Orta Çağ’da Kadınlara Zorla Takılan Azarlama Dizginlerinin Detaylarını Öğrenince Bu Kadarı da Olmaz Diyeceksiniz!
Orta Çağ, çeşitli azap ve cezalandırma metotlarıyla ebediyen isminden kelam ettiren bir devirdir. Özellikle bayanlara çektirilen bu eziyetler, ekseriyetle ağzımızı açık bırakır ve o devirde yaşamadığımız için şükretmemize neden olur. Bu içeriğin azap usulü ise azarlama dizginleri.
Azarlama, cadı yahut dedikodu dizginleri ya da utanç maskesi olarak tabir edilen bu alet, bilhassa sert bir demirden yapılır ve eşleri tarafından, bayanların çekebileceği azamî acıyı çekmeleri için tercih edilirdi.
Peki azarlama dizginleri daha farklı hangi ayrıntılara sahipti ve kadının hangi yanılgısı, bunu takmasına neden olurdu?
Genel prestijiyle azarlama dizgini olarak isimlendirilen bu demir maske, birinci sefer 16. yüzyılda İngiltere ve İskoçya’da cadıları cezalandırmak için kullanılırdı.
Ancak cadılıkla suçlanan tüm kadınlarda kullanılmaya başlanan azar dizginleri, bir nevi toplum önünde o insanı aşağılamak için tercih edilen bir cezalandırma aracıydı. Başı çevreleyen bu demir maske, birebir vakitte bir ağızlık vazifesi görürdü.
Yaklaşık 5 cm x 2,5 cm boyutunda bir dizgin ucu yahut kaldırım plakası ağza kaydırılır ve çoklukla ağız kısmındaki sivri bir uç, bayanın lisanının üzerine bastırırdı.
Bu maske, bayanların tek bir söz etmesine bile müsaade vermez, tabiri caizse ağzını ve lisanını bağlardı.
Azar dizginleri öylesine acı vericiydi ki bunu takmak zorunda kalan bayanlar, hem fizyolojik hem de travmatik acılara maruz kalırdı. Bunu başına geçiren bayan hiç konuşamadığı için aşırı ölçüde tükürük salgılar ve maskenin yükü, onları sersem ederdi.
Kadınların bu demir maskeyi takması, onların gereğince aşağılanmasına sebep olmuyormuş üzere bir de bu maskelerin kimilerinin doruğuna bir zil yerleştirilirdi. Bu sebeple, azar dizginini takan bayan yürüdükçe ses çıkar ve eşi, hem bu sesle hem de karısına taktığı tasmayla onun kalabalıkta fark edilmesini amaçlardı.
Kadını bu hâlde gören ahali ise kimi vakit bu bayana hakaret eder kimi vakit ise üzerine tükürürdü. Hatta bayanın konuşmaya teşebbüs etmemesi için kimi maskelerin ağız kısımlarına çiviler bile çakılırdı.
“İyi de bu bayanların hatası ne?” dediğinizi duyar üzereyiz.
Eğer bir bayan, kocası tarafından isyankâr, kaba, dırdırcı yahut sarhoş olarak kabul edilirse, azar dizginleriyle cezalandırılırdı. Bunun dışında bayanların dedikodu yapması, palavra söylemesi ve hatta konuşulanlara kulak konuğu olması da bu demir maskeye mahkûm olmaları manasına gelirdi.
Aslında azap aleti olarak kullanılan bu demir maske, kanunen hiçbir vakit onaylanmamıştı ve yasa dışıydı. Lakin buna karşın bir halde üretildi ve Orta Çağ Avrupası’nda bayanları rencide etmek için kullanılmaya devam etti.
İlginizi çekebilecek öteki Orta Çağ içeriklerimiz:
