[ Haftalık Unutulmaz Oyun Müzikleri köşemizde hafızalarımızdan çıkmak bilmeyen, hepimizde derin izler ve tatlı anılar bırakan oyun müziklerini birlikte hatırlıyoruz. ]
Bu hafta Unutulmaz Oyun Müzikleri okurumuz Burak Türe’den (Feylo) geliyor.
Ruh halimiz el verdiğinde, hatta birden fazla vakit şahsen ruh halimiz yüzünden dinlediğimiz dinlendirici müzilerin ortasında elbet oyun müzikleri, usta ellerin kalemi olduğunu varsaydığım yerlerden çıkıp yardımımıza sıklıkla koşuyor. Ben bilhassa Nobuo Uematsu’nun, her oyunda farklı tellere dokunan yeteneğine, yalnızca melodiye değil oyunun çıktığı platformun teknik yeterliliklerine ahenk sağlayabilen ses dizaynına hayranlık duymadan edemiyorum (Final Fantasy 3’ün orjinal NES albümüne tahminen başka bir sayfa yazmak lazım)
Usta Nobuo’nun yanı sıra modlarıma eşlik edenler ortasında Yasunari Mitsuda, Kai Rosenkranz ve Michael Giacchino üzere isimler de bulunuyor. Lakin bir isim var ki bunların ortasında, insanların saymaya bile gerek duymadan statüsünü kabul ettiği, işte o ismi bu hafta kaybettik.
Koichi Sugiyama; bestekar, orkestra şefi, anime, sinema, oyun ve televizyon gösterilerinde, lisana kolay, hatta lisana kolay bile değil, 60 yıldır eser veren saygıdeğer bir isim. Natürel detayıyla tanıyanlar saygıdeğer sözü peşine (?) koyma gereği duyabilir. Ben evvel iki adım müziğinden gideceğim.
Koichi Sugiyama bizim alanımızda en çok Dragon Quest serisine yaptığı müzikler ile tanınır. Müzikleri orkestraldir, coşkulu, sakinli (evet) , huzursuz edici hisleri çok başarılı bir formda verir. Bugün kır gördüğümde Dragon Quest 8 teması duymamın, Heavenly Flight duyunca “uçuyoruz, sakin olun artık yavaşça süzülüyoruz” dememin, Strange World dinlerken çok derin bir melankoli ile dolmamın sebebidir. Alanında herkes hürmet gösterir, hakkında makus konuşmaz lakin konuşulacak bir çok özelliği de vardır.
Artık şöyle wikipedia sayfasına bir uzanırsanız ve orada politik görüşleri kısmına bakarsanız hafif bir burkulma yaşayabilirsiniz kendisini yalnızca müzikleriyle tanıyorsanız. Nankin Katliamını reddeden, değerli insan haklarını memlekete ziyanlı bulan, çok ulusalcı bir kişilik… O denli bir yürekten bu türlü müzikler çıkmasını da insanoğlunun kompleks yapısına adıyorum ben. Sanatı sanatkardan ayırabilir miyiz konusuna girmeden bunu dinleyelim ve daima bir arada şaşıralım, çünkü insanoğlu garip bir mahlukat:
