Eski çağların fotoğraflarına baktığınızda, dizlerine kadar çıkan beyaz yün yahut ipek çoraplar, uzun bir ceket ve peruk üzere tuhaf moda ögelerini fark etmişsinizdir. Pekala, neden bu büyük ve pudralı peruklar o vakitlerin vazgeçilmeziydi?
Tarihte büyük pudralı perukların neden bu kadar tanınan olduğunu hiç düşündünüz mü? Tahminen de yalnızca moda olduğunu, aristokratların şatafatlı bir gösteriş aracı olarak kullandığını sanıyorsunuz.
Ancak işin aslı çok daha derin ve karmaşık! Koca koca peruklar yalnızca görünüşte değil, sosyal statüden hijyene, siyasetten sıhhat telaşlarına kadar pek çok mana taşıyordu.
1624 yılında Fransa Hükümdarı XIII. Louis, kel kalma krizine girdi.
O devirde bir hükümdarın saçı, gücünün ve asaletinin sembolüydü. Louis, insanların ne diyeceğini öğrenmek istemedi ve bunun yerine epey dolgun bir peruk takmaya başladı. Bu karar, 150 yıl sürecek bir moda çılgınlığını başlattı.
Louis’ten çok evvel beşerler, çeşitli nedenlerle peruk kullanıyordu. Eski Mısır’da, saygın berberler perukları karmaşık tarzlarla süslüyorlardı. Antik Roma’da, bayanların perukları hayli süslü hâle gelmişti.
Orta Çağ’da Katolik Kilisesi, peruk takmayı alçakgönüllülük ve sadelik vurgusu yaparak teşvik etmedi. Lakin 1500’lerde kurallar gevşeyince peruklar kabul gören aksesuarlar hâline geldi.
İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth’in, saçını tamamlamak ve incelip griye dönmesini gizlemek için kullandığı 80’den fazla kırmızı peruğu vardı.
XIII. Louis’in akabinde, oğlu XIV. Louis periyodunda peruklar daha da tanınan hâle geldi.
Fransa, lüks sanayisine büyük yatırım yaptı ve Paris, modanın merkezi hâline geldi. Peruklar, günümüzün trend saç tarzları üzere o periyodun vazgeçilmez bir modülü oldu.
Peruk üretimcileri, insan saçı, yün yahut at kılı üzere gereçler kullanarak peruklarını üretiyorlardı. Perukları temizlemek ve kokuları gidermek için parfümlü pudralar kullanılıyor, bu süreç için özel odalar ayrılıyordu.
1700’lerin ortalarında, erkeklerin perukları daha kolay hâle gelirken kadınların perukları yükselip daha süslü hâle geldi. Lakin 1700’lerin sonlarına gerçek, aristokratik şatafat aykırısı bir tanınan reaksiyon başladı. Fransa’da ekmek kıtlığı yaşanırken unla pudralanan peruklar, sorun olarak görülüyordu.
1789’da Fransız İhtilali patlak verdi ve 1795’te İngiltere Parlamentosu’nun getirdiği pudra vergisiyle birçok kişi büyük peruklarını terk etti.
