Bir değil, iki değil; tam dokuz bilinmeyen!
Hani kimi oyunlar vardır ya, duyurulduğu birinci andan beri ilginizi çeker. Çabucak çabucak her haberini takip edersiniz. Düzgün haberde umutlanır, makûs haberde oyunun başına bir şey gelecek diye kaygılanırsınız. En sonunda oyun çıkar, oynarsınız ve “Oh be işte bu oynadığım en hoş oyunlardan biriydi!” dersiniz. Heh işte, Unknown 9: Awakening o oyunlardan biri değil.
Hani kimi oyunlar vardır, şöyle Steam kütüphanenizde gezinirken “Ben bu oyunu ne orta satın almışım ya?” dersiniz. Sonra indiririr, biraz oynamaya başlarsınız ve “Oynadığım en yeterli oyun değildi kabul lakin eğlenceli birkaç saat geçirdim!” dersiniz. Unknown 9: Awakening o oyunlardan biri de değil.
Yani kibarlığımı bozmadan Unknown 9: Awakening hakkında nasıl bir şeyler söyleyebilirim bilmiyorum ama… Tahminen meramımı daha ayrıntılı anlatabilirsem kimsenin kalbi kırılmaz.
O odanın içinde, oda onun içinde…
Unknown 9: Awakening, vaktin da öncesinde bulunan 9 bilinmez Tanrısal varlığın öyküsünü anlatarak başlıyor. Sahin ismindeki bir medeniyet, kendi yıkımlarını engellemek ismine vaktin çemberik döngüsünü kırınca bu dokuz “olgu” insanlığın ve öteki medeniyetlerin sürmesini kendine vazife bellemiş durumda. Ben daha “Sahin ne? Dokuz Bilinmez ne alaka?” diye kendi kendime geçirirken oyunumuzun ana karakteri Haroona ile tanıştım.
Adından şüphelenmem gerekiyordu gerçi ancak daha sonra araştırınca öğrendim ki “Unknown 9” çizgi romanıyla, internet dizisiyle ve hatta podcast serisiyle bir marka olmuş durumda. Oyundaki öyküyle başka gereçlerin anlattığı öykü ne kadar paralel bilmiyorum ama şundan eminim ki geliştirici takım öykülerini anlatmak konusunda inanılmaz derecede istekli. O kadar istekli ki ana karakterimize Netflix’in The Witcher’ından tanıyabileceğiniz Anya Chalotra ablamız can veriyor.
Heves tek başına yetmiyor maalesef. Sinematik orta sahneler, yan gereçler bol olsa da hikayenin kendisi tek başına hayran bırakacak tipten değil ne yazık ki. Bunun da sebebi biraz karikatürize olmuş karakter takımı. Giydiği kostümden bile villain olduğunu anladığınız Doktor Çokkötü, ana karakterimizin akıl hocası ve harika kahraman düzgünlük timsali ana karakterimiz orta okul müsameresinden fırlama üzere hissettiriyor kimi vakit.
Savaşma…
Hikâyesi ve anlatımı o denli de ya da bu türlü tartışabilir. Ancak asla tartışılmayacak bir şey varsa o da Unknown 9: Awakening’in dövüş sistemiyle oynanış döngüsünün berbatlığı. Öylesine makûs bir dövüş sistemi var ki, ben asla kapalılıkla oynamayan biri olarak, bu oyunda daima kapalılığa başvurdum. Dövüşün kendisinden evvel tuş grubu bile fiyasko ne palavra söyleyeyim. Daha da makûs olanı Haroona nedenini anlamadığım bir formda yakın dövüş komutlarınıza gerekli çeviklikte yanıt vermiyor. Bu sizi büyü yapmaya ve bâtın gitmenize teşvik etmek için ya da lore gereği yapılmış bir şey mi, inanın kestiremiyorum. Emin olduğum tek şey Haroona’yı yumruk yumruğa bir hengamede denetim etmek çok sıkıcı.
Oynanış döngüsü de… Şöyle özetleyebilirim ki:
- Yürü
- Aksiyona gir (gizlilik opsiyonel)
Ve… Bu kadar işte. Bize eşlik eden NPC’nin gittiği tarafın tam aksisi istikamete gittiğinizde de birtakım toplanabilirler buluyorsunuz. Karakteriniz bir mühlet sonra Terminatör’e dönüşüyor gerçi lakin tekrar de bu güçlü olma durumu oynanış döngüsünün sıkıcılığını kırmaya yetmiyor. Hatta şu an fark ediyorum ki bu döngü öylesine sıkıcı ve sakız üzere uzatılmış durumda ki ben de birebir biçimde bu paragrafı uzatıyorum. Steam’deki oyun süremle oyunun içindeki oyun müddetim ortasında 4 saat fark olduğunu biliyor muydunuz mesela? Oyunu oynarken sıkıldığımdan Alt + Tab atıp öldürdüğüm vakte muadil bu süre!
Genellikle ortalama, ortalama altı oyunlar oynayınca “Çok hoş potansiyel varmış ancak harcanmış” geyiği yapmayı severim. Ama Unknown 9: Awakening’i oynarken o kadar sıkıldım ki bunu bile yapasım gelmiyor. Hayatında hiç zımnilik oyunu oynamamış bireyler dışında önerebileceğim bir kitle de bulamıyorum kendime. “Oynadığım en makûs oyun” demeyi çok cüretkâr buluyorum lakin yeniden de oynayın demeye gönlüm razı değil.
