22 yıllık Disciples bilhassa ikinci oyunu ile tepesine ulaşmış, senaryo ve görselleriyle karanlık bir fantastik sıra tabanlı strateji serisi. Bu serinin Strategy First imali ikinci oyunu o kadar düzgündü ki fanları üçünü oyunun Heroes of Might and Magic’leşmeye çalışmasını kabullenemediler; hatta hakaret kabul ettiler. Üçüncü oyun kimi değişiklikler ve yeni bir isimle çıkarıldığında çok geçti, gol bir defa yenmişti; bir Disciples 2 daha olamayacaktı. Şayet bu seri devam edecekse Kalypso (Tropico, Commandos, Port Royale, Dungeons) yanlış yere tezgâh açmamalıydı. Bakalım Resident Evil: Revelations 2 (port) ve Oddworld: Soulstorm’un Kanadalı imalcisi Frima Studio bu uğurda yeni Disciples ile ne yapmış, ne etmiş.
Empire, Legion el ele; daima birlikte tribüne!
Disciples: Liberation eski bir kainatta yeni kahraman Avyanna etrafında dönüyor. Kıssayı yakalamak için eski oyunlardan birini oynamak gerekmiyor. Avyanna nötr fakat oyun sırasındaki kararlarımız ve seçtiğimiz diyaloglarla düzgün yahut berbata meyledebilecek bir paralı asker. Oyunun başında bir suikast teşebbüsü esnasında planda olmayan biçimde kendini kalemiz Yllian’da buluyor. Ardından oyundaki fraksiyonlar Empire (insan), Legions of the Damned (şeytani), Undead Hordes (hortlak) ve Elven Alliance (elf sanki) ortasındaki uyuşmazlıklara el atıyor.
Birinci iki oyunda üniteler sayılarla tabir edilen kalabalık ordular yerine HP’leriyle söz edilmesi ve de savaş ekranında sabit olmalarıyla HoMM’lardan ayrılmaktaydı. Yeni oyunda ise ana haritada sıra yo… Yok yok yanlış yazmıyordum, gerçekten sıra yok. Senaryo haritasında paldur küldür yürüyoruz. Maden ve stratejik noktaları ele geçiriyoruz. Aggro çekersek(!), diyalog ekranlarından birinde meydan okursak (veya provoke edersek) ya da bir yere bodoz dalarsak altıgenlerden oluşan stratejik savaş ekranına geliyoruz. Burası inisiyatife dayalı sıralı yapıda. Oynarken kendimi savaşları HoMM üzere olan bir Divinity oynuyor üzere hissettim. Misyonlar esnasında üniteleri Yllian’a yaptığımız binalarla çıkarıyor, yanımıza alıyoruz. Buraya ana haritada ışınlanıyoruz, yeni üniteler grubumuza otomatik ekleniyor. Yani her bina yapıldığında kaleye git dolmuşçuluğu yok burada. Zati Disciples’da HoMM’da olduğu üzere bir daima ünite bas git topla olayı yok. Binalarını üret Empire’dan birini, Legion’dan birini al, efendi efendi seviyeni atla. Ehem, nasıl ya? Tıpkı kalede iki başka fraksiyonun ünitesini üretebilmek mi? Evet, o da var. Senaryo esnasındaki (biraz kıssanın de yönlendirdiği) kararlar ve diyaloglar sonucunda birebir kalede farklı fraksiyon binaları kurulabiliyor. Bir bina yerine öbür bina kurmak istersek Phase Out ile ışınlayabiliyor ve geri istersek yükseltmeleri yapılmış hali ile geri getirebiliyoruz. Düzey atlattığımız Avyanna’yı makul bir fiyat karşılığında sıfırlayarak farklı bir karakter yapmak da mümkün. Ana karakterler kendilerini buff’layacak kristaller ve eşyalar taşıyorlar. Kristalleri kalede birleştirerek güçlendirmek mümkün. Genel olarak esneklik had safhada. Bu esneklik oyunu batıran şey de olabilir çıkaran da, iyisi. Multi modlarda bunu nasıl işleyecekleri merak konusu.
Strateji RYO’ya yelken açarken…
Betada farklı zorluklarda 4 harita ortasında seyahat ettim. Haritalar ortasında seyahat açık dünya tecrübesi yaşattı diyebilirim. Haritalarda çok sayıda irili ufaklı zindan mevcut. Üstte diyalog ve seçimler dedim. Oyundaki RYO etmenleri evvelkilerden yüksek. Merhametli, göz korkutucu yahut yalancı olabilirsiniz. Diyaloglar üzücü değil. (Yalnız eski bir rahibe ile demonik bir ağabeye kısa müddetli bir çöpçatanlık muhabbeti yapılması eğretiydi.) Üretimci röportajlarında yapılacak seçimlerin oyunun gidişatını dramatik istikamette değiştireceğini sav ediyor. Oyunda toplamda 80 saat senaryo müddeti, 56 ünite, 80 büyü, 13 bölge ve 28 zindan bulunacak. Ben 15+ saatte çok eğlendim lakin yer yer tekrara düşen kimi savaşlarda sıkıldım. Olağan şimdi görmediğim haritalar fikirlerimi etkileyecektir.
Savaş alanına ikisi senaryo yancısı, toplam 10 ünite alabiliyoruz. Ünitelerin birkaçını savaşta idaresi yapay zekaya kalacak formda art saflara ekliyoruz. Bunlara saldırılamıyor, kendilerine sıra gelince buff yahut temel hücumlar yapıyorlar. Öğrenmesi kolay ustalaşması vakit alacak bir oyun mu geliyor diye heyecanlandım. Çünkü ünitelerin yahut Avyanna’nın buff’ları savaşın gidişatını değerli ölçüde değiştirebiliyor; fazla özgüven ise elimizde patlıyor. HoMM’lardan farklı olarak bu oyunda savaş sırasında herkesi indirmeniz kural değil. Altıgenli savaş haritasında ana rakip kumandanları olabiliyor. Bu durumda ona çullanmanız kâfi. Yanındaki herkesi temizleyim üzere hırsa kapıldığımızda Avyanna’yı basitçe kaybedebiliyoruz. Üçüncü harita itibariyle Avyanna’yı belli bir meslek ve büyü ağacında uzmanlaştırıyoruz. Büyücülük güçlü gözüküyor fakat savaşlar ortasında can yahut mana yenilemeden yakalanırsa pişman oluyor. Betada kimi yetenek ve üniteleri kullanmanın manası yoktu, muhtemelen dengelenecektir.
Çalışan sistem değiştirilmeli mi?
Hoş soru. Üçüncü oyunun batma nedenlerinden biri yalnızca oyunun zayıflıkları değildi. Oyuncular çağdaş bir Disciples 2 bekliyordu. Hala da istiyorlar, ancak bu oyun tekrar bir Disciples 2 değil. Hatta lore’daki isimleri saymazsak Disciples bile değil. Münasebetiyle daha oyun çıkmadan üzerine önyargı ile damıtılmış kapkara reaksiyon bulutlarını çekmiş durumda. Bir Disciples fanı olarak önyargılı fanatik Disciples 2’cilerin yorumlarını (ki ortalarında güzel arkadaşlarım da var) görmemeye çalışacağım. Çünkü eksikleri olsa bile betasında eğlendim ve hoş vakit geçirdim. Olmadı oyuna kendi ortamızda Dişçiler: Libero deriz. Ekim sonunda çıkacak oyun PC’nin yanı sıra şimdiki konsollara da gelecek. Gelsin görelim.
