Islak Bir Beyaz Yaka Rüyası
Boktan sinemaları izledikten sonra genelde mizah yüklü bir inceleme yazmak gelir içimden fakat Ice Cube’ün Dünyalar Savaşı değişik hislere sevk etti beni. Düşünün, dünyanız uzaylılar tarafından istila altında, ne bileyim darbe, ekonomik kriz, adaletsizlik, vb üzere bir olay değil bu, lakin sizin isteğiniz tekrar sokağa inip savaşmak değil, dünyaya ekranlar üzerinden bakmak.
Evet dünya değişiyor, evriliyor lakin hangi tarafta olduğu konusunda önemli soru işaretleri yarattı bende bu sinema.
H.G. Wells’in ünlü yapıtının screenlife formatında uyarlaması bir sinema bu. Screenlife da neymiş ki diyerek araştırdım biraz (cahilliğimize ver kurban), pandemi periyodunda türeyen ve aktörlerin olayları telefon, tablet, bilgisayar üzere ekranlar üzerinden takip ettiği, bu yüzden de aktörler bir ortaya gelmeden de çekebildikleri bir tipmiş. Hayır çok da matah bir bok yemişler güya, Gerçek Kesit’in Sarı Bıyığı bunlardan çok daha evvel keşfetmişti bunu “Evden Meskene Gerçek Kesit” diye, üstelik çok daha ucuza.
Filmimizde Ice Cube iç işleri bakanlığında siber güvenlikçi olarak çalışan bir arkadaş. Kendisi PC başında oturduğu yerden dünyayı kurtarırken uzaylı istilası başlıyor ve sinemanın kalan kısmı boyunca Microsoft Teams, Whatsapp, Facebook ve Amazon kullanarak istilayı durduruşunu izliyoruz. Siz artık yazdığım uygulamaları görünce latife yapıyorum falan sanıyorsunuz lakin ben çok ciddiyim. Gebe kızınız uzaylılardan kaçarken yanına gitmek yerine nasıl oldun diye Teams üzerinde imajlı toplantı attığınızı, zıt dönen drone’unuzu düzeltsin diye evsize “Sana Amazon’dan 5000 dolarlık ikram çeki verelim de düzelt şunu” diye whatsapp’tan yazdığınızı falan düşünün, o denli bir trajedi bu.
Normalde bu altı üstü bir sinema der, iki dalga geçer unutursun, lakin benim canımı sıkan ne biliyor musunuz? Sinemanın oturduğun yerde dünyayı kurtarabileceğine dair duyduğu şehvet ve ıslak fanteziler kimse kusura bakmasın lakin arkamızdan gelen jenerasyonun da sıkıntılarını nitekim nasıl çözümleyebileceğine dair geçersiz umutlar yaratıyor. Dünyamız istisnasız her geçen gün yaşanamaz bir bok çukuruna dönüşürken tweet pompalayıp, insta’da story atarak sokağa inen berbatlığı yenebileceği fikrini aşılamak açıkçası beni geleceğe dair dehşete düşürüyor. Tweet atarak 20 yıldır İstanbul’daki taksi problemini bile çözemiyoruz arkadaşlar, uzaylı istilasını mı durdurabileceğimize mi inanalım yani?
Sinemanın bir olağanlaştırma ya da istendiği vakit da bilakis düşmanlaştırma aracı olarak kullanıldığına inanan biri olarak bu sinemanın neden çekildiğine dair diğer hiçbir neden bulamıyorum. Yoksa kim 2 saat boyunca ekrana, daha doğrusu direkt size bakan Ice Cube’ün suratını, 20 yıl evvel bile daha güzel olan CGI’ları, sinema palavrası altında Google reklam jenerasyonunu izlemek ister ki?
Hani yaz dizilerinde şirket sahibi güzeller olur, onların da şirket yönetmekten tek bildiği de yalnızca toplantı yapıp “Haftaya Amerikalılar muahede imzalamaya geliyor arkadaşlar” demekten ibaret olur ya, o minvalde ıslak bir beyaz yaka düşü üzere War of the Worlds. Alana inmeden, elini kirletmeden…
Editörün Notu: H.G. Wells’e tabutunda röveşata şoku (0,5 puanı da yalnızca Snow White’ı geçsin diye verdim)
Not: 0,5 / 5
