pişman olduğum için Wytchwood bana hayli yeterli geldi. Natürel bunun tek tesiri yazılar da değil, güzel bir mekanik ve bu mekaniği destekleyen bir görsellik de kural. Wytchwood da bunları bize düzgün yansıtan bir oyun olmuş.
Yormayan simülasyon yapmışlar, olmuş!
Dinlenmeye diye girdiğim oyunlarda yorulduğum vakit uzun bir mühlet oyunlara kapatıyorum kendimi. Bilhassa simülasyon oyunlarında arayüze alış, zanaati keşfet, yeni eser üretmeye vakit ayır derken oyun derinleşemeden çıkıveriyorum. Şayet siz de benim üzereyseniz bu oyun tam sizlik.
Bilhassa Envanter kısmı ve bu kısımdaki eserlerin yaratılması için gerekli materyalleri nasıl temin edeceğimi çarçabuk anlayabilmem, bu oyunu ekstra sevmeme sebep oldu. Oyun gereçleri toplayabileceğimiz alanlar listesini önümüze sermekle kalmıyor, elinizde bu malzemeyi yapabilecek eserler de varsa o eserleri nereden bulabileceğinizi de gösteriyor. Tam benim üzere aramaktan çabuk bıkabilen oyunculara layık 🙂
Masalların gerçek yüzü
Bu kadar sempatik sevimli anlattığıma bakmayın. Wytchwood’un çizimleri, müzikleri ve ana teması göze ne kadar beğenilen gelse de çoğunlukla gotik masallar ve öyküleri baz alıyor. Periler, goblinler, yılanlar, Pixie’ler ve daha kaç yaratıklarla karşılaşırken “Aaa, ne kadar hoş dizaynları var, pek de tatlılar” diye düşünüyorsunuz fakat oyun bir anda karşınıza “Şimdi bu yaratıkları avla bakalım” misyonu çıkarabiliyor. Tıpkı bildiğimiz masalların gerçek versiyonlarının korkutucu olması üzere, oyun da bize bu ürkünçlüğü hoş ve yerinde bir biçimde sunuyor.
Diyaloglardaki argo sözler ve kapan üzere kimi av objelerinin avlama esnasında çıkardıkları kan vb. görsel efektler oyuna beklenmedik bir küçük vahşet katmış. Bir yandan peri gördüm diye sevinirken, iki dakika sonra peşinden yakalamak için balık ağı atarken buldum kendimi. Yani diyeceğim o ki oyuncu kitlesini yaş bazında bir tık üstlere kilitlemiş Wytchwood üretimcileri.
Kısaca özetlemek gerekirse, Stardew Valley ve Animal Crossing üzere ayrıntıdan boğulmak istemediğiniz bir simülasyon/zanaat oyunu arıyorsanız Wytchwood’u önerebilirim. Memnun ayrılacağınızı düşündüğüm bir macera. Gezin, görün, keşfedin ve en değerlisi eğlenin!
