Çok endirekt bir soruyla başlayacağım biliyorum ancak sormadan da edemeyeceğim: Neden bağımsız üretim oyunları oynuyoruz? Buna verilebilecek bir sürü makul karşılık var natürel ki de. Mesela oyun oynadığınız aygıt, yeni AAA oyunları açmak için yaşlanmıştır ve bu da sizi bağımsız üretimlere itmiştir. Ya da bağımsız üretimlerin AAA oyunlara göre daha ucuz olması da uygun bir neden olabilir. Lakin kendi adıma söylemek isterim ki AAA’lerin risk almamak için oyunlarına eklemedikleri mekanikleri ve sanat dizaynlarını görmek öbür deyişle değişik bir tecrübe deneyim etmek için bağımsız imal oyunları oynamayı tercih ediyorum.
Hal bu türlü olunca bağımsız üretimlerin oynanışlarında ve sanat dizaynlarında biraz daha gözü pek davranmasını seviyorum. Zira başlarında milyon dolar kazanma gayesi gütmeyen bir işveren olmadığı vakit yaratıcılıklarının ne derece güçlü olabildiğini görüyoruz bağımsız yapımcıların. Ancak bu cüreti göstermediklerinden mi yoksa öbür bir sebepten mi bilinmez AAA ideolojisi izleyen bağımsız oyunlar var ki işte onlar… Onları oynayınca eğlenip eğlenmediğinize dair aklınızda bir sürü soru işareti kalıyor. INDUSTRIA da o üretimlerden biri: düşük bütçe, bağımsız üretim çerçevesine sıkışmış ancak bir AAA olmaya çalışıyor.
Valve’daki Half-Life, konuttaki Half-Life
INDUSTRIA hakkında şu benzetmeyi yapsam aklınızda bir şeyler oluşur bence: Çocukken McDonald’s’ın önünden geçtiğinizde annenize “Hadi hamburger yiyelim!!” diye yaygara koparırsınız ve o da size “Evde ben sana daha hoşunu yaparım.” der ya. İşte INDUSTRIA az buçuk bu türlü bir şey. Annenizin meskende yaptığı hamburger üzere. Tadı temelinde çok da makus değil ancak siz onu değil McDonald’s’ı yemek istiyordunuz. Neyse, canınız sağ olsun. 😛
McDonald’s-ev hamburgeri denklemi, INDUSTRIA-Half-Life için de sağlanıyor. Oyun ekranındaki çabucak hemen her cisimle etkileşime girebiliyor ve bir yerden bir yere taşıyabiliyorsunuz mesela. Bunu birinci defa tecrübe ettiğimde beynimden vurulmuşa döndüm. Zira bir bağımsız üretimden bu kadar ayrıntılı bir etkileşim alanı beklemiyordum dürüst olmak gerekirse. Gerçi numarası çabuk sönüyor, hatta oyunun ilerleyen vakitlerinde aklınıza dahi gelmiyor bu mekanik. Oyunun büyük bir kısmını yakın menzil silahıyla geçirmeniz, bulmacalar çözmeniz baya Half-Life kokan hareketler. Ancak Half-Life kadar kaliteli olmasının imkanı var mı, doğal ki de yok. Aslında bu beklentiye girmeye gerek var mı, ona da gerek yok.
Soğuk olan savaş mı yoksa yapay zekâ mı?
Oyun, Soğuk Savaş’ın şimdi bitmediği alternatif bir kıssa anlatıyor. Etraftaki kağıtlarla, konuşan ana karakterle (Gordon Freeman gör bunları!) öyküsünü anlatmak konusunda çok da istekli temelinde. Üstüme akın akın düşman gelecek ben de onları vuracağım diye beyinsiz bir cümbüş beklerken kıssa anlatmaya çalışan ve hatta kimi vakit oyuncuyu atmosferik anlara da sokan bir INDUSTRIA görünce şaşkınlığımı gizleyemedim.
Gerçi üstüme akın akın düşman gelecek kısmını tutturdum sayarım ben. Zira yapay zekânın tek emeli üzerinize yürümek. Çok kronik bir sorun olarak da düşman tipinin hiç yok denecek kadar az olması eklendi mi INDUSTRIA, kaliteli bir FPS oyunu olmak yerine yürüme simülasyonuna dönüşüyor. Üstelik INDUSTRIA’nın bir de “Aşırı çok güç he bak über sıkıntı dikkat et” diye bir modu var, onda da çok bir numara yok açıkçası. Yalnızca daha az kaynakla yönetim etmeye çalışıyorsunuz. Eh düşük bütçesinden dolayı vuruş hissiyatı o kadar da yeterli olmayınca çok tatminkar savaşlar geçirmiyorsunuz.
İşte sorguladığım “AAA tribindeki bağımsız üretimlerden eğlendim mi?” geyiği buralarda bir yerde başlıyor. Zira oyunu oynarken sıkıldığımı hatırlamıyorum fakat şu an geri dönüp baktığımda da çok kaliteli bir vakit geçirmişim üzere de gelmiyor. Bağımsız geliştiricilerin başkalarından sıyrılmak, bahsedilebilir olmak için yaratıcılıklarını zorladıkları mekaniklerin misyonerliğini yaptığımı hatırlıyorum açıkçası. Ama birine INDUSTRIA üzere “farklı” bir şey vadetmeyen bir oyunu oynamayı tavsiye eder miyim? Muhtemelen etmem. Ancak o kadar da üzücü bir oyun değil işte. OF! İKİLEM!
