“Tası Tarağı Toplamak” Deyiminin Bir Dönemin Dilencilerine Uzanan İlginç Hikâyesi

Bir yerden temelli gitmek, izini bile bırakmamak manasında kullandığımız “tası tarağı toplamak” tabiri nasıl ortaya çıktı?

Hakkında pek çok efsane olan bu tabirin aslında hikâyesi çok daha diğer. Ne berberle alakalı ne de bir diğeriyle.

Asırlardır kullandığımız deyimlerden bir adedinin daha öyküsünü öğrenmeye hazır olun!

İlk efsane berberlerle ilgili.

Vaktiyle var olan seyyar berberlerin zabıta gördüğü an tek eşyaları olan tas ve tarağı toplayıp kaçmasına atıf yapan bu efsanenin rastgele bir desteği yok, yalnızca lisandan lisana dolanmıştı. Öbür öyküyü ise İskender Pala’dan dinliyoruz.

Bağdat’ın ünlü dilencisi Abbas Oş’un öyküsü, dilenciliğin hem inceliklerini hem de zorluklarını bizlere anlatıyor. Mevsimine nazaran dilencilik yaparak geçimini sağlayan Abbas, kentin tanıdığı bir sima olmuştu.

Bir Ramazan gecesi hamamda karşılaştığı genç dilenci, Abbas’tan dilenciliğin kurallarını öğrenmek istemişti.

Abbas, genç çocuğa dilenciliğin kurallarını öğrenmek için üç kural vermişti:

Bir, her nerede olursa olsun istemeli. İki, her kimden olursa olsun istemeli. Üç ise her ne olursa olsun istemeli.

Genç, bu kuralları duyduğunda çabucak Abbas’ın yanına varıp, ondan bir şeyler ister. Fakat Abbas, kendi durumunu hatırlatarak ona yardım edemeyeceğini söyler. Bunun üzerine genç dilenci, ikinci kuralı hatırlatarak herkesten dilenmenin mümkün olduğunu belirtir.

Abbas, ona verebileceği bir şey olmadığını belirtir.

Üçüncü kuralda da “her ne olursa olsun” söylemi, hamamda olan Abbas’ın sırf sahip olduğu tas ve tarağını dilenciye vermesini gerektirmişti.

İşte böylelikle lisanımıza geçmiş olan “tası tarağı toplamak” bir dilenci öyküsüne dayanıyormuş.

İlginizi çekebilecek başka içeriklerimiz: