Bay Meraklı’nın İspanyol Kuzeni
“Bu yaşa geldin, hâlâ oyun mu oynuyorsun?” kadar çok duyduğum bir şey varsa o da, “Kazık kadar oldun, hâlâ çizgi sinema mi izliyorsun?” sorusudur herhâlde. Beşerler akın akın gişe hasılatı kıran son sinemalara giderken benim yan salondaki animasyon sinemasına bilet aldığım doğrudur efenim. Fakat çağdaş çizgi sinemaları ne kadar seversem seveyim eskilerin tadı bir öbür oluyor benim için. Özellikle da bilgisayarla değil de elle, kare kare çizilenlerin. O nedenle “The Many Pieces of Mr. Coo” birinci görüşte kalbimi çaldı desem palavra olmaz. Ne vakittir istek listemdeydi hatta. Çıkar çıkmaz da Tazmanya Canavarı edasıyla “BÖLÜAĞGH!” diye bağırarak atıldım üstüne ve bir çırpıda oynadım. Lakin gerçekten bir çırpıda…
Abaragandi!
Bay Meraklı’yı (La Linea) feci hâlde anımsatan Mr. Coo konuşmak yerine bıcır bıcır sesler çıkaran, nereye elini atsa başına bin bir bela açan o kara bahtlı, kem talihli kahramanlardan biri. Kendisi tıpkı vakitte tam bir elma tutkunu. O denli ki Buz Devri’ndeki Scrat misali bir elmanın peşine takılıp gidiyor ve onu yiyeceğim derken başına gelmeyen kalmıyor.
Oyunu genel olarak iki ana kısımda ele almak mümkün. Bunların birincisi özelliksiz bir art planın önünde elma peşinde koştuğumuz kısımlar. Buralar daha fazla interaktif bir çizgi sineması tadında geçiyor. Sağa sola tıklıyor, ekranda gerçekleşen olayları izliyor ve bir şeyleri tetiklemeye çalışıyoruz. İkinci kısımdaysa Mr. Coo’nun vücudu bir dizi şanssız olay sonucu üç farklı kesime bölünüyor (baş, gövde, bacaklar) ve karakterimizin başını yöneterek bedenimizin kayıp kesimlerini bulmaya çalışıyoruz. Bu kısımlar klâsik macera oyunlarına daha yakın, bulmacası daha bol bir oynanış sunuyor. Bedenimizin kesimlerini birebir anda yönetip iş birliği yapmalarını sağlıyor, etraftaki eşyaları hakikat yerlerde kullanarak karşımıza çıkan manileri aşmaya çalışıyoruz.
Her iki kısım de kendi içinde çok keyifli. Gerek interaktif kısımlarda, gerekse de Mr. Coo’nun modüllerini eş vakitli yönettiğimiz ikinci kısımda bayağı eğlendim. Sorun şu ki oyun çok kısa. Yalnızca 2 saat içinde bitiyor. Tam bir şeye ısınıyorsunuz, bitiyor. Tam bir mekanikten keyif almaya başlıyorsunuz, geride kalıyor. Her şey bir koşturmaca içinde geçip gidiyor. Bu da oyunun gerçek potansiyelini bir türlü yakalayamamasına sebep oluyor. “Devam edecek…” ibaresiyle bitmesi de üstüne tuz biber ekiyor.
Oyunu bir defa bitirdikten sonra her kısma 100 sayfa eskiz çizim dağılıyor ve oyuna en baştan başlayıp bunları toplamanız isteniyor sizden. Bunun karşılığında da 2 muvaffakiyetim vermeyi vaat ediyor size. Lakin sayfaların birden fazla o kadar ortada, o kadar görünür vaziyetteki buna “aramak” bile denemez. Dahası topladığınız çizimlere daha sonra bakabileceğiniz bir yer de yok. Oyunun ömrünü uzatmak için girişilen, başarısız bir efor olmuş.
Perde Arkası
İşin aslı şu ki The Many Pieces of Mr. Coo neredeyse 11 yıldır geliştirilme etabında olan bir oyunmuş. Münasebetiyle oyunun birinci saati ile ikinci saati ortasındaki şekil, oynanış, imaj ve bilumum farkların sebebi de kısmen bu. Ayrıyeten üretimci Nacho Rodriguez’in tez ettiğine nazaran dağıtımcı oyunu onun müsaadesi olmadan, eksik içerikle yayınlamış. Aslında oyunun daha uzun olmasını planlıyormuş. Lakin tüm ısrarlarına karşın oyunun bu halde yayınlanmasına mahzur olamamış. Eh… 2 saatte bitmesinin sebebi de burada yatıyor.
Bu da yetmezmiş üzere Steam’de ezkaza 25 TL’ya satışa çıkarılan oyunun fiyatı yalnızca bir gün içinde 550 TL’ye fırladı. İşin acı tarafı olağan fiyatı 15 dolar, yani Steam kuruna nazaran 150 TL’den satılması lazım. Ancak tüm dünyanın 15 dolar ödediği oyuna biz Türklerin 30 dolar vermesi bekleniyor. Tüm bu aksilikler üst üste gelince oyunu sizlere önermem de oldukça zorlaşıyor doğal sevgili Oyungezerler. Size tavsiyem fakat fiyatı düzeltilirse ve hoş bir indirim alırsa edinmeniz. Yoksa şu durumda Mr. Coo’ya bu kadar para bayılmanın bir mantığı yok.
