Death Stranding Director’s Cut – İnceleme

Hideo Kojima dâhi mi yoksa fazla poh pohlanan bir meczup mi derseniz ikisinden de biraz var derim. Zira Metal Gear Solid’le yakaladığı muvaffakiyetten sonra Konami’yle ortası bozulmuş o da taraftar ve Sony’nin takviyesini gerisine alarak hummalı bir çalışmaya girişmiş ve büyük gizemler ve komploların akabinde ortaya çıkan lakin pek de dev satış sayılarına ulaşamayan büyük bütçeli bağımsız üretim diye niteleyebileceğim oyun Death Stranding olmuştu. Seven de çoktu sevmeyen de ve sadece kendiniz deneyimledikten sonra tamam ya da devam denebilirdi oyun için. Kojima bu ortalar öbür projelere yelken açadursun Sony’nin şimdi konuya “tamam” demediği gün üzere ortada.

Bir de buradan yürüyün

Hiç bilmeyenler için Death Stranding engebeli toprakta kargo taşımak ve az biraz da çatışmalar üzerine konseyi bir oyun ve bu tuhaf konsepti olabilecek en akıcı biçimde işlediğini de söyleyebiliriz. Biz Sam isminde bir taşıyıcı olarak Amerika’yı uzunluktan boya geçerek Kiral Ağ denen bir network üzerinden ahaliyi tekrar bağlamaya çalışıyoruz ve ortada dünya ile hoş kızı kurtarma, bebek bakıcılığı üzere olaylarımız olsa da biz ve kargolarımız ortasına hiç kimse giremez günün sonunda. Ben PS4 için oyunun incelemesini yazarken 98 saat gömmüştüm ve oyunun hikayesi bittikten sonra bile orta ara girip baş dinlendirmek için kargo taşıdığım olmuştu. O denli meditasyon tesiri de yaratan enteresan bir üretimdi Death Stranding işte ve Kojima’nın MGS V periyodunda arşa ulaşan egosunu törpülediği, sadeleştiği oyundu da birebir vakitte. Manalı ve sürükleyici hikayesi, dayanılmaz müzik seçimleri ve yürümeyi ana oyun mekaniği olarak önümüze koymasıyla ne kadar övsek az gelir ve muhtemelen uzun bir mühlet boyunca da bu türlü yavuz diğer bir oyun göremeyiz. İşin bir öbür değişik yanıysa pandemi öncesi çıkan oyunun emsal bir konsepti işleyerek inançlı yerlere saklanmış insanların yalnızlığına odaklanması ve bir ağ yardımıyla tekrar birbirlerine bağlanmalarını mevzu edinmesiydi. Hasebiyle bu Director’s Cut sayesinde birinci sefer oynayacaksanız, bize o an anlamsız ya da tuhaf gelen birden fazla şeyin artık gündelik hayatımızda alışıldık olduğunu fark edebilirsiniz ki bu da tam farklı bir oyun tecrübesi demek zati. Tekrar oynamak isteyenler de bu minvalde oyuna daha farklı bakacaklardır katiyetle.

Direktör gol değil diyor

Lakin şunu da belirtmek isterim ki bu oyun mutlaka Sony’nin öbür PS4 özel oyunlarına yapıştırdığı “Director’s Cut” nişanını hak etmiyor. Miles Morales’li Spider-Man’i de buraya dahil edip Ghost of Tsushima’yı da oynamış biri olarak Death Stranding’in rahatlıkla bir yama ile PS4 ve PS5’e entegre edilebileceğini düşünüyorum. Zira ne yarım saati biraz aşan yeni öykü kırıntısı bu ibarenin hakkını verir ne de birinci Metal Gear Solid’in VR Mission’larını hatırlatan kısa vazifeler özgün sayılır. Yarış pisti falan uygunca gülünç zati ve yeni gelen mancınık, Kiral Köprü ve Zıplama Rampası üzere özellikler de rahatlıkla bir DLC olarak oyuna eklemlenebilirdi. Ki bu Director’s Cut’ın sadece PS5’e çıktığını da hesaba katarsak Sony’nin sineğin yağını çektiği daha net anlaşılabilir. Kayıt evrakını aktarmak için olağan oyunun tekrar indirilme mecburiliği da başka bir falso. O oyun yamalanıp 4k 60 fps pek olabilir ki bilhassa yapılmayıp bu yeni versiyon çıkartılmış. Zira girdim baktım PS4 versiyonu hala 30 fps çalışıyor PS5 üstünde ve yüklemeleri de azımsanmayacak kadar uzun (ki oyunu PC’de oynayanlar 60 FPS alıyor rahatlıkla). Bence burada bir yanlış var lakin bu şahsî yorumum alışılmış ki. Esasen Kojima da durumun farkında olarak “oyundan bir şey kestik ve geri koyduk üzere bir durum yok, o yüzden Director’s Cut denmesi bence yanlış” diyor. O diyor da Sony’e de para lazım belirli ki.

Kargoculuk artık daha akıcı

Her PS5 versiyonuna yazmaktan yoruldum ancak haydi bir daha yazayım, elbette bu oyun da sistemin gücünü misler üzere kullanarak 4K 60 FPS’de akıyor. Yüklemeler kısa ve acısızken artık dağda bağda bastığınız her taşı, ırmağın akışını ve silahların tetik hissiyatını alabileceksiniz. Oyun teknik açıdan esasen sanat yapıtı üzere bir şeydi ve bu yeni versiyonla zirve noktasına ulaşmış mutlaka. Uzak aralar artık daha net çizildiğinden rotanızı haritaya çok bakma gereği duymadan da belirleyebiliyorsunuz. Kozmetik eklentiler de bol ölçüde var ancak bahsini etmeye değmez açıkçası. Yeni eklenen ve rakibi hayalet avcısı üzere yakalayıp şoklayabildiğiniz Maser Gun’ı ise kullanması zevkli olsa da düşmanlar yeniden etkisiz açıkçası. Ha şu var ki yeni eklenen üst zorluk düzeyi çabayı biraz daha çetin hale getiriyor o da beğenilen bir detay. Yaklaşık 2 yıl sonra oyuna tekrar girdiğimde en çok üzüldüğüm şeyse el emeği göz ışığı büyük emeklerle kurduğum harika teleferik ağımın çoğunlukla yıpranıp yıkıldığını görmek oldu. Oyundaki çok oyunculu sistem sayesinde yaptığımız yapılar öbür oyunculara da görünüyor ve kullanımlarına açılıyor lakin bunun bir handikabı yapının kullanıldıkça eskiyor oluşu idi ki Vakit Yağmurları da işin tuzu biberi oluyordu. Neyse ki yollar sağlamdı da motora atlayıp hallettim yeni içeriği, dağlara mağlara çıkarsa işim zordu ancak. O teleferik sınırını kullanıp da yeni gereç koymayan başka oyunculara da buradan selam olsun.

Ölüleri uyandırmayın

İşin özü her ne kadar oyunun en düzgün versiyonu bu olsa da evvelden bitirenlerin tekrar satın almasını gerektirecek kalibrede yeniliklerle gelmiyor bu Director’s Cut. Hani yan cümbüş olur olsa olsa bu eklentiler ki kıyametten bitap düşmüş bir dünyada vakte karşı müsabakanın da bir mantığını göremedim ben, üstelik Vakit Yağmurları da yağarken. Talimler de işte 2 saatinizi alsa toplamda 3-4 saatlik yeni içerik var diyebiliriz oyunda. Ha ancak PS4 ve PC’de oynamadıysanız ve merak ediyorsanız gidin alın bütçeniz yetiyorsa. Lakin benim öngörüm odur ki bundan fazla uzak olmayan bir vakitte bu oyun indirime girer ve o denli almak daha makul bir seçim olabilir. Onun haricinde batı cephesinde çok da büyük bir yenilik yok açıkçası.