Bir oyun ne vakit oyundur?
Yürüme simülasyonlarına karşı bir garezim yok. Sonuçta o da bir oyun çeşidi ve şayet bu cinste bir oyun oynuyorsanız değerlendirmenizi de o minvalde yapmanız gerekir. “Vay efendim bu oyunda neden çatışma yok, vay efendim nerede bulmacalar” vs üzere sorular abes kaçabilir, yürüme simülasyonu içinde geliştirici ister aksiyon koyar, ister hoplayıp zıplatır, ister hiçbirini yapmaz.
Ama bir yürüme simülasyonu oyununu cümbüş ve sıkıcılık bakımından değerlendirebilirsiniz. Oyunun ‘ne kadar oyun’ olduğunu da sorgulayabilirsiniz. Bu cinste bol sayıda oyun oynadığım için Fort Solis’i nereye yerleştireceğimi pek güzel biliyorum.
Jack Leary ve Jessica Appleton Mars’taki vazifeleri sırasında Fort Solis ismindeki istasyondan yardım daveti alıyor ve bu çağrıyı araştırmak üzere yola çıkıyorlar. Sonrası ise büsbütün çizgisel bir öykü, 4 saat boyunca yürüyor, istasyondaki odalara girip çıkıyor, bulduğunuz USB disklerdeki ses kayıtlarını dinliyor, görüntü kayıtlarını izliyor, mürettebatın başına neler geldiğini ve çağrıyı kimin yaptığını anlamaya çalışıyorsunuz.
Hepsi bu. Fort Solis oynarken kendimi bir oyun oynuyormuş üzere hissetmedim, yavaş çekim bir bilimkurgu sineması izliyor üzereydim. Burada ‘yavaş çekim’ sözünü bilhassa kullandım zira karakterlerimiz gerçekten çok yavaş yürüyor 🙂 Ve yürüme dışında da bir şey yapmıyorlar, koşmak diye bir şey yok. Bakın, bir yürüme simülasyonunda tasarım tercihi olarak ‘karakterler yürüsün’ denmesini anlarım. Atmosferi güçlendirmek, tehlike hissini hissettirmek için de bu türlü bir tercih yapmışlar. Lakin bunun atmosferi nasıl baltaladığını tanım edemem. Öykü sırasında başınıza kimi şeyler geliyor ve olağan bir insan bunun akabinde gerisine bakmadan koşar. Yani bunun bir alternatifi yok. O çeşit bir tehdit ortamından arkanızı dönüp metot tarz yürüyerek uzaklaşmazsınız. “NİYE KOŞMUYOSUN OLM” diye huduttan tırnaklarını kemirdiğim oldu, düşünün yani.
10 kişilik bir takım tarafından Unreal Engine 5 kullanılarak geliştirilen Fort Solis’in aslında en dikkat cazibeli yanı Troy Baker, Roger Clark ve Julia Brown’lu takımı. Oyunun 10 tam puan vereceğim yanı da tam olarak bu takım olurdu. Seslendirmeler aslında muazzam ancak Fort Solis hareket yakalama teknolojisini de inanılmaz yeterli kullanmış. İzlediğimiz kayıtlı görüntülerdeki mimikler, hareketler, sözler tek sözle harikulâde. Hayran kaldım.
Sadece karakterler değil, UE5’in gücüyle hazırlanmış olan uzay istasyonu ve ayrıntıları da muazzam. Yavaş yürümenin tek artısı buydu gözümde, çevreyi çok daha dikkatli biçimde inceleyebildim ilerlerken. Hava kilidi bölmesine girince basınç dengelendiği sırada yaşananlar, karakterimizin birtakım yerlerde kaskındaki ışığı doğal biçimde açması, Jessica’nın ağır bir parçayı çekerken ortada bir el değiştirmesi üzere ayrıntılar çok hoşuma gitti. Yalnız aynalara karakter yansıması koymayarak çok büyük bir eksikliğe imza atmışlar, yani bunun en kısa vakitte yamalanması lazım bence.
Ama dedim ya, hepsi bu kadar. Oyunda rastgele bir seçim yok, birkaç QTE sahnesi var ancak başarılı olup olmama ortasında birkaç animasyon dışında hiç fark yok. Yani her şey bunun sinematik bir tecrübe olması için hazırlanmış ve bu sırada da oynanış denen şey yok edilmiş. Ancak öykü olarak da o denli çok sürükleyici değil ki? Yani bunu sinemada oynatsalar 4 saat boyunca sabredilebileceğini sanmıyorum. Ulaştığım sonu da pek başarılı bulduğumu söyleyemem ancak başarımlara bakılırsa bir de alternatif son var, tahminen o daha uygundur. İçim rahat etmez benim, bir orta herhalde tekrar oflaya puflaya oynayıp o sona ulaşmaya da çalışırım.
Oyunun optimizasyonu ile de ilgili birtakım badireler var, en güçlü sistemlerde bile birtakım yerlerde FPS düşüşü yaşatması ve ekran kartını watt olarak bir epey zorlamasını sevmedim. Geliştirici grup oyunun çıkışıyla birlikte yayınladıkları açıklamayla performans tenkitlerini ciddiye aldıklarını ve en kısa vakitte bir yamayla bunun büsbütün düzeltileceğini söylediler. Ben de onların yalancısıyım.
Şimdi bu noktada “bu oyunu kimlere önerebilirim?” yahut “önermeli miyim?” sorularıyla karşı karşıyayım. Bu oyunu sevmek için nitekim de çok sayıda kutunun tiklenmesi lazım. Hem bilimkurgu hem de yürüme simülasyonu sevecek, hem oynanıştan çok sunuma değer verecek hem de kolaylığı sıkıntı etmeyecek biri olmanız kaide. Bu kutulardan birini bile tikleyemezseniz Fort Solis’i beğenme ihtimaliniz bir oldukça düşüyor. Dördünü tek tiklediyseniz TEBRİKLER! Artık siz de Fort Solis oynayabilirsiniz.
