Örümcek Adam, sinemalarıyla, çizgi sinemalarıyla, çizgi romanlarıyla, oyunlarıyla yalnızca bir kuşağın değil, farklı kuşakların çocukluğuna, ergenliğine, hatta yetişkinliğine dahi damgasını vurmayı başarmış bir karakter.
Mahallemizin çocuğu Peter’ın, uzun vakittir beklenen, sızdığı sav edilen görselleri üzerine aylardır baş patlattığımız sineması nihayet vizyonda. Pekala beklediğimize değdi mi?
SİNEMASI ŞİMDİ İZLEMEDİYSENİZ “SPOILER UYARISI” GÖRSELİNİN OLDUĞU KISMA KADAR İÇERİĞİ OKUYABİLİRSİNİZ.
Sinema, bu hype’lanmanın tesiriyle Türkiye’de gösterimdeki birinci üç gününde 934.599 seyirci tarafından izlendi ve tüm vakitlerin en âlâ açılış performansı gösteren 2. sineması oldu.
Zati sinemaya gittiğinizde göreceğiniz mahşer kalabalığı, sinemanın rekor kıracağını ispatlar nitelikte.
Sinemanın büyük bir kısmı karanlık ortamlarda geçtiği için 3D izlemenizi pek önermiyoruz.
Biliyoruz, 3D bilet bulmak bile zorken 2D olanını bulmak çok daha güç ancak Türkiye’deki sinemaların tasarruf emeliyle ışığı kısmaları yüzünden ekran kalitesi maalesef çok uygun değil.
Karanlık sahnelerde netlik azalınca gözlüğü çıkarıp bakmak istiyorsunuz. Üstelik yalnızca manzara konusunda değil ses konusunda da sinemalarda sıkıntılar bulunuyor.
Gelelim sinemaya… Spoiler vermeden bir inceleme yazmak çok mümkün değil ama kısaca bahsetmeye çalışalım:
Sinema daha açılır açılmaz süratli başlıyor, ki birinci 1 dakikası daha evvel yayınlanmıştı. Çok geçmeden öykü “bir kelebeğin kanat çırpışı öteki bir yerde fırtınaya neden olur” olayına bağlanıyor ve fragmandan da bildiğiniz üzere öbür kainatlardan gelen berbat karakterler ortaya çıkıyor.
Burada şöyle bir hayal kırıklığı var; kendi evrenlerinde bir yükü olan bu karakterler ne yazık ki sinemada bahis modeli olmaktan öteye gidememişler (Green Goblin hariç, tahminen biraz da Octopus).
Sinemadaki esprilerin birçok hakikaten komik ama yer yer sit-com izliyormuşsunuz hissi veriyor, güldürünün dozu fazla kaçmış. Üstelik dram ögesi da ağır bastığı için birbirini dengeleme konusunda başarısız olduğu söylenebilir.
Sineması izleyenlerin neredeyse %90’ı “tüm vakitlerin en âlâ Marvel filmi” üzere tezli yorumlar yapıyor ama gerçekçi olalım, birinci 3’e dahi giremez (Göreceli olarak diyelim, kızmayın hemen).
Salondaki alkışlanma, çığlık atma oranını dikkate alırsak evet, Infinity War ve Endgame’i bile geride bırakıyor. Bunun yerine “Tom Holland’lı en düzgün Örümcek Adam filmi” demek daha yanlışsız olacaktır.
Serinin birinci sineması net bir formda vasattı, ikinci sinema Mysterio sayesinde daha derli topluydu, üçüncü sinema ise üstüne oldukça koyarak devam etti. (Tom Holland’lı yeni bir üçlemenin geleceğini de not düşelim.)
Yeni izlemiş olmamızın heyecanını bir kenara bırakıp daha olgun bir yorumda bulunmak gerekirse “en âlâ iki Örümcek Adam sinemasından biri” diyebiliriz.
Çocuksu bir Spidey olması nedeniyle Tom Holland’ın Peter’ına ısınmak Civil War’dan beri kolay olmadı. Bilhassa de Tobey ve Andrew’a alışan jenerasyon için.
Ancak bu sinemada artık özlediğiniz o olgun Peter Parker’ı görüyoruz. Oyunculuğunu bir epey geliştirmiş, her bir sahnenin üzerine ne kadar çok çalıştığını hissedebiliyorsunuz. Seri boyunca vasat olan sinemanın direktörü Jon Watts’a karşın Tom ferdi yeteneğini yansıtma konusunda epey uygundu.
Geçmişinde berbat sinemalar bulunduran bir direktöre bu derece kıymetli bir yükün verilmiş olması epey enteresan.
Meğer daha düzgün bir direktörle bir başyapıt izleyebilirdik. Nasıl ki Taika Waititi, usulünü yansıtıp Thor: Ragnarok’ta mükemmeller yarattıysa; James Gunn’ın yeteneği sayesinde Galaksinin Koruyucuları bu kadar şahane olabildiyse Örümcek Adam sinemalarının koltuğunda da yetenekli bir isim olmalıydı.
Evet, takım işiyle ortaya yeterli bir sinema çıkmış ancak sanatsal manada sallantıda bir imal olmuş ne yazık ki. İşte burada uygun bir direktör eksikliği net bir halde hissediliyor. Meğer Tobey’li seride Sam Raimi üzere bir usta yer alıyordu.
Jon Watts’ın, yeni Fantastic Four sinemalarını de yöneteceği söyleniyor. Bu takımın bahtı umarız ki bir kere daha makûs olmaz. Âlâ tarafından bakarsak, muhtemelen yeni Spider-Man üçlemesi diğer bir direktöre emanet edilecek.
Pekiiii, sinemaya gitmeli misiniz?
Bilet bulmak hayli sıkıntı ancak bu türlü hoş anları hayatınızda bir kere yaşayabiliyorsunuz, beğenirsiniz beğenmezsiniz bilemeyiz lakin kesinlikle deneyimlemelisiniz. Esasen toplumsal medyada spoiler yememe ihtimaliniz imkansıza yakın. Salondaki alkış, çığlık tufanı bile izlemek için kâfi bir sebep.
Değerli not: 3. dozunuzu yaptırıp gitmenizi tavsiye ediyoruz. Salon hıncahınç dolu olacak ve kimse maske takmıyor. Taksanız bile, gözlük buğulandığı için maskeyi mecburen çıkarmak zorunda kalıyorsunuz. Sorumluluğunuzu alın, ne de olsa “Büyük güç büyük sorumluluk gerektirir.”
BURADAN İTİBAREN SPOILER!!!
Sızıntılar, Tobey ve Andrew dedikoduları derken aylardır vakit geçmek bilmemişti lakin artık neyse ki hasretimiz sona erdi. İhtilal üzere bir olayla birlikte 3 Spider-Man’i bir ortada gördük! Sinemanın düzgün ya da makus olmasından fazla yalnızca bu olay bile sinemada çığlık atmak için kâfi.
Andrew, sinemada oynayıp oynamadığı sorulduğunda politik karşılıklar vermişti; hatta oynamadığını argümanlı bir halde direkt söylemişti. Oysaki yalancı çobanın önde gideniymiş, ki aslında yememiştik bu palavrasını.
Bilhassa de Tobey’li Örümcek Adam ile büyümüş jenerasyon için çok çok özel bir sinemaydı.
Yaşlanmıştı, belinin kütletilmesine muhtaçlığı vardı fakat hâlâ o bizim “1 numaralı Peter Parker’ımız”. Sinemada “Peter Parker 1’i dinleyin şimdi” repliğini söyleyen Tom olsa da.
Latife bir yana, artık Tom’un Örümcek Adam’ını da sevmeyen kalmamıştır.
May’i kaybedince artık o çocuksu halinden çıktı. Tobey’nin, Ben Amca’sını kaybetmesi; Andrew’ın, Gwen’i kaybetmesi üzere bir dönüm noktası yaşamış oldu Tom da. Herkesin özlediği gerçek Peter Parker doğuyordu…
Makus karakterlerin mevzu modeli hissi vermesi üzere Tobey ve Andrew da bir ölçü tıpkı hissi verdi. Yer yer ağabeylik yaptılar lakin bir tık daha öne çıkmaları gerekiyordu.
Andrew’ın, MJ’yi kurtarması (fragmandan iddia ediliyordu) ve Tobey’nin, Green Goblin’i öldürmeye çalışan Tom’a pürüz olması dışında gereğince ön planda olamadılar.
Tobey’nin, o sahnede Tom’a pürüz olup ona adeta ağabeylik yapması ve Tom’un içindeki gerçek Spider-Man’in çıkmasında büyük tesirinin olması şahaneydi.
Willem Dafoe’ye farklı bir parantez açmak gerekiyor. Bir villian lakin bu kadar başarılı canlandırılabilir.
Karakter değişimleri, o mimikleri derken tekrar oyunculuk resitali sergilemiş. Fragmanda Octopus ön plandayken sinemada temeller Green Goblin üzerine kurulmuş.
Andrew’in, MJ’i düşerken kurtardıktan sonra Gwen’i kurtaramadığını hatırlayıp duygusallaşması hepimizi mahvetti.
Tobey’nin ise MJ ile hâlâ devam ettiklerini duymak hoştu. Andrew’in ise yalnız olduğunu bilmek tekrar, yine üzdü.
Andrew ve Tobey’nin ortaya çıkış sahnelerinde seyirciler kendilerinden geçti ancak daha düzgün bir usul tercih edilebilirdi.
Beyaz Show’a katılır üzere geldiler. Tobey’nin kostümsüz gelmesi bu durumu daha da hissettirdi.
Her an biri kenardan çıkıp “O biiiir Peter Parkeeeer!” diyecek üzereydi.
Bir de herkesin aklından şu soru geçmiş olmalı: Ned, madem iki geçit açınca iki Spider-Man getirmen mümkün de neden daha fazlasını getirmedin? Ortaya şöyle bir imaj çıkardı:
Makus karakterleri çok daha kolay yenebilirlerdi, işi bahta bırakmamak lazım.
Dr. Strange’in Spider-Man karşısında bu kadar kolay kaybetmesi pek inandırıcı değildi.
Ayna boyutta Peter’ın, matematik ve geometri bilgisini kulllanarak Strange’i etkisiz hale getirmesi tekrar de zekiceydi. Ondan evvel de Peter’ın, ruh ve vücudunun ayrıldığı sahnede bedenini denetim edebilmesi “yoksa biz Spidey’i fazla mı küçümsüyoruz” dedirtti.
Göze batan bir başka ögeyse makus karakterlerin tedaviyle uygun birine dönüştürülmelerinin farklı bir tercih olması. Kimilerinde sahiden hastalık vardı ama Electro hasta değildi, kişiliği böyleydi; aşılık bir durumu yoktu. “Spidey kimseyi öldürmez” yasası nedeniyle senaristlerin kolaya kaçtıkları söylenebilir.
Sinema yalnızca eski serilerle ilgili göndermeler için bile izlenir. İnanılmaz bir fan service cümbüşü bulunuyor.
Andrew’ın MJ’i kurtardıktan sonra duygusallaşması, Tobey’nin Andrew’a “amazing” içeriklli cümlesi, Norman’ın bilim adamı repliği, huzursuz bir biçimde konuta giren Tom’un Norman ve May’i masada görmesi(Tobey’li birinci sinemada de vardı bu sahne), Tobey-Otto ve Andrew-Electro ortasındaki diyaloglar eski günleri hatırlattı.
Tobey’nin Venom’u kast ederek “uzaylıya karşı savaştım” dediğinde Tom’un “uzaylıya karşı uzayda savaştım” demesi ve Tobey’nin reaksiyonu… Electro’nun Andrew’e söylediği “Bir yerlerde siyahi bir Spider-Man vardır.” repliği… Tobey’nin biyolojik ağını tartışmaları, Tom’un “sadece bileklerinden mi, yoksa öteki yerinden de çıkıyor mu?” demesi… Ortalarındaki her bir ayrıntı şahaneydi.
Üçlünün kimyası çok uyumluydu, abi kardeş üzereydiler. Kalplerimiz eridi adeta.
Birlikte koşup atladıkları an sizin de koltuklardan atlayasınız geldi, itiraf edin.
Birbirlerini parmakla gösterdikleri o meşhur göğüs bile yaşandı.
Örümcek Adam tanınıyor ama Peter Parker tanınmıyor artık.
Stark ekipmanları olmayan, makûs dairesinde polis telsizi dinleyip insanlara yardım edecek gerçek Örümcek Adam’ın doğuşunu izlemiş olduk. Yeni üçlemede daha olgun olan üniversiteli halini izleyeceğiz. Özlediğimiz Peter Parker…
MJ ile yolları tekrar kesişecektir ama burada kıymetli bir ayrıntı var, MJ çok büyük ihtimalle önemli bir dönüşüm geçirecek.
Zendaya’nın paylaştığı fotoğraf kıymetli bir ipucu içeriyor. Çizgi romanlardaki kızıl saçlı MJ tekrar doğuyor! Gerçek Peter Parker’ımız üzere artık gerçek bir MJ’imiz de var, diyebiliriz.
Daredevil’e değinmemek olmaz. Akıbetinin ne olacağını düşünürken sonunda arzıendam etti.
Aslında dedikodular vardı, neyse ki ayyuka çıkmadı. Sahnesi çok kısa olsa da cool bir girişle izledik kendisini. Hawkeye’ın 5. kısmında de Kingpin görünmüştü, ortalık karışacak aşikâr ki.
Yıllar sonra gördüğümüz bir lise arkadaşımız üzereydi bu sinema, eski fotoğraflarımızı karıştırmak üzereydi.
Sadece bu yüzden bile tekraren izlenmeyi hak ediyor. 3 Örümcek Adam’ın birbirine sarıldığı anda sinemanın ne kadar hoş bir şey olduğunu bir kere daha anlıyorsunuz. Bir vakitler bu türlü bir şeyin mümkün olduğunu düşünmezdik ancak kim akıl edip hayata geçirdiyse binlerce defa teşekkür etmek gerekiyor. Ayrıyeten tüm oyuncuların teklifleri kabul etmesi de şahane bir davranış.
After credits sahneleri de değerli.
“Venom: Let There Be Carnage” isimli berbat ötesi sinemanın after credits sahnesinde Venom’un boyut değiştirdiğini ve televizyonda Tom’un Peter’ını gördüğüne tanıklık ettik.
No Way Home’da da after credits sahnesindeydi, “acaba bir sonraki sinemada Tom Hardy mi olacak” derken simbiyoz kesimi bırakıp kendi kainatına döndü neyse ki. “Neyse ki” diyoruz zira MCU’daki Venom’un daha hoş işlenmesi gerekiyor. Peter’a yapışma ihtimali de bulunuyor.
En sonda ise “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” fragmanını izledik.
WandaVision’ı tamamladıysanız fragman daha manalı gelecektir. What If’i izlediyseniz Evil Dr. Strange vurgusu sizi daha da heyecanlandıracaktır. Loki’nin finalindeki multiverse olayıyla da temaslı olması beklenen.
Her sinema tahminen bu kadar gürültülü değildi ancak buna yakındı.
Endgame’deki “Avengers assemble!” ve Kaptan Amerika’nın Mjölnir’ı kaldırma anlarındaki yansılarla birebirdi, hatta daha fazlaydı. Bundan yıllar sonra “bu sineması sinemada izlemiştim” diye hava atacağınızdan hiç kuşkunuz olmasın.
Nasıl ki şu an Geleceğe Dönüş, Star Wars, Matrix üzere sinemaları sinemada izleyenlerin şanslı olduğunu düşünüyorsanız bir gün diğerleri da No Way Home’u sinemada izlemiş olmanıza gıptayla bakacaklar.
Zira sineması tam manasıyla bu halde izliyorsunuz:
Geldik can alıcı soruya: Tobey ve Andrew’ı ileride tekrar görme ihtimalimiz bulunuyor mu?
“Yok daha neler” demeyin, bu türlü bir ihtimal bulunuyor. Söylentiye nazaran Marvel, Andrew Garfield ve Tobey Maguire’ın Spider-Man’lerinin de yer aldığı bir “Secret Wars” sineması çekmek istiyor. “Secret Wars” event’ine kadar gidebilir bu süreç. Buralara girersek çıkamayız, araştırmasını size bırakalım.
Keşke şu sineması görmeden ölmeseydin be ihtiyar!
