Korku Filmlerini Aratmıyor: Artan Dünya Nüfusu Sebebiyle Tüm Mezarlıklar Dolunca Ne Yapacağız?

Hızla artan insan nüfusunun yarattığı yüzlerce meseleden biri ise ölüleri gömebileceğimiz yerleri dolduruyor olmamız. Hatta bu durum, o denli bir hâl aldı ki en geç 2050 yılına kadar mezarlıklarda yer kalmayacağı söyleniyor. Kaygı sinemasını aratmayan bir senaryo üzere, değil mi?

İnsan nüfusu, sürat kesmeden artmaya devam ediyor. Her gün milyonlarca insan doğarken milyonlarcası da ölüyor. Hatta daha net bir sayı verecek olursak, 2040-2045 yılları ortasında 141 milyon yeni bebeğin doğacağı iddia ediliyor. Yılda yaklaşık 57 milyon kişi ise hayatını kaybediyor. 

Hâl bu türlü olunca, ölüleri gömebileceğimiz yer sorunu patlak vermeye başlıyor. Hatta bazı ülkeler bu sorunun önüne geçmek için çalışmalara başladı bile. Hakikaten, cenazeleri defnedebileceğimiz yerimiz kalmazsa ne yaparız?

Tür olarak, ölüleri gömen tek canlıyız.

Filler üzere kimi hayvanlar; ölülerine ritüeller düzenleyebiliyor ancak hiçbir canlı, beşerler üzere bir gömme süreci yapmıyor. Başka türler ya doğada gübre oluyorlar ya da diğer hayvanlara yem…

Biz ise yıllardır, bir cins ritüel olan mezara gömme formülünü tercih ediyoruz. Pekala bu kadar mevt olurken bir gün insanları gömecek yerimiz kalmazsa ne yaparız?

Mezarlıkları ‘geri dönüştürmek’, tahlillerden biri olabilir.

Eğer Dünya’da mezarlıklar için kâfi yerimiz kalmazsa hâlihazırda var olan mezarlıkları geri dönüştürebiliriz. Muhtemelen, 150-200 yıl öncesinden kalma bir mezarın pek de ziyaretçisi olmaz. 

Bu eski mezarların üstüne yeni definler yapılarak yerden tasarruf edebiliriz. Hatta Almanya’da bu yol, şu anda kullanılıyor bile!

Aileler, birebir mezara gömülebilir.

Aynı aileye mensup bireyler birer birer öldükçe daha evvelden ölmüş aile bireyleriyle tıpkı yerlere, üst üste defnedilebilir. Hatta bu metot de Yunanistan ve İspanya üzere yerlerde şu anda kullanılıyor.

Çok katlı mezarların sayısı artırılabilir. 

Kudüs üzere yerlerde kullanılan katlı mezarlar, yerin 22 kat aşağısına kadar uzanabiliyor. Ölüleri, toprağın en derinine gömüyorlar ve böylelikle üstlerine diğer beşerler da defnedilebiliyor. 

Eğer bu yol, birkaç ülkeyle sonlu kalmayıp diğer ülkelerde de yaygınlaşırsa mezarlık yeri meselesinin önüne geçilebilir.

Ölüleri yakmak, en tesirli tahlil olarak görünüyor ama bu uygulama her dine ve geleneğe uygun değil.

Elbette her yıl ölen 57 milyon kişinin hepsi gömülmüyor. Kimileri yakılıyor, kimileri mumyalanarak saklanıyor… Tekrar de 57 milyon üzere önemli bir sayıyı düşününce gömülenlerin sayısı ve gömülecekleri yer ihtiyacı yadsınamaz.

Özellikle İngiltere’de kullanılan meyyit yakma ritüeli, ölen insanların %78’ine uygulanıyor. Yakılan vücuttan kalan küller, vefat etmiş kişinin yakınları tarafından bazen saklanıyor, bazen ise huzurlu olacağını düşündükleri bir yere serpiliyor.

Fakat bu uygulama sırasında etrafa yayılan karbondioksitin Dünya’ya önemli ziyanları oluyor. Yani yer açısından mantıklı olsa da pek de sürdürülebilir bir yöntem değil.