İşte yeni yıla girerken içimizi ısıtacak o somun ekmek…
Bu yıl gereğince bünyeye gerilim katan oyunlar oynadık bence hepimiz. O yüzden müsaadenizle artık beni daha çok heyecanlandıran ve memnun eden bir oyuna geçeceğim: Born of Bread… İsminden da anlaşılacağı üzere bir somun ekmek olarak doğuyoruz oyuna. Bir saray aşçısı tarafından ezkaza dünyaya getiriliyoruz. Evet, yanlış duymadınız ezkaza. Bunun üzerine sarayın kraliçesi tarafından her ikimizin de saraydan kovulmasıyla oyun başlamış oluyor.
2.5D sanatıyla zati başından içine alıyor oyun sizi. Tatlı mı tatlı sıcacık çizimleriyle kim olduğumuzu keşfetmek üzere oyuna başlıyoruz. Aşçı ile karakterimiz birden baba-oğul bağı içerisinde buluveriyor kendilerini ve bu olay çok sempatik bir halde ilerliyor zira aşçımızın planları baba olmak üzerine heyeti olmuyor hiçbir vakit. Haliyle bu da ikilinin münasebetini daha doğal kılıyor. Bir gün aşçı saray kraliçesine ekmek yapacağım kederiyle eski bir tanımı kurcalarken kazara bizim somun beyefendisi ortaya çıkarıveriyor. Hal bu türlü olunca işler karışıyor ve kraliçenin de sonlanmasıyla bizim baba-oğul saraydan atılıveriyorlar. Oyun da tam bu anda başlıyor.
Saraydan atılan baba-oğul kendilerini ormanın ortasında buluveriyor. Oyunun bu kısmı hafif ve öğretici formda ilerliyor. Neyin nerede olduğunu, nasıl kullanılması gerektiğini minik minik öğrenmeye başlıyorsunuz. Doğal bu türlü tatlış bir öyküye de hafif yardımsever bir dövüş mekaniği giriyor. Karakterlerden tutun arayüze kadar her şey çok iç ısıtan 2.5D görsellerle dolup taştığı için sert animasyonlar ve dövüş sistemi beklemiyoruz haliyle.
Dövüş sistemi genel olarak çok yardımcı olan cinsten. Tekrar bir turn-based mentalitesi üzerine oturtulmuş. Atak, defans, bir eşya seçme ve özel taarruz olarak dört farklı kart seçeneği sunuyor bizlere. Bunlardan birini seçtikten sonra quick time event dediğimiz bir süratli karar alma olayıyla karşı karşıya kalıyoruz. Bu da rastgele bir aralık verip, yeşil alana denk getirince sayacı durdur halindeki zorluklarla test ediliyor. Diyelim ki yanlışsız yerde durdurdunuz, o vakit görece daha yüksek vurma puanı alıyorsunuz lakin gerçek yerde durduramadığınız şartlarda dahi oyun size baht veriyor ve düşük de olsa seçtiğiniz karta nazaran bir vuruş/defans puanı uyguluyor. Yani hiçbir halde o karttan eli boş dönme imkanı sağlamıyor oyuncuya ki bu çeşit tatlı, bağımsız oyunlarda bu kıymetli bir ayrıntı bence.
Tabii oyunun zorlayıcı tarafları de yok mu? Var. Misal çantanızı doldurup yerinizin kalmaması çok muhtemel, zira çantamız bir nevi karelerden oluşuyor ve her eşya belli kare yer kaplıyor. Bu nedenle eşyalarınızı âlâ ayarlamanız gerekiyor. Oyunda ilerledikçe çanta genişliğini arttırmak da mümkün elbette ancak bu vakit gelene kadar biraz yönetimli harcamak gerekiyor.
Oyun sizi bu biçimde küçük bir maceranın ortasına atıyor ve birinci misyonunuz saraya yine ulaşmak. Fazla kıssa ayrıntısı vermek ve sürpriz bozmak istemiyorum lakin yolda dahil olan yardımcı karakterler, kombat sistemi, dizaynları ve çok tatlı diyaloglarıyla Born of Bread bana çok uygun geldi, yaralarımı sardı. Tıpkı vakitte Switch’te de olduğu aklıma gelince “Ne giderdi orada oynamak.” dedirtiyor. Bu tıp oyunları sevenler muhakkak bir talih verebilir bence.
