Genelde bir oyunun başına oturduğum vakit insani gereksinimleri bile minimuma indiririm. Benim için gerçek dünya yerini oyun dünyasına bırakmaya başlar ve o kainattan alacağımı almadan gerçek dünyaya dönmeyi pek sevmem. Her ne kadar türlü türlü meseleleri olsa da Far Cry bu tecrübesi bana daima hoş bir biçimde yaşattı lakin ıssız bir adaya düşmeyi hala istemiyorum. Çünkü seriden öğrendiğim kadarıyla ıssız bir adaya düşersek yanımıza almamız gereken yegane şey oyun bugları! Natürel bir de gerçek hayattaki insanların bu kadar aptal olması oldukça sıkıntı, muhtemelen birinci aksiyon denemesinde enselenip timsahlara yem olurdum.
Hazır yesyeni (?!) bir Far Cry oyunu çıkmışken buraya gelene kadar neler gördük, geçirdik bir göz atalım, ıssız diyarlar tarihinde bir seyahate çıkalım.
Aaa Cevat Yerli – Far Cry
Takvimleri oldukça bir geriye sarıp 2004 yılına geldiğimiz vakit Far Cry’ın doğuşuyla karşılaşıyoruz. Hem de hayli tanıdık bir yüz bizleri bekliyor. Crytek’in kurucularından Cevat Yerli hem birinci oyunun direktörü hem de CryEngine 1 ile birlikte programlamacılarından birisi. Birinci olarak yalnızca bilgisayar içi çıkan oyunla bugün bildiğimiz Far Cry oyunları ortasında çok büyük bir bağ yok. Oyunda ana karakterimiz Jack Carver’ı orta sahnelerde çokça görebiliyoruz. Esasen oyunun geçtiği misyon yerlerinin birden fazla da kapalı alanlar, tesislerden oluşuyor. Olağan tekrar dağ zirve düz gidip askeri kamp basıyoruz lakin çok daha lineer bir çizgi var.
2004 yılı için çok eğlenceli mekanikleri, kendini oynatan öyküsü ve cool ana karakteriyle Far Cry, bir zamanın başladığını işaret ediyordu. Esasen Crytek’in doğuşu ve Crysis efsanesine yanlışsız ilerleyen yol da biraz bu biçimde başlamıştı. Bizim öykümüz Far Cry da hayli bir form değiştirerek yoluna devam edecekti. Bugün dönüp baktığımız vakit Far Cry 1’in farklı manalarda milat olduğunu söylemek mümkün.
Bir Elinde Navigasyon, Bir Elinde Harita Umrunda Mı Dünya? – Far Cry 2
Ortadan dört sene geçti, dünya değişti ve Far Cry 2 geldi. Birinci oyun çıktığı vakit GTA 3, Vice City ve birkaç RYO oyunu dışında açık dünya konsepti beni çok çekmiyordu. Daha çok lineer oyunlarla haşır neşirdim. Derken Far Cry 2 geldi ve Afrika’nın göbeğinde hasta olarak uyandım. Koca bir savanlık, yer yer ormanlar farklı farklı beşerler… Yaşayan bir dünya vardı Far Cry 2’de ve tahminen de beni bu seriye en çok bağlayan şey bu oldu.
Oyunda sıtma hastası olduğumuz için saat başı ilaç içmemiz gerekiyordu. Bu da aksiyon öncesi iki sefer düşünmenize nenden oluyordu. Açık dünyada dolaşırken bir elde harita öbür elde navigasyon ile yol bulabiliyorduk. Çoktan seçmeli karakterler ile arkadaş olup vazifeleri de farklı yollardan bitirebilmek hoş düşünülmüş bir mekanikti. Zati bir Orta Afrika ülkesinde sıtmadan ölmemeye çalışırken orayı cani bir adamın elinden kurtarmak gereğince eğlenceli bir tecrübe değil mi?!
Vaas Ve Deliliğe Övgü – Far Cry 3
Bu Far Cry oyunları ve Avrupa Şampiyonları ortasında bir bağ var. 2004, 2008 derken bu sefer 2012 yılında seriyi yeni bir yola başlatan Far Cry 3 ve onun baş meczubu Vaas ile tanıştık. Daha oyunla ilgili çok fazla şey bilmeden Vaas övgüleri yeri göğü sarsmaya başlamıştı. Onun bu “Jokervari” tutumu kıssa içerisinde de çok sefer bizi belaya sokuyordu, en nihayetinde oraya arkadaşlarıyla tatile giden bir güçlü çocuğuyduk, başımıza neler gelebilirdi ki?
Hangover sinemalarında yaşanan olaylar size absürt geliyorsa Jason Brody ve arkadaşlarının tatile diye gidip Far Cry 3’ün sonunda ne hale geldiğine bir bakın. Açık dünyası, envai çeşit hayvanı, mecnun meczup düşmanları derken Far Cry 3, kendi markasını bile geride bırakarak bir kült haline gelmişti. Keşke oyun bu kadar sevilmeseydi de UbiSoft ilerleyen devirlerde farklı şeyler denemeye cüret etseydi. Çünkü birinci iki oyun ortasındaki geçişten sonra bir daha o büyük sıçramayı hiç göremedik.
Helikopterli Far Cry 3 – Far Cry 4
Afrika’dan çıktık yola, pasifikte bir mola ve artık geldik Hindistan’a… Far Cry isimli bir oyuna başlarken uzay diyarlara gideceğimi az buçuk varsayım ediyordum lakin her oyunda apayrı diyarlara gittik. Bu kere 2014 yılında Dünya Kupası yılında çıkan Far Cry 4 ya da 3 + Helikopter bizi Kryat isimli bir kurgusal Himalaya ülkesine götürüyordu. Burada hem ruhsal hem de politik bir seyahat bizleri bekliyordu. Her ne kadar Vaas çok sevilse de ben Pagan Min’i kendisinden daha beğenmiştim. Bir defa adam kaliteli bir diktatördü?!
Oyunun temel mekanikleri neredeyse büsbütün üçün kopyasıydı. Yalnızca ulaşımda biraz kolaylık olsun diye bir helikopter eklemişler. Tekrar de kıssa manasında biraz daha çeşitlilik vardı. Bir iç savaşın içerisinde bir iç savaş daha vardı. Golden Path’in başında yer alan iki karakterin yol haritasına da uyabiliyorduk. Yeniden de biz Ajay Ghale olarak kendi yazgımızdan sorumluyduk. Oyundaki en hoş ayrıntılardan birisi de şayet birinci başta Pagan’ı dinlersek olabilecek en memnun sona ulaşabiliyor olmamızdı. Bu kapalı son mantığı oldukça hoşuma gitmişti.
Preacher (Vaiz) – Far Cry 5
Far Cry 5 ile ilgili birinci ayrıntılar ortaya çıktığında nihayet medeniyete bir adım daha yaklaştık diye düşünüyorduk. En nihayetinde oyun Amerika’da, Montana’da geçiyordu. Hope County isimli kurgusal kentte bir tarikat ile çaba edecektik. Lakin Far Cry isimli bir oyunda medeniyet çok kolay rastlanacak bir şey değil. Seri boyunca her vakit politik iletiler vardı ve aldığımız kararları bu bildiriler etkiliyordu. Beşinci oyuna geldiğimizde ise bu siyaset adeta arşa çıkmış, Soğuk Savaş ve 11 Eylül Akınları üzere tarihî olaylar bir anda öyküye girmişti. Father (Joseph Seed) ve müritleri küresel bir felaket sonrası hayatta kalmak için radikal bir formda Hope County’i ele geçirmişti. Biz de tam olarak burada devreye giriyorduk, Deputy olarak adım attığımız bu kentte yeri geldi Cheeseburger (favori yoldaşım, şeker hastası bir ayı) ile tesis bastık, yeri geldi Faith tarafından uyutulduk ancak Joseph’in kelamını dinlemeyi hiç akıl etmedik. Oyun nihayete erdiği vakit Joseph ile ilgili bütün görüşlerim değişmişti. Esasen olayların sonrası anlatan New Dawn ek paketinde de Joseph ve Deputy ile ilgili çok fazla ayrıntı yer alıyordu. Vaas ve Pagan Min’i de bir kenara koyuyorum, bana nazaran Joseph Seed şu ana kadar Far Cry serisi içerisindeki en özel karakterdi.
Beş oyun, üç Avrupa Şampiyonası ve iki Dünya Kupası. Far Cry hayatımıza girdiğinden beri bunlar değişti. Pandemi nedeniyle EURO 2020’nin, bu yıl yapıldığını da göz önüne alırsak Far Cry tekrar özüne dönmüş üzere gözüküyor. Bu sefer Yara’da bir Karayip diktatörlüğünde Anton Castillo’ya karşı uğraş edeceğiz, medeniyete yeniden hayli yaklaştık ve tekrar uzaklaştık. Politik metnin her vakit ön planda olduğu Far Cry serisinde birinci defa nitekim devrimcilerin çaba ettiği bir atmosferde yeniden dağ, zirve, bayır gezip atmosferin keyfini çıkartacağız.
Biterken çalıyordu; Don’t Cry For Me Yara 🙂
