Yakın vakitte /r/Games’de çok hoş bir tartışma konusuna denk gelmiştim. Tartışma konusunun ana başlığı online FPS oyunlarının altın çağını yaşadığımız üzerineydi ve şöyle bir düşününce katılmamak elde değil. Konsol tarafına çok girmeyeceğim fakat Steam’de neredeyse akla gelebilecek her konseptte bir çatışma oyunu var. Üstelik bu oyunlar da muhakkak bir standardın üzerindeler hani. Hell Let Loose da bu oyunlardan biri işte. İkinci Dünya Savaşı atmosferini askeri simülasyon ile muvaffakiyetle birleştiriyor. Kusursuz mu? Hayır. Doyurucu ve tatmin edici mi? Sonuna kadar!
Bilmeyenler ya da mevzuya biraz uzak kalanlar için baştan uyarayım. İkinci Dünya Savaşı’nı görüp de gaza gelmeyin, çünkü simülasyonlar biraz niş üretimlerdir. “Eve geldim, yorgunum; bir el maç atayım, 3-5 adam vurayım” kafasındaysanız bu oyun sizi şad edemez ve grup arkadaşlarınızın da cümbüşünün içine edersiniz. Hell Let Loose’un temelinde bağlantı yatıyor. Hatta bu noktada oyunun çok az Türk oyuncusu olduğunu da düşünürsek kendinizi anlık formda tabir edecek kadar İngilizce ya da Almanca bilmiyorsanız tekrar bu oyundan uzak durmanızı öneririm. Squad, ARMA ve gibisi simülasyon oyunlarında olduğu üzere Hell Let Loose’da da sağlıklı ve yanlışsız bağlantı, buyruk komuta zincirini takip etmek oyunun yarısını oluşturuyor diyebilirim. Bölük arkadaşlarınıza bağımlısınız. Başınıza buyruk oynarsanız boş boş ölmek dışında çok da bir yararınız olmaz. Kaldı ki talihiniz yaver gitse ve karşıdan bir bölüğü tek başınıza elimine etseniz bile ana misyona katkınız çok da fazla olmayabilir. Boşa istatistik kasmış olursunuz. Oyunun ödüllendirme sistemi de yüklü olarak ekip çalışmasına bakıyor. Kişisel başarılarınız kadro başarısıyla paralel değilse alternatif silahları ve kostümleri açarken ekstra vakit harcamak zorunda kalırsınız, ekip bulmakta da bir epey zorlanırsınız.
Online Ramboculuk oynamak isteyenler uzak dursun dememdeki ana sebeplerden biri bu lakin tek sebep değil olağan ki. Ölünce grup arkadaşının üzerinde doğmak vb. üzere seçenekler yok. Belli noktalarda doğup yine kadronuza katılmak için bazen kilometre koşmanız gerekiyor. Hell Let Loose’da da bol bol öleceksiniz aslında. Hele oyuna alışana kadar çoğunlukla “Killed in Action” yazısıyla karşılaşacaksınız. Vurulunca kadronuzdaki sıhhiye sizi yerden kaldırabiliyor lakin başınıza nazaran oynarsanız yakınlarınızda sıhhiye olmayacaktır. Keza durum alırken, dayanak ya da baskı ateşi açarken, bir taarruzu savuşturmaya çalışırken de ister istemez bir gözünüz sıhhiyede oluyor. Onu korumak için durum değiştirip kanattan gelen taarruza karşı göğsünüzü siper etmeniz bile gerekebilir. Sağlıkçısı ölmüş bir bölük, savaş alanında büyük bir risk demek.
Mermiye baş atmaca yok
Askeri simülasyonlar acımasız ve cezalandırıcı üretimde olurlar ve Hell Let Loose da bu hususta hiç geri kalmıyor. Tüfekler genelde sizi tek mermiyle savaş dışı bırakıyor. Tabancalar ve makineli tüfekler de vurulduğunuz yere nazaran 1 ila 3 mermi ortasında sizi öldürebiliyor. Oyunun haritaları bir epey geniş aslında, ancak dürbünlü tüfekler yalnızca muhakkak sınıfın muhakkak silahlarında yer alıyor. Bu da uzun ara savaşlarını büyük oranda anlamsız kılıyor. Hell Let Loose’da birçok çatışma orta ve kısa aralıkta yaşanıyor. Aslında dürbünlü silahı olan bir askerin de ana misyonu genelde düşmanı gözlemlemek ve onların hareketlerini ekibe bildirmek oluyor. Ateş edip yerlerini muhakkak etmeleri ekibin gayelerine aksi düşebiliyor.
ARMA, Squad ve DayZ üzere oyunlara aşina olanlarımız için bunlar yeni şeyler değiller natürel ancak ortamıza yeni katılan (daha doğrusu erken erişimden yeni çıkan) bir üretimde çatışma mekaniklerinin nasıl çalıştığını bilmek istersiniz diye düşündüm.
Hell Let Loose’un muhakkak noktalarda akranlarına oranla daha bağışlayıcı olduğunu da söylemek lazım. Taşıtlar kadroları vazifelere götürmek için kâfi sayıda ve haritada istikrarlı biçimde dağıtılmışlar. Üstelik haritanın muhakkak noktalarında garnizon kurarak kadro arkadaşlarınız için ileri uç doğma noktaları da oluşturabiliyorsunuz. Natürel bu bölgeler de genelde ateş çizgisine dönüşüyor.
Taşıtlar demişken oyunda hafif, orta ve ağır zırhlı araçların olduğunun altını çizeyim. Yani yalnızca piyade tabanlı bir çatışma sistemi yok. Bilhassa ağır zırhlı araçları cepheden karşılamak hem büyük bir azaba dönüşüyor hem de birçok vakit intihar demek. Zırhlı araçları da piyade dayanağı olmadan savaş alanına sürmemek lazım. Piyade takviyesi olmayan bir tank, kanatlardan gelecek hücumlara karşı zayıf kalacak ve basitçe patlatılacaktır. Oyunun balistik yapısı bence tatmin edici. Tank zırhlarını cepheden vurduğunuzda sekme bile yaşanabiliyor. Doğal zırhın zayıf olduğu noktalarda vurulan bir tank da tek yiyebiliyor.
O silah seslerini bir güncellemek lazım…
Hell Let Loose görsel olarak sahiden başarılı bir imal. Atmosferi tamamlayacak her türlü ayrıntısı düşünmüşler diyebiliriz. Savaş alanlarındaki yaşanmışlık hissi hem başarılı hem de grafikler ziyadesiyle göz doyurucu.
Görsel manada ne kadar doyurucu olsa da oyunun ses tasarımı benim için sınıfta kalmış durumda. Oyuncular ortası bağlantısı çok yeterli düşünmüşler, puanı burada kırmıyorum. Üç farklı ses kanalı var. Etrafınızdakilerle farklı, komutanınızla başka ve komutanlarınız da birbiriyle başka konuşabiliyorlar. Kulağa biraz kaotik gelebilir, lakin tersine oyunun bu kadar ayrıntılı işleyen bir bağlantı sistemine muhtaçlığı var.
Bununla birlikte silah sesleri başarısız ve askeri simülasyon denince bu kadar ucuz bir dizaynla karşılaşmak bence hakikaten üzücü. Silahların sesleri nispeten boğuk ve korkutucu olmaktan uzak. Araya nazaran silah sesleri de tekrar akranlarına nazaran geri kalmış durumda. Bir de bu çeşit oyunlarda sizi az farkla ıskalayan merminin çıkardığı bir ses vardır. İşte o an iç organlarınızın yeri değişir, kalp atış süratiniz bir coşar, efendime söyleyeyim karşıtınız doğrunuz şaşar. Önlerinde bir sürü başarılı örnek varken bu çeşit ince ayrıntılarda başarısız olmaları biraz üzdü, fakat aşılamayacak da bir sorun değil neyse ki. Askeri simülasyonlar ses efektleriyle kalp krizi geçirtmeli, bu hususta ısrarcıyım efendim.
