Aaaa ne kadar hoş oyun? Bunlar ne eşsiz piksel grafikler bu türlü? Bıtbıtbıtbıtbıtbıt… Renkler cıvıl cıvıl, karakter dizaynları naneli şeker, müzikler tutti frutti lolipop? Bıtbıtbıtbıt… Diyaloglar da tıpkı baş oh oh ne sempatik… Bıtbıtbıtbıtbıtbıt… Eee bitmiyor? Bitbitbitbitbit… BİTMİYOR? BİTBİTBİTBİTBİTBİT… OYUNA GEÇEMİYORUM? BİTBİTBİTBİTBİT… BİTSENE ULAN BU NE BİÇİM DİYALOG BU TÜRLÜ? Bitbit… Aha bitti. Kızçeyi kenara koydum, tavamı elime aldım da gidiyorum bakalım böcek ezeyim biraz… Çatçutçatçut… Oh âlâ bulmaca da var. Bulçözbulçözbulçöz… E tekrar orta sahne girdi? BITBITBITBITBITBITBITBITBITBITBIT… LAN YENİDEN BİTMİYOR BU?
RDR2’den sonra en çok X’e basacağınız oyun
“Steam’deki en yeterli Piksel grafikli 10 oyun” listesi yapacak olsak içine baştan girecek olan Eastward, Şangay merkezli geliştirici PixPil’in sanıyorum birinci projesi. Çin menşeili geliştiricilerin ismini duyurduğu bir öteki el emeği göz ışığı üretim ve felaket sonrası bir dünyada geçiyor. Emekçi sınıfın gariban yiğidi John ile evlatlığı Sam’in, yeraltındaki köylerini geride bırakıp berbat bir yer olduğu rivayet edilen yüzeye, sonra da trenle doğuya gidiş seyahatini anlatıyor.
Benim bu incelemeye yazdığım giriş paragrafı ise maalesef Eastward ile olan deneyimimi eksiksiz özetliyor. Eğri oturayım gerçek konuşayım, oyunun isminin, öykünmesi minvalinde birlikte anıldığı en eski Final Fantasy ve Dragon Quest oyunları benim oyun kültürüme dâhil imaller değiller. Hiç bilmem, devirlerinde denk gelip oynamamış da değilim; direkt yaşım yetmiyor. Bu yüzden şu oyundaki diyalog yoğunluğunun seveni, hâlihazırda çok evvel çıkmış muadillerinin yarattığı bir ekolü varsa, kusurum affola. Lakin ben bu oyundan bezdim. Oynamama anca 20’şer dakika müsaade verip sonra bahtsız şahsımı 10’ar dakikalık diyalog sekanslarına maruz bırakması beni hayattan soğuttu. Bütün o mühlet boyunca size seçtirmediği ve büsbütün çizgisel akan konuşmaların her satırını sizin tuş basarak geçmenizi talep etmesi de eforu. “Ara sahne girince bırakayım kendi aksın” yok. O el o kolda bekleyecek. 3 yaşındaki çocuğa çiş yaptırıyoruz zira.
Eşeğe ölme diyorsunuz ancak eşek ölüp kurtuluyor, siz kalıyorsunuz
Bakın ne diyorum, ben her oyunu klavye fare ile oynayan, klavye-fare dayanağı barındırmayan PC portlarına direkt el sürmeyen beşerim. Ağır Hack’n’Slash yoksunluğu çektiğim şu yaz, PC’ye çıkan Ninja Gaiden Master Collection ve No More Heroes 1-2’yi klavye fare takviyesi yok diye oynamadım. Şu oyunu sol yanıma yatıp “x ekseninden” ilerleteyim isteyecek raddeye geldiğimden, gidip Eren’den kol ödünç aldım fakat mesela. Disco Elysium yahut rastgele bir öteki layığıyla yazılmış bol diyaloglu oyunu getirin, sabahlara kadar emip kurutayım; yani RPG’lere bir garazım yok. Sorunum Eastward ile. Oyundaki diyalog seli evlatlığımız Sam’in başlarda “John o ne? Ben de okula gideyim mi? Earthborn çok güzel” gibisi sempatiklikleriyle bir başlıyor, 20 küsur saat o denli gidiyor! Açtım baktım Youtube’dan tam müddetini bileyim diye, oyunun 8 saati diyalog? Bu müddetin haddinden fazlası karakterler ortası şirinlikler ile geçiyor? Her satırı geçebilmek için de ekranda büsbütün belirmesini beklemeniz lazım? Ya hoş kardeşim göz ziyafeti oyun yapmışsınız, fazla kalorisini alıp koysanıza önüme? Hayır bir de oyunun kıssası nitekim hoş ancak yazımı hem kıssa temposunu düşürüp hem de oynanışı o kadar sık ve uzun bölüyor ki tek seferde 1 saatten fazla oynamak için inceleme yetiştiriyor olmanız gerekiyor.
“Ha şöyle!” diyebilmek için çok beklemek
Oynanış nasıl pekala? Kolay fakat ağızlara layık. John’un tavası ve bombalarıyla başlayıp gelişen bir repertuvarı, Sam’in de düşmanlardan çok bulmacalara yarayan psişik güçleri var. İki karakter ortasında geçiş yaparak mahzurları aşıyorsunuz, bazen birbirlerinden farklı düşüyorlar baba-kızı kavuşturmaya çalışıyorsunuz vesaire. Mekanikler pek karmaşık değil fakat olmasına gerek de yok, oyunun havasına çok uygun, tıkır tıkır çalışıyor. Kısımlar genel olarak hayli çizgisel, süratlice çözebileceğiniz (bazen de süratlice çözmeniz gereken) keyifli bulmacalar barındırıyorlar. Kısım sonu savaşları ve düşman çeşitliliği de yerinde. Oyunun her karesi bir öbür hoş olduğu, her animasyonu göze bir farklı hoş geldiği için ne kolay bulmacaları çözmekten ne de kolay düşmanları dövmekten sıkılmıyorsunuz; ta ki sonraki orta sahne gelip keyfinize limon sıkana kadar.
Eastward ihtimama bezene yaratılmış dünyasıyla ön plana çıkan bir inci tanesi lakin oynamaktan çok izlediğiniz oyunlara sıkıntı sabrediyorsanız, katiyen almayın. Fazlaya kaçan şirinlikleri ve denetimleri size emanet etmekteki çekimserliği yüzünden başında ruhunuzu teslim etmeniz işten bile değil. Ha, fakat diyorsanız ki “iyi Pixel Arka için ruhumu teslim ederim, satarım, senet bile yaparım” o vakit Eastward bulup bulabileceklerinizin en düzgünlerinden.
