Antik Olimpiyatlarda Yüzme Sporuna İzin Verilmemesinin İlginç Bulacağınız Sebepleri
Günümüzün efsanevi yüzücüleri Mark Spitz ve Michael Phelps, Antik Yunan’da pek takdir toplamazdı zira Antik Olimpiyat Oyunlarında yüzme, hiçbir vakit bir aktiflik olarak yer almamıştır.
Antik Olimpiyat Oyunlarında güreş, boks ve pentatlon üzere çeşitli sporların yer aldığını biliyoruz. Pekala ya yüzme?
Bu kadim oyunların tarihinde yüzme, hiçbir vakit yer alamadı. Çağdaş olimpiyat oyunlarında büyük ilgi gören sporun neden tarihte yer almadığına göz atalım.
Antik Olimpiyat Oyunları, M.Ö. 8. yüzyıldan 4. yüzyıla kadar süren bir periyotta güreş, boks ve pentatlon üzere aktiflikleri içeriyordu.
Dönemin tanınan hakaretlerinden biri, bir kişinin ne okuyabildiğini ne de yüzebildiğini söylemekti, bu da yüzme maharetinin saygın bir yetenek olarak görüldüğünü gösteriyor.
Bazı araştırmacılar, yüzmenin askerî bir faaliyet olarak görülmediği ve bu yüzden olimpiyatlarda yer almadığını öne sürüyor.
Ancak ünlü tarihçi Herodot, Pers Savaşları sırasında Yunan askerlerinin yüzerek katliamdan kaçtığını anlatırken başka raporlar, Peloponez Savaşı sırasında yüzücülerin, Sparta’ya gereç ulaştırdığını belirtiyor. Münasebetiyle yüzmenin askerî değer taşımadığı tezi pek de geçerli görünmüyor.
Peki ya öbür teoriler ne diyor?
Central Michigan Üniversitesi’nden Dr. Edward Clayton, yüzmenin olimpiyatlarda yer almamasının; bu etkinliklerin balıkçılar, istiridye dalgıçları yahut hayatlarını yüzme ile idame ettiren öteki şahıslar tarafından kazanılabileceği kaygısından kaynaklandığını öne sürüyor.
Clayton’a nazaran oyunlar yalnızca sportif yetenekleri sergilemekten çok daha fazlasını söz ediyordu. Yarışmacıların ruhlarının, hoşluk ve mükemmeliyetini sergileme fırsatı sunuyordu. Bu da yarışmacıların soylu ailelerden gelmelerini gerektiriyordu.
Yüzücüler ekseriyetle emekçi sınıfına, yani ‘banausoi’ olarak bilinen kesite aitti. Bu nedenle gerekli hoşluğu taşımıyorlardı ve onların başarılı olabileceği rastgele bir aktiflik, olimpiyat sporu olarak kabul edilemezdi.
Aristoteles üzere düşünürler, personel faaliyetlerinin vücut ve ruhu geliştirmek yerine onları bozduğunu öne sürüyorlardı. Bu nedenle ekonomik kazanç için vücudunu kullanan birinin, gerçek bir atlet olamayacağı kabul ediliyordu.
