Remedy üzere çizgisini bozmayan pek az stüdyo kaldı sanırım. Büyük yayıncılar ve bilhassa EA’in altına giren çabucak hemen her stüdyo “Games as a service” modelini benimsedi. Öte yandan Remedy, Max Payne devrinden beri kıssa odaklı, teknoloji mükemmeli oyunlar üzerinde çalışmaya devam ediyor (CrossfireX şimdi çıkmadığı için yokmuş üzere davranacağım). Hatta bununla da yetinmeyip bütün oyunlarını Marvel Cinematic Universe misali tek bir kozmosta birleştirme peşindeler belirli ki -sırf bu yüzden Microsoft’tan Alan Wake’in isim haklarını satın aldılar. Hatta bu sayede Alan’ı Control’de görebildik. Olağan Alan Wake’in çıkmasının üzerinden on bir yıl geçmiş. Control’de görüp de “Bu kim ola ki?” demiş de olabilirsiniz. Remedy sağ olsun, sizi düşünmüş ve Alan Wake Remastered’ı çıkarmış.
Pekala Remedy yalnızca seriye yabancı olanları mı düşünmüş? Oyunu evvelce oynayanlar almasın mı? Çabucak anlatayım…
Senin tipine ne olmuş?
Bir Remastered oyunundan beklediğimiz üzere burada da kaplamaların çözünürlükleri arttırılmış, sinematikler yine derlenmiş ve karakter modelleri elden geçirilmiş. Kaplamalar ve orta sahneler hoş güzel ancak karakterlere çok dokunmasalarmış düzgünmüş. Alan’ın tipi biraz kaymış güya. Bu türlü yüzü şişmiş, gözleri pörtlemiş falan. Niçin o denli oldu ki? Hiç mi kimse bakmamış yeni modele? Hani eskisine de çok fazla benzemiyor artık. Yani benziyor lakin yerine cosplay yapan bir abi gelmiş üzere güya.
Alan’ın tipinin yanı sıra oyunda ufak tefek görsel yanılgılar da var. Mesela karanlıkta parlayan, yanıp sönen birkaç bitkiye denk geldim. Forumlarda daha önemli sıkıntılar yaşayanlar da olmuş. Muhtemelen birçok şimdiye kadar düzeltilmiştir. Oyun bozacak yahut tadını kaçıracak düzeyde bir problem ile karşılaşmadım.
Bu değişiklikler çok mu gerekliydi diye merak edip eski versiyonunu da yükledim. Açıkçası Alan’ın tipi ve orta sahnelerin çözünürlükleri dışında pek bir fark göremedim.
Bu durumda hangi sürümünü tercih etmelisiniz pekala? PS’te oynayacaksanız eliniz mahkûm Remastered alacaksınız. Xbox’ınız varsa da yenisini tercih edin. Hem 4k çözünürlükte oynamanız mümkün hem de orjinal konsoldaki 30 fps hududu kalkmış. Ancak elinizde PC sürümü varsa Remastered’da yeni geliştirici yorumları ve birkaç ekstra görsel ayar haricinde ilginizi çekecek bir şey yok. Daha evvelden oynamamışsanız da kendinize “Benim için karakterin tipi mi yoksa kaplamaların çözünürlüğü mü daha kıymetli?” sorusunu sorup ona nazaran karar verebilirsiniz. “Remastered almalı mıyım?” sorusunu cevapladığımıza nazaran oyunun kendisine geçebiliriz.
Alan Wake çok ünlü bir muharrir. Lakin son iki yıldır ne yazabiliyor ne de düzgün bir halde uyuyabiliyor. (Çok tanıdık… Yani, ünlü olması dışında. -Can) Bu durumdan bıkan eşi Alice “Yetti gari! Pılını pırtını topla, tatile gidiyoruz! İki dinlenip kendine gelirsin!” diyor ve Bright Falls isimli küçük bir kasabada, gölün ortasında bir kulübe kiralıyor. Olaylar natürel ki Alice’in istediği üzere gelişmiyor. Güzel ki de gelişmiyor zira orta yaşlı, beyaz ve güçlü Amerikalı bir çifti göl başında tatil yapıp birinci dünya sorunlarından şikâyet ederken izleseydik çok heyecanlı bir oyun olmazdı.
Kulübeye varır varmaz Alan ve Alice ufak bir tartışma yaşıyorlar. Alan dışarı çıkıyor, akabinde elektrikler kesiliyor ve eşi çığlık atmaya başlıyor. Alan yanına gidince yengenin göle düştüğünü ve boğulmak üzere olduğunu görüyor. Çabucak peşinden atlıyor ve kendisini kaza yapıp uçurumdan fırlamış bir otomobilin içinde buluyor. Ne olduğunu anlamaya çalışırken Bright Falls’a gelmesinin üzerinden bir haftanın geçtiğini fark ediyor. Üstelik bu bir hafta içinde yepisyeni bir dehşet romanı da yazmış.
Ben de o denli şuurumu kaybetsem de bir yıllık işi bir haftada bitirsem, ne hoş olurdu diye düşünebilirsiniz. Ne var ki bu romanın gözlerinin önünde gerçeğe dönüştüğünü fark ediyor Alan. Bu noktadan sonra Alan’ın bir haftadır neler yaptığını, eşinin başına ne geldiğini öğrenmeye çalışıyoruz.
Pekala bu arama kurtarma operasyonu boyunca neler yapıyoruz? On bir yıllık oyunun denetimleri ve mekanikleri ne durumda? Günümüzde de yenir yutulur cinsten mi? Karşılık kocaman bir evet! Yani tahminen çok kocaman değil, ancak pek saygıdeğer boyutlarda büyükçe bir evet olduğu kesin.
Resident Evil 4’ten sonra çıkmış omuz üstü kamera ile oynanan rastgele bir oyun oynamışsanız yabancılık çekmeyeceksiniz. Yalnızca en başında fenerle amaç alma işi biraz tuhaf gelebilir. Alan güya daima yan yan yürüyormuş ya da yürümesi gerekiyormuş üzere hissedebilirsiniz lakin bu garip açıya on – on beş dakikada alışılıyor.
Bu ortada evet, fenerle amaç alıyoruz. Natürel fener yalnızca amaç aldığımız yeri göstermeye yaramıyor; kendisi ana silahlarımızdan birisi. Oyun boyunca Taken denilen gölgelerle kaplı ağabeyler ve envai çeşit eşyalar ile savaşıyoruz. Etraflarını saran bu gölge onları her türlü hasardan koruyor. O yüzden ateş etmeden evvel ışıkla gölgeleri dağıtmamız gerekiyor. Işık mekaniğini çıkarırsanız Alan Wake sıradan bir üçüncü şahıs oyununa dönüyor.
Benim canımı sıkan asıl nokta kaçınma tuşu oldu. Düşmanlar tam saldıracağı anda koşma tuşuna basarsanız Alan ağır çekimde her türlü ataktan kaçabiliyor. Fakat bazen de kaçamıyor. Evet tuşa basmamız gereken vakit aralığı epey dar ve tutturmak güç olabiliyor. Ancak ortada bir zamanlamayı tutturmama karşın bunun çalışmadığına yemin edebilirim lakin ispatlayamam. Bu da yetmezmiş üzere kamera bizi çok yakından takip ediyor ve ardımızdan gelenleri göremiyoruz. O yüzden kalabalık aksiyon sahnelerinde tek dermanımız tuşa sistemli aralıklarla basıp dua etmek oluyor. İşin içine bir de toplanabilir ekstra içerik girince durum hudut bozucu bir hale gelmeye başlıyor.
Her müellifin vazgeçilmezi: Kahve termosu!
Oyun boyunca toplayabileceğiniz birkaç şey var. Bunlardan kimileri kahve termosları, üst üste dizilmiş kola kutuları üzere kıssaya rastgele bir katkısı olmayan eşyalar. Natürel şayet rastgele bir Remedy oyununu oynamışsanız kozmosu radyo ve televizyon programlarıyla genişletmeyi sevdiklerini bilirsiniz. Alan Wake’te de durum farklı değil. Bulduğunuz televizyonlarda Twin Peaks ve Twilight Zone biçimi bir dizi izleyebiliyorsunuz mesela. Şahsen her kısmını zevkle izledim. Radyolarda oyun içinde karşılaştığınız karakterlerin katıldığı programları dinleyebiliyorsunuz. Bunlar oyun dünyasını genişleten çok beğenilen detaylar. Buraya kadar her şey hoş. Radyo ve televizyonları görece kolay yerlerde ve sakin anlarda buluyorsunuz aslında. Termos ve kola kutularının da oyuna bir katkısı yok. Lakin hani oyunun aslında Alan’ın yazdığı bir roman olduğundan bahsetmiştim ya, hah işte o romanın sayfalarını da benzeri bir halde ortalıktan buluyoruz. Ve bulmak için gerçekten dikkatli olmamız gerekiyor. Dört bir yanımızı düşmanlar sarmış ellerine geçen her şeyi başımıza atarken ortama dikkat etmek biraz sıkıntı oluyor. O denli hepsini döveyim, sonra sayfaları ararım da diyemiyorsunuz. Birtakım kısımlarda hiç bitmiyorlar zira. Bunlara otomobil kısımları de dahil. Aslında bu kısımlar epey geniş oluyor. Bir yandan otomobilin denetimleriyle cebelleşip düşmanları ezmeye çalışmak, bir yandan çok fazla hasar almamaya çalışarak etrafta sayfaları aramak hayli can sıkıcı olabiliyor. “Yahu ne tatava yaptın, bulduğun sayfalar oyunun kıssasını anlatıyorsa bir şey kaçırmıyorsun işte! Oynadıkça göreceksin esasen her şeyi!” diye düşünebilirsiniz fakat oyun bize her şeyi anlatmıyor. Yan karakterin ne yaptığını birden fazla vakit o sayfalardan öğreniyoruz.
Yazı boyunca oyunu daima gömdüm üzere oldu lakin aslında o denli değil. Çok hoş oyun! Valla bak! Tahminen günümüz AAA oyunlarıyla kıyaslayınca biraz kolay kalabilir. O denli dev haritalarda özgür dolaşma, açık dünya, rol yapma ve zımnilik elementleri yok. A noktasından B noktasına gidip hareket eden her şeyi vuruyor ve öyküyü takip ediyoruz yalnızca. Ancak bu oyunun daha fazlasına muhtaçlığı da yok zati.
Hafif tansiyonlu aksiyon sahneleri ile süslenmiş hoş bir Stephen King romanını oynadığınızı hayal edin. İşte Alan Wake tam olarak bu türlü bir şey. Oyun size sürükleyici bir kıssa, hoş karakterler ve şahane atmosfer vaat ediyor ve tam olarak da bunu veriyor. Hatta dünyası beni o kadar içine çekti ki bu incelemeyi bir an evvel bitirip bir çeşit daha binesim var. Bu sefer geliştirici yorumlarını da açıp oyunun her detayını öğrenmek istiyorum!
