Bilmiyorum fark ettiniz mi, bu sene o kadar fazla “tatlı görselli” oyun çıktı ki hangi birine yetişeceğimi bilemez oldum. Daha bu ay içerisinde Kena: Bridge of Spirits, The Artful Escape, Lost In Random, Eastward üzere oyunlar çıkmışken üstüne bir de Sable’ı ağırlıyoruz. Fakat Sable, Zelda soslu, başka oyunlardan daha farklı bir başa sahip.
Ana karakterimizle tıpkı isme sahip olan oyun, Sable’ın bir nevi hac ibadetini gerçekleştirmesini bahis alıyor. “Gliding” denilen bu seyahat, yaşadığınız toprakları terk edip yeni yerler ve beşerler keşfederek yapılıyor. İsteyenler daha sakin bir halde bu seyahati gerçekleştirse de Sable dağ taş demeden geziyor ve yeni yerler, yeni beşerler tanıyor. Ve bu seyahat sonunda ne olmak istediğini daha uygun anlıyor.
Şayet demoyu oynadıysanız Sable’ın bu “Gliding” macerasına hazırlandığını ve şimdi meskenini terk etmediğini görmüşsünüzdür. Oyun birinci kısımda, sizi tek bir bölgede tutup çeşitli ayak vazifeleriyle ısındırıyor. Fakat bulunduğumuz bölgeden çıktıktan sonra büsbütün topu size bırakıyor. İstediğiniz yere birinci bir saatten sonra gidebilirsiniz. Olağan bu noktada ana senaryo yok mu diye düşünebilirsiniz. Evet var, fakat ana senaryodaki vazifeleri tamamlamanız için de haritada gezmeniz, yeni beşerler tanıyıp onların misyonlarını yapmanız gerekiyor. Oyun her tarafıyla kendi Gliding maceranızı yaşamanızı istiyor.
İstediğim Yere İstediğim Vakit Giderim
Farklı yerlere, özelleştirilebilen, can yoldaşınız hoverbike’ınızla gidebileceğiniz üzere şayet daha evvel orada bulunmuşsanız süratli seyahat de yapabiliyorsunuz. Lakin haritada bu gittiğiniz yerler siz ayak bastıkça açılmıyor. Onun yerine 6-7 bölgedeki haritacıyı bulmanız gerekiyor. Bu açıkçası bu kadar “keşfetme” odaklı oyunda beğendiğim bir yol olmadı. Haritayı açtıktan sonra nereye ayak bastığımı çok anlayamıyorum zira.
Oyunun sizi rastgele bir yere/şeye yönlendirmeme uğraşı vazifeler için de geçerli. Rastgele bir aksiyon/savaş bulunmayan oyunda vazifeler olabildiğince sizin, ipuçlarından yola çıkarak bulmanızı isteyecek formda yapılmış. Mesela oyunun birinci başlarında üç farklı rozet bulmanız isteniyor. Lakin nerede yahut nasıl asla söylenmiyor. Siz haritada gezdikçe, tanıştığınız insanlardan misyonlar aldıkça rozet/maske buluyorsunuz.
Bu yüzden de vazifelerin niteliği hayati değer kazanıyor. Sizi daima yeni beşerlerle tanıştırmaya, daha da fazla keşfetmeye itecek misyonların var olması gerek. Sable’da bunlardan var, lakin her misyonun bu türlü olduğunu söylemek biraz güç. Bazen Sherlock Holmes’luk yapıyoruz bazen gardiyanları korkutuyoruz fakat bazen de getir götür işleri bize kalıyor. Bu da biraz dalgalı bir tecrübe yaşamamız sağlıyor. Üstelik (herhangi bir kendini geliştirme olmadığından) karşılığında aldıklarımız da tatmin edici olmayabiliyor. Biliyorum, burada maksat daha çok farklı karakterler tanımak lakin onca yol teptiğim, dağ taş çıktığım NPC arkadaşlarım az daha bonkör olsaydı daha memnun olabilirdim.
Misyonlarla ilgili hoş bir nokta ise Sable’ın ne düşündüğünü ve ne hissettiğini okuyabilmeniz. Yazılı olarak diyalogların ortasına serpiştirilmiş bunlar. Bu da roman okuyormuş üzere bir his oluşturuyor. Açıkçası bu çok hoşuma gitti. Hem Sable’ın hem de karakterlerin daha canlı olduğunu hissettirdi bu yaklaşım.
Zelda mı O?
Çok kısa bir müddette anlayacağınız üzere, Sable’da fazlaca Zelda: Breath of the Wild esintileri var. Bilhassa stamina barı. Gördüğünüz neredeyse her yere çıkabiliyorsunuz, tek mahzur staminanızın yetip yetmemesi. Bu tırmanma olayını o kadar fazla yere koymuşlar ki sıradan bir NPC için bile (sıradan olduğunu bilmeyerek tabii) önemli uzaklık tırmandım. Bu da birazcık can sıktı haliyle. Daha rahat bir tecrübe istiyorsanız staminanızı arttırmanız biraz kıymetli. Oyun olağan ki bunu da nasıl yapacağınızı söylemiyor. Şanslıysanız erken vakitte bulabilirsiniz o vazifesi.
Tırmanmanın yanı sıra oyunun başında Perpetual isminde havada süzülebilmemizi sağlayan bir özellik de kazanıyor Sable. Bu sayede tırmanarak gidemeyeceğimiz yerlere gidebiliyoruz.
Sable’ın göğe yükseldiği bir bahis varsa da o da görselleri. Dedim ya, çok fazla kusursuz gözüken oyun çıktı bu sene. Sable, onlara karşın özgün olmayı başarıyor. Yalnızca etrafları belirginleştirilerek oluşturulan, sade ve lakin hayli şeklini yansıtan bir görsellik, oyunu gerçekten değerlileştiriyor. Üstelik açık dünya da çok başarılı bir formda tasarlanmış. Gezdikçe farklı atmosfere sahip birçok farklı görünümlerle karşılaşıyorsunuz. Hangi vakitte bulunmanıza nazaran de değişiyor bu. Bilhassa karanlık çöktüğünde oyun tek renge bürünüyor fakat hoş bir kent keşfettiğinizde “bir de gündüz gözüyle görsem” diyorsunuz. Bu görselliğin bir öbür sorunlu yanı da bazen üçüncü boyutu fark edemiyor oluşumuz. Çok sık yaşanmıyor ancak. Genel olarak çok başarılı Sable’ın görsel tasarımı.
Üstte da bahsettiğim üzere Sable yavaş ilerleyen bir oyun. Bu yüzden hayli ağır tonda giden müzikler size eşlik ediyor. Ayrıyeten bağımsız küme Japanese Breakfast’tan da bir şeyler var. Çok hoş kullanmışlar onun bestelerini. Oyun boyunca da oyunun atmosferini arttırıcı halde ilerliyorlar.
Teknik manada maalesef muhakkak meseleler var. Geliştirici grup Shedworks güncellemeler getiriyor fakat neden birinci çıkışında oyun bozan bug’lar görmek normalimiz oldu diye de soruyor insan. Fakat ben bunu olağan kabul etmeyeceğim ve eksi hanesine yazacağım.
Tecrübenize bağlı olarak 10 saat civarı bir oynanış sunuyor Sable. Daha da uzun vakitler geçirmek mümkün. Game Pass’te var olması büyük bir artı bizler için. Lakin oyunun yavaş ilerlediğini, içine girmek için biraz vakit tanınması gerektiğini de evvelce söyleyelim. Sonuçta bu tecrübe Sable’ın hayatında bir sefer var olacak bir şey ve tam hakkıyla yapmak gerek, değil mi?
