Bir asır evvel gerçekleşen ve ülkemizin katıldığı birinci memleketler arası tertip olan 1924 Paris Olimpiyatları, yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti için büyük bir gurur kaynağıydı.

Bu olimpiyat, Türkiye için yalnızca bir spor aktifliği değil; birebir vakitte yeni kurulan cumhuriyetin uluslararası alanda birinci kere temsil edilmesi için de bir fırsattı.

Bu heyecan dolu serüven ise Türk atletlerin azim ve fedakarlığıyla dolu bir kıssayı ortaya koydu. Akabinde gelecek muvaffakiyetler ise cabası…

Türkiye, olimpiyat ruhunu taşıyan birinci kademesini atlamak için cüretkâr bir adım attı.

Ülkemiz olimpiyatlara, 1921’de Milletler Cemiyeti’ne üye olmadan Milletlerarası Olimpiyat Komitesi tarafından davet edildi. Bu davet, Türk atletlerin dünya sahnesindeki varlığını güçlü bir formda göstermek için harikulade bir fırsattı. Lakin kestirim edeceğiniz üzere bu yola çıkmak o kadar da kolay olmadı.

İlk mani, maddi kaynakların eksikliğiydi. Lakin Türk hükûmeti, gençlerin spor tutkusunu artırmak ve yeni devletin propagandasını gerçekleştirmek için olimpiyat oyunlarına katılan atletlere takviye verecekti. Bu, Türkiye’nin o devirde yaşadığı diplomatik yalnızlığa tahlil arayışının da bir kesimiydi.

Sporcuların hazırlıkları başladığında zorluklar da devam etti.

Yaklaşık elli kişilik bir takımla Paris’e gitmek, o devirler için – üstelik yeni kurulmuş bir devlet için- pek de kolay değildi. Fakat 2 Kasım 1923’te bir düzenlemeye gidilerek Türkiye Ulusal Olimpiyat Cemiyeti’nin yeni ismi ve idare takımıyla yola devam edildi.

Hükûmet kanadından beklenmedik 27.000 Türk lirası bütçe dayanağı de gelmişti. Sporcu seçmeleri düzenlendi, yurt dışından antrenörler getirildi ve ekonomik kahırlara karşın kampa altyapı oluşturuldu. Her bir sportmen, vatanını temsil etmek için gururla çalıştı.

İki gün süren seçmelerin akabinde kamp çalışmaları için Kadıköy İttihat Spor Kulübü tesisleri hazırlandı.

Tabii bu devirde tartışmalar da beraberinde geldi. Olimpiyatlara katılmanın ne kadar gerekli olduğu tartışılırken bu seyahatin sadece Paris’i görmek için düzenlendiği bile söyleniyordu. Savaştan yeni çıkan bir milletin bu türlü bir programa hazır olmadığı gazete manşetlerinde yazılıyordu.

Bu yazılara cevaben Türkiye Atletizm Federasyonu Başkanı ve Güreş Federasyonu müfettişi Ali Seyfi Bey, bir yazı yayımladı. Vakit Gazetesi’ndeki yazısında şunlar yazıyordu:

“Olimpiyatların gayesini saniye ile metre ile ölçmek pek eksik bir sonuç verir. Elbet ki birinciler onurlu yedinciler şerefsiz diye bir düstur yoktur. Ölüp de tekrar dirilmiş bir milletiz, yaşamak hırsı bize bu hayati hamleyi yaptırdı. Bizi olimpiyata fırlatacak olan işte o hamledir. Bizde bir şeyler var herhalde. Zira biz de bir milletiz.”

44 bireyden oluşan kafilemiz, Paris’e ulaşmıştı.

4 Mayıs-27 Temmuz ortasında gerçekleşen olimpiyat oyunlarına 44 ülke katıldı. 135 bayan, 2954 erkek olmak üzere toplamda 3089 atlet vardı. İlk kafilemiz futbol takımıydı, Çekya ile karşılaştık ve 5-2 kaybederek turnuva dışı kaldık.

Güreş takımında Tayyar Bey, İspanya’yı alt ederek birinci galibiyetimizi almıştı. Tam 3 maç gerçekleştiren güreşçimiz, kolundaki sakatlıktan ötürü çekilmek durumunda kalmıştı.

Atletizmde elensek de halterde Gülleci Cemal’in kaldırdığı 345 kg tartıyla 14. Sıraya yerleşmiştik.

Oyunlarda üstün bir muvaffakiyet sergileyemesek de kimi aksilikler bizi bulmuştu. Kimi atletimiz sakatlandığı için katılamadı, kimisi de müsaade alamadı. Fakat bu mağlubiyetler de bizlere birer ders olarak geri döndü. Birinci sefer katıldığımız bu tertipte, birinci olmasına karşın büyük muvaffakiyetler elde ettik. En kıymetlisi Türkiye’nin ismi artık dünyada duyulmuştu.

1924 Paris Olimpiyat Oyunları, Türk spor tarihinde unutulmaz bir dönüm noktası oldu. Üstelik bu aktiflik, Türk atletlerin milletlerarası arenada ne kadar büyük potansiyele sahip olduklarını gösteren sadece bir başlangıçtı.

Kaynaklar: DergiPark, Türkiye Ulusal Olimpiyat Komitesi

What is your reaction?

0
Excited
0
Happy
0
In Love
0
Not Sure
0
Silly

Cevap bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir