Boulderton soğuktur şimdi…
Simülasyon oyunlarından hiç haz etmiyorum ben arkadaşlar ya. Vallahi bakın, bilmemne simulator’mış, gidip bilmemne kurup bilmemkimle muahede yapıp falancaları sağlıyormuşuz falan filan… Öff, saçma sapan bir biçimde bahsettim lakin buna karşın daraldım. Gerçek hayattaki acı gerçekleri yaşamak yetmiyormuş üzere bir de oyunlarda deneyim etmek… Bu türlü oyunları oynamaya hiç elim gitmez olağanda. Back to the Dawn da aslında bir simülasyon oyunu üzere dursa da değişik bir yerde konumlanıyor fakat. Zira bu sadece bir simülasyon değil; derin bir öyküsü ve çok katmanlı yapısı olan, gözüktüğünden çok daha derin bir oyun.
Peki nedir Back to the Dawn? Tanınan kültürün birçok ögesinden esintiler taşıyan, tatlı gözüktüğü halde çok acı bir simülasyon tecrübesi diyebiliriz. Temelde her şeyin başladığı yerde buram buram “Prison Break” kokusu geliyor. Yapımcının oyunun odağına Prison Break’i aldığı çok net. Senaryo bile yer yer dizi ile paralel gidiyor. Lakin yanlış anlaşılmasın, ortada başarılı bir diziden aparılan bir oyun yok, ağabeyine hürmette kusur etmeyen ve özgün olmayı unutmayan bir üretim var.
Çok çok uzak bir galakside (?)
Oyundaki tüm karakterler, Orwell’in Hayvan Çiftliği misali farklı hayvanlardan oluşuyor. Tabi ana karakterlerimiz de o denli. Maceraya atılmadan evvel oyun bize iki karakterden birini seçme talihi sunuyor: gazeteci Thomas ve bilinmeyen polis Bob. Thomas kısmı erken erişim sürecinden beri ilmek ilmek işlendiği ve üretimci tarafından farklı bir değer verildiği için, ben Thomas tarafından ilerledim. Bob kısmını da affınıza sığınarak biraz ihmal ettim. 🙁 Bu yüzden Thomas ile ilerleyen kısım üzerinden gideceğiz mecburen. Bu ortada merak etmeyin, oyun da sizi en başta Thomas’a yönlendiriyor.
Araştırmacı cengaver gazeteci Thomas, belediye liderinin el altından yürüttüğü karanlık işleri afişe etmeyi başa koyunca, karanlık güçler tarafından bu işleri bırakması için kendisine rüşvet teklif ediliyor. Thomas da teklifi reddedince, hoppala ne idüğü belgisiz bir soruşturma, dayanaksız kumpaslar, çat pat! Thomas Bey içeride, gerçek hatalılar dışarıda… Biliyorum Türkiye’de yaşayan beşerler için bu türlü müthiş senaryolarla empati kurması çok sıkıntı sayın Oyungezer’ler. Ama böyle memleketler de var…
Neyse Thomas Siliv- Öhömm Boulderton’da sıkıntı vakitler geçirirken, bir yandan soruşturmayı sürdürebileceğini fark ediyor. E tabi dışarıda bile bu işleri yürütmek çok zorken, içeride imkansıza yakın. Lakin cengaver gazeteci pes eder mi? Avukatı Reed ile birlikte bir formda araştırmasını sürdürüyor. Yalnız şöyle bir problemimiz var: gerçekleri ortaya çıkartmak için sadece 21 günümüz var. 21 gün sonra seçimler var ve biz seçimlerden evvel her şeyi ortaya dökmeye yeminler etmiş bir gazeteciyiz. Yani 21 günün sonunda, oyun şöyle ya da bu türlü sona ereceğinin sinyalini veriyor.
Ha bu ortada fark ettiyseniz hapishaneden bahsettim ancak mahpustan kaçmaktan hiiiiç bahsetmedim. Temel konu orada dönüyor diyebiliriz. Neyse o kısım sürpriz kalsın. Lakin en azından şunu söyleyebilirim, buna yönelik kısımları da çok keyifli. 🙂
Hay kaynağına da idaresine de…
Böyle bahsedince güya simülasyon değilmiş üzere duruyor değil mi? Ahh, keşke o denli olsaydı… Back to the Dawn yalnızca bir simülasyon değil, güç bir simülasyon ayrıyeten. Yalnızca sıkıntı da değil yahu, ÇOK GÜÇ. Ya da ben sahiden rezalet kararlar alan, süreç ve kriz idaresi nedir anlamayan bir adamım, bilemiyorum.
Aslında oyun başta çok güç değil üzere duruyor. Vücut ve zihin sıhhatimizi bir halde üstte tutmamız gerekiyor, yoksa sonu berbat bitiyor. Bunu nasıl mı yapıyoruz? Bedenen sağlıklı kalmanın temel yolu beslenmekten geçiyor. Uyku, dinlenme, duş alma üzere öbür etmenlerle de üst çekebiliyoruz. Ruhen sağlıklı kalmak için de genel olarak bunları sürdürmemiz lazım ancak birebir vakitte toplumsal ve manevi etmenler de var. Hoş bir sinema izlemek, dua etmek üzere şeyler de zihnen bizi zinde tutuyor.
Bunca keder tasa ortasında bir de bunlarla uğraşmak zorundayız yani. “Amaaan ne var bunda, bunlar hallolur” diyorsanız maalesef yanılıyorsunuz. Yemek yedikten sonra bir de bunun doğal sonucu olan tuvalet gereksinimimiz var mesela. Kabuslar musallat hayli günah çıkartmak, susadıkça su içmek, yatarken dişleri fırçalamak ve her gün duşa girmek de gerekiyor. Bunları aksatmanın cezası da epeyce sert bir halde yüzünüze vuruyor.
Oyunun zorluğu bunları sürdürebilmek değil, bunları hapishane ortamında sürdürebilmek. Neler çektim neler be… Devam eden bir araştırmamız var, belgeyi ilerletmek için haldır huldur çalışıyoruz, e bir yandan da yasal olmayan hallerde dışarı çıkmaya da çabalıyoruz… Ancak bir noktada her şeyi bırakıp başka mahkumlardan sabun yalvarmaya başlayabiliyorsunuz. Sabun evet, SABUN. Ya da telefonla görüşmek için paraya gereksiniminiz oluyor, bir halde para kazanıyorsunuz ancak tüm paranız yemeye içmeye gidiyor, sonrasında borç alıyorsunuz ve yan kesici mahkumlar sizin borçlandığınız paranızı cukkalayabiliyor. Böylelikle hem sıhhatinizi hem paranızı hem de mentalinizi kaybediyor, üstüne hapishane çetelerinden birine borçlanmanın tatlı sonuçlarıyla yüzleşebiliyorsunuz. Haydi bakalım bir yandan soruşturmanızı sürdürün sürdürebiliyorsanız…
İşin kaçış tarafında kaynak idaresi çok daha güçlü. Neredeyse tüm hazırlık ve faaliyetler, malum sebeplerden dolayı gece vakti olmak zorunda. Bu da kaynak idaresini ekstra zorlaştırıyor. Kimi geceler yapacak bir ton şey olmasına karşın söve söve yatıp uyumak zorunda kalabiliyorsunuz. 🙂
Özetle: güç. Vallahi çok sıkıntı. Adamı hudut gerilim sahibi yapıyor, her bir kuruşun hesabını yapmaya zorluyor ve bir sürpriz olduğu vakit huduttan saç baş yoldurtabiliyor bu oyun.
Zorsun lakin güzelsin de be…
Peki oyunun bu sıkıntı ve sert yapısı, oyunun başarılılarını gölgeliyor mu? Bence hayır… Çok net tabir edeyim: Back to the Dawn hoş bir oyun. Öncelikle bu sert atmosferin ve hayatta kalma uğraşının oyununun atmosferine katkısı çok büyük. Bunun dışında, piksel tasarım tarzı de pek güzel. Her kare ilmek ilmek işlenmiş. Misyon dizaynları ve yetenek sistemi de oturaklı. E tamam işte, daha ne olsun?
Oyundaki aksiyona gelecek olursak, işte orada işler biraz aksıyor. Temel hareket dışındaki aksiyonlarımız, ya küçük oyunlar ya da zarlar ile gerçekleşiyor. Küçük oyunlar yaratıcı ve keyifli, onlara bir diyeceğim yok. Ancak zarlar ile etkileşim, bu kadar zorluğun içinde işleri uygunca karmaşıklaştırabiliyor ve bazen ayak bağı olabiliyor.
Bunun dışında eksi hanesine dövüş sistemini de ekleyebiliriz diye düşünüyorum. Karakterimizin gelişimine ve yeteneklerine bağlı, sıra tabanlı bir dövüş sistemi var. Fakat tekrar de bana pek bir tekdüze geldi. Bilemiyorum, tahminen şahıstan bireye değişiyordur ancak biraz daha renkli ve çeşitli olmasını beklerdim açıkçası. Neyse enseyi karartmayalım, denetim sizde. Şayet isterseniz neredeyse hiç dövüşmeden bile oyunun bitirilebileceğine eminim.
Kontrol demişken…
Evet denetim bizde. Ve bazen verdiğimiz kararların çok sert ve net tesirleri olabiliyor. Bu hoş bir konu aslında. Lakin bazen oyunu o denli bir zorlaştırabiliyor ki… Vereceğiniz yanlış bir karar tüm paranızı kaybetmenize, hapishanede hain olarak anılmanıza, tüm geceyi revirde geçirmenize, hatta hücreye atılmanıza sebep olabilir. Bir yanlış kararın sonucunu üç günde toparlamaya çalışabilirsiniz (ki 21 gün süren bir oyunun 1/7’si diyebiliriz buna). Oyunun bu sert tarafı bazıları için çok parlak olabilecekken, kimilerine EHH KÂFİ BEE dedirtip oyunu da sildirebilir. 🙂 Ben yeniden olumlu taraftayım.
Bu ortada yer çeşitliliği bakımından da oyunun kötü olmadığını söylemek gerek. Oyunun ezici çoğunluğu, Back to the Dawn’ın tabiatı gereği hapishanede geçiyor. Lakin hapishanenin kısımları, farklı ve güçlü biçimde tasarlanmış. Bununla birlikte flashbackler ve hapishane dışındaki kısımlar da eklenince, tek yere dayalı baygınlık veren bir yapının olmadığını da rahatça söyleyebiliriz.
Stres ve cümbüş bir ortada olabiliyor muymuş ya…
Özet geçmek gerekirse, Back to the Dawn bir mahpustan kaçma simülasyonundan çok daha fazlası olmuş. Verimli bir erken erişim süreci, oyuncuları dinleyen ve ne yapmak istediğinin farkında olan bir üretimci, bir sürü yeterli fikir bir ortaya gelince de başarılı bir iş çıkmış ortaya. Eksileri yok mu pekala? Şüphesiz var, lakin bu türlü kuvvetli bir çeşit için makul görülebilecek düzeyde. Oyunun daima güncellenmesi ile tekrar oynanabilirliğinin yüksek olması konularını da birleştirince… Cinsin meraklılarının katiyetle kaçırmaması gereken bir iş diyebiliriz.
