Konsol savaşları devrine yolculuk
Çocukluğunu “atari” diye tabir ettiğimiz mesken konsolları ile geçiren akranlarım, içten içe platform oyunlarından kopamıyor. Haliyle piyasaya yeni ve dikkat çeken bir platform oyunu geldiğinde göz ucuyla da olsa bir bakış atmak istiyorsunuz. Bu bakışlar esnasında da yıllar içerisinde süper işleri oynadığımızı düşünüyorum. Yani platform oyunlarının altın çağı geride kalmış değil. Hatta son yıllarda kusursuz bir geri dönüş yaptılar. Uzağa gitmeyin, Prince of Persia: The Lost Crown bile seriye olan ilgiyi tekrar artırmış halde.
İşte göz ucuyla takip ettiğim oyunlardan biriydi Berserk Uzunluk. “Berserk Uzunluk Games” tarafından geliştirilen bu hareketli platform oyununu birinci olarak r/indiegames subreddit’inde görmüştüm. Oyunun geliştiricisi olan “zu1994”, yaptığı paylaşımda beş yıldır üzerinde çalıştığı oyunun sonunda çıkış tarihinin belirli olduğunu açıklamıştı.
Sonunda ben de Berserk Boy’u oynama fırsatı buldum.
Go Berserk!
Sadece birinci bakışta bile Berserk Boy’un ilham aldığı oyunları net formda görebilirsiniz. Elbette bunların başında Mega-Man serisi geliyor. Ancak yaklaşık 12 saatlik deneyimin akabinde size çok daha spesifik bir isim verebilirim: Mega-Man X.
Elbette stüdyonun bir “Mega-Man klonu” ürettiğini söylemeye çalışmıyorum. Zira Berserk Uzunluk, hayli sağlam bir omurganın üzerine kendi gövdesini ve yürüyen aksamını yerleştirmiş. Yani karşımızda üstüne sahiden titrenmiş ve gayret gösterilmiş bir proje var. Ben bu manada tebrik ediyorum kendilerini.
Hikayemiz yeniden bir baş kötüyü ve ana kahramanı içeriyor alışılmış ki. Dr. Genos isimli makûs tabip, “Kara Enerji’yi” kullanarak kendi robotlarını üretiyor. Bu esnada gizemli bir güç tarafından ele geçirilen ana kahramanımız Kei, bu gücün kendisine verdiği yetkiye dayanarak Berserk Uzunluk oluveriyor. İnsanlığın ve direnişin yüzü de kendisi oluyor.
Aslında temel kıssa bundan ibaret. Aslında bu türlü bir oyundan da çok derin ve twist’lerle dolu bir öykü beklemek gerçek olmaz. Haliyle derin diyaloglar ya da diyalog ağacı üzere şeyler de yok oyunun içinde. Tekrar de her NPC’ye bir diyalog eklemekten geri durmamışlar. Hatta kimileri yüzünüzü gülümsetmeyi de başarıyor.
Berserk Boy’un “hikaye” kısmında yeterli olduğu şey ise sunum diyebilirim sanırım. Oyunun çizgi roman stili çizimlerle dolu orta sahneleri hayli hoşuma gitti. Nitekim bir muhteşem kahraman çizgi romanından fırlama üzere görünüyorlar. Ayrıyeten kıymetli karakterlere ufak da olsa seslendirme yapmayı ihmal etmemişler. Bir cümle olsa da bu karakterlerin sesini duymak beğenilen bir dokunuş olmuş.
Enerji, Enerji
Yukarıda verdiğim örneklerden yola çıkarak oyunun işleyişini de az çok anlamışsınızdır diye düşünüyorum. Berserk Boy’da kullanabileceğiniz 5 farklı gücünüz var. Bunları Şimşek, Ateş, Toprak, Hava ve Buz olarak tanımlamak sorun olmaz sanırım. Her gücün farklı ismi olsa da temel olarak elementleri kullanıyorlar.
Kei oyuna birinci olarak Şimşek gücüyle başlıyor ve bana sorarsanız bu sizin “workhorse” olarak tanımlayabileceğimiz her an kullandığınız gücünüz. Kei, şimşek formundayken dash atarak hasar verdiği rakiplerine şimşek yollayabiliyor. Ağır düşmanların olduğu kısımlarda bu yetenek ile güzel kombolar çıkartabiliyorsunuz.
Zaten Berserk Boy’un asıl parladığı anlar, aksiyonun arttığı kısımlar. Kimi vakit nitekim Celeste ile yarışacak platforming sekansları yaşıyor, farklı güçler ortasında gidip gelmeniz gerekiyor. Kimi vakit da boss savaşları ya da Dr. Genos’un robotları ile dövüşürken yükseliyorsunuz.
Zaman vakit kendinizi “blast processing” periyodu Sega oyunlarında, vakit zaman da çağdaş bir platform oyunu içerisinde buluyorsunuz özcesi.
Her gücün kendine has bir “yan” yeteneği de var. Bu da oyunu standartlardan çıkartarak bir nevi “metroidvania” çeşidine yaklaştırmış. “Nasıl yani?” dediğinizi duyar üzereyim, çabucak anlatayım.
Örneğin ateş gücünü elinize geçirdiğinizde, birtakım kumluk kısımlardan bir sondaj makinesi misali geçebiliyorsunuz. Birebir güç toprağın altına girmenizi de sağlayarak dar bölgelerden geçmenize imkan sağlıyor. Ya da “hava” gücünü kullanarak uçabiliyor ve daha evvel erişemediğiniz bölgelere erişebiliyorsuuz.
Bu da, daha evvelki kısımlarda erişemediğiniz noktalara bu gücü aldıktan sonra erişebileceğiniz manasına geliyor. Alın size metroidvania.
Bu durum oyunun tekrar oynanabilirliğini artırmış. Yani son vazifeleri yapmadan şöyle bir geri dönerek her kısımda daha evvel erişemediğiniz noktaları ziyaret edebilirsiniz.
Peki bu size ne kazandırıyor? Ekstra kısımlar doğal ki! Şayet kısımda gereğince direniş gücünü kurtarabilirseniz (bölümlerde karşınıza çıkan NPC’ler), daha evvel erişemediğiniz bir kapıyı açarak ekstra kısımlara erişebiliyorsunuz.
Piksel Piksel New Hope City
Bölümler demişken, kısım çeşitliliğinin de üzücü olmadığını eklemeden geçmeyelim. Her “act” içerisinde 3 ana kısım bulunuyor. New Hope City’den başlayarak yavaş yavaş Dr. Genos’un kalesine hakikat seyahat yapıyorsunuz. Her üç ana kısımda bir orijinal bir bölgede savaşmaya başlıyorsunuz.
Bu aksiyon dolu sekanslara, en az kendileri kadar yüksek oktanlı bir soundtrack eşlik ediyor. Şayet durup birkaç saniye dinleme fırsatınız (!) olursa nitekim etkileneceğiniz müzikler yapmışlar. Aslında ufak bir araştırmayla da Berserk Boy’un müziklerinin, Sonic Mania’nın müziklerini de yapan Tee Lopes tarafından yapıldığını öğrenebilirsiniz.
Ses tasarımı için ise birebir şeyi söyleyemeyeceğim maalesef. Bu bahiste çok lakin çok eksik kalıyor Berserk Uzunluk. Her hareketini seslendirme gereksinimi hisseden Kei, bir noktadan sonra önemli manada yoruyor sizi. Tıpkı halde en kolay ses efektleri (merdiven tırmanma, asansöre binme vs.) bile vakit zaman rahatsız edici olabiliyor.
Bölüm çeşitliliği fazla olsa da oyunun temposu ve gidişatı neredeyse hiç değişmiyor. Her üç kısmın sonunda bir boss olacağını biliyorsunuz mesela. Yalnızca bu değil elbette, neredeyse her kısımda ne olacağını varsayım ediyorsunuz birinci “act’in” akabinde. Haliyle bu durum o sürpriz tesirini de ortadan kaldırıyor.
Yine de ortalara çeşitlilik olması ismine farklı sekanslar yerleştirilmiş.
Örneğin her act’ın birinci iki kısmında karşılaştığınız küçük boss’lar, birebir arkadaşların “farklı renkli olanı”. Ana boss’lar ile kapışmak ise hayli keyifli. Hatta kimileri sahiden yordu beni beklemediğim halde. Üstüne, şayet “retro” modu oynamayı tercih ederseniz bu boss’lar güzelden uyguna daha sıkıntı hale geliyor. Retro modda yalnızca 5 canınız olduğunu da belirteyim.
Elbette Kei’nin karşısına çıkan düşmanları için kullanabileceği teknolojiler de mevcut. Her misyonun akabinde aldığınız puanlar ile birlikte Kei’nin element güçlerini daha da güçlü hale getirebiliyor hatta yeni hareketler dahi alabiliyorsunuz. Yalnızca bu bile, kısımları tekrar tekrar oynayıp en yüksek puanı çıkartmaya çalışma isteğinizi artırıyor.
Son Söz
Akışkan bir dövüş sistemini, şahane ana boss savaşlarını, harika dizaynları ve müzikleri tek potada eritmeyi başarmış Berserk Uzunluk. Bunların tamamının tek bir kişi tarafından yapılması da sizi şaşkına çeviriyor.
