Amerika’nın Simgelerinden Biri Olan Golden Gate Köprüsü’nün Arkasındaki Harika Mühendislik
Golden Gate Köprüsü’nü uzaktan izlerken, bu ihtişamlı yapının büyüsü sizi de içine çekiyor mu? Pasifik’in serin sularının üzerinde yükselen bu köprü yalnızca bir ulaşım aracı değil zira ayrıyeten mühendisliğin ve insan yaratıcılığının doruğu olarak kabul ediliyor.
Pasifik Okyanusu’nun mavi sularının üzerinde zarifçe süzülen Golden Gate Köprüsü, gözlerinizi büyüleyici asma kablo sistemine çekmekte hiç zorlanmaz.
Bu görkemli kablo ağı olmasaydı köprünün akıbeti ne olurdu dersiniz? Basitçe söylemek gerekirse, tam bir yıkım olurdu. Artık, Golden Gate Köprüsü’nün muhteşem mühendislik başarılarını keşfetmek için bir seyahate çıkalım.
Golden Gate Köprüsü’nde neden asma tasarım tercih edildi?
Golden Gate’in iki kıyısı ortasındaki uzaklık 2,7 kilometredir. Buraya klasik bir kiriş köprü inşa etmeye çalışırsak yol tabanı çeşitli iskelelerle desteklenir. Bu iskelelerin varlığı, altından geçen gemilerin hareketini maniler.
Ayrıca bu iskeleleri suyun 91,44 metre derinliğinde inşa etmek epeyce maliyetli olur. Hasebiyle kiriş tasarımı burada mantıklı değildir. Bir kemer köprü ise gemilere geçiş alanı sağlar lakin kemerin halini korumak için köprünün epey yüksek olması gerekir.
Bu tıp bir yapı epey karmaşık olacaktır. İşte bu nedenlerle Joseph Strauss, asma tasarımı tercih etti. Asma köprü dizaynında, ana kablo büyük bir çekme yükü altındadır ve kuvvet kulelere uygulanır. Bu kuvveti dengelemek için ana kabloyu uzatıp zemine bir ankraj sistemiyle sabitlemek gereklidir.
Finansal kaynakları optimize etmek için kuleleri birbirine daha yakın inşa etmek kafidir.
Golden Gate Köprüsü’nün ana kablosunun genişliği, ortalama bir insan uzunluğunun yarısından fazladır. Joseph Strauss, çelik askıları beton tabanla direkt bağlamak yerine, çelik yapıya bağlamayı tercih etti.
Çelik-çelik teması her vakit güçlüdür. Yol tabanı, bu yapı üzerine yerleştirildi. Ayrıyeten köprünün genişliği gelecekteki trafik taleplerini karşılamak için 27 metre olarak belirlendi. Köprü inşası sırasında, personellerin güvenliğini sağlamak için köprü tabanının altına bir ağ kuruldu.
İnşaat ilerledikçe ana kabloya bağlanan yapılar eşzamanlı ve eşit bir formda iki tarafta monte edildi. Sonrasında ise köprünün tamamı, turuncu renkte boyandı.
Beton yol üretimi sırasında emekçiler evvel ahşap kalıp yerleştirdi, çelik çubukları altındaki çelik kısımlara kaynakladı ve daha sonra betonu döküp sıkıştırdı.
Golden Gate Köprüsü, 1937 yılından beri 300.000’den fazla insanın birebir anda köprüde toplanmasına karşın büyük bir dayanıklılık gösterdi.
Yol tabanı yaklaşık 2 metre çöktü lakin köprü ayakta kalmayı başardı. Joseph Strauss’un inanılmaz asma köprüsü, mühendislik tarihinde kıymetli bir dönüm noktasıdır ve bugün bile hayranlık uyandırmaya devam etmektedir.
