Kan Gao en düzgün bildiği şeyi yapmaya devam ediyor: Güldürürken ağlatmak… Hem To The Moon’da hem de devam oyunu Finding Paradise’ta bir an bizi kahkaha krizlerine sokarken sonraki an boğazımızda koca bir yumru oluşturarak hızımızı çarpılmıştan beter eden bağımsız üretimci, artık de sevilen serisinin üçüncü oyunuyla huzurlarımızda.
Benimki karışık olsun
Gerçi buna üçüncü oyun demek hakikat mu, pek bilemedim. Zira evvelkilerin bilakis bu kere Dr. Eva Rosalene and Dr. Neil Watts’ın gözünden görmüyoruz olayları. Onların yerine Quincy isimli genç bir adamı yönetiyoruz. Koskocaman, gösterişli bir malikâneye davet edilen başı karışık kahramanımız ne buraya niye geldiğini biliyor ne de mesken sahiplerini tanıyor. Bahçe pek bir bakımsız, eşyalar feci lüks, hizmetkârlar tuhaf, aşçılar manyak, konutun kedisi farklı bir manyak… Quincy nereye düştüm ben bu türlü modunda ortalıkta dolaşırken malikânenin sahibi olan yaşlı karı kocanın kanlı bir cinayete kurban gitmesiyse (spoiler değil, vurmayın!) bardağın sular seller götürmesine neden olan son damla oluyor. Ondan sonra da oyun kopup gidiyor zati. Kıssadan daha fazla bahsedip sürprizlerini bozmak istemiyorum zira hiçbir şey bilmeden, körlemesine oynadığınızda daha çok keyif alacağınız o oyunlardan biri Impostor Factory.
Oyun toplam üç ana kısımdan oluşuyor. Birincisinde Quincy’nin malikânede başından geçen akıllara ziyan, oynaması fevkalade keyifli olaylara şahit oluyoruz. İkinci kısım karakterlerden birinin çocukluğundan başlayıp yaşlılığına kadar yaşadığı his yüklü anlara tanıklık edip “Ağlamıycam hüleyn!” nidaları eşliğinde gözyaşlarımızı sildiğimiz yerlerden oluşuyor. Üçüncü ve son kısımsa her şeyin zekice birbirine bağlanıp bir mana kazandığı kapanış perdesi görevi görüyor.
Bu kaçıncı oyun oluyor artık?
Impostor Factory’yi tek başına oynayıp bitirebilirsiniz. Lakin şayet daha evvel To The Moon’u ve küçük kısımlarını, Finding Paradise’ı ve A Bird Story’yi de oynadıysanız her şey çok daha büyük bir mana kazanıyor. Tabiri caizse fotoğrafın tamamını görüyorsunuz. Şahsen görsel romanları sevmememe karşın bu 5 saatlik seyahatimin her dakikasından büyük bir keyif aldım ben. Müzikleri, kıssası, kâh güldürüp kâh hüzünlendiren karakterleriyle tam bir Freebird Games klasiği olmuş.
Evet, yeniden oynanış namıma pek bir şey yapmıyoruz. Ekseriyetle diyalog okuyup karakterimizi yürütüyoruz yalnızca. Finding Paradise’taki garabet küçük oyunlar da uçmuş. Lakin, eh… Yokluğunu aramıyorsunuz esasen. Gönül isterdi ki evvelki oyunlardan havada kalan birtakım soruları da cevaplandırsın. Lakin birkaç sahne dışında o sulara pek girmiyor IF. Tahminen dördüncü oyuna…
