Türkiye’de Olsa Linç Yerdi: Bir Zamanlar Amerika’da Ortaya Çıkan “Şişman Erkek Kulüpleri”nin Amacı Neydi?

Kulağa biraz garip, hatta ofansif geliyor olabilir, kabul ediyoruz. Ancak bir devirler hakikaten de “şişman erkek kulüpleri” varmış! Hem de beşerler bu kulüpte toplumsallaşırken doyasıya yemek yiyormuş.

Türkiye’de olsa tonlarca linç yenecek bu kulüpte beşerler hallerinden çok mutlu görünüyor. 1900’lere damgasını vuran bu topluluklar, yalnızca kilolu erkeklerden oluşuyordu.

“Şişmanız ve bundan en güzel biçimde yararlanıyoruz!” sloganlarıyla ünlenen kulüpler, bugün dünyada var olan vücut olumlamayı ta o devirlerde gerçekleştirmişler.

İlk şişman erkekler kulübü, 1869’da New York’ta kurulmuştu.

İlk olarak Amerika’da baş gösteren bu topluluğa katılanlar, kendilerinden olan bireyleri gururla temsil ederken büyümeye de devam ediyordu. Bu üzere kulüpler Amerika’dan sonra Almanya, Fransa üzere Avrupa ülkelerine de yayıldı. Kulüplerin emeli toplumsallaşmak, kilolarıyla barışmak ve en değerlisi bir ortaya gelerek tonlarca yemek yemekti.

Kilolarını tıpkı bir şeref madalyası üzere taşıdılar ve bugün günümüzde var olan vücut olumlamalarını o devirlerde gerçekleştirdiler. Yeterli hoş ama bu kulübün toplanma emeli yalnızca yemek yemek miydi?

Şişman erkekler kulüplerinin gayesi aslında aklınıza gelebilen rastgele bir kulüp üzereydi.

Bilişsel hünerlerini geliştirmek ve toplumsallaşmak isteyen insanların başvurduğu kulüp toplulukları nasılsa, şişman erkekler kulübü de birebir maksat etrafında toplanmıştı. Günün sonunda toplumsallaşan beşerler, birbirlerine benzeyen şahıslarla yakınlık kurdular. Ama takdir edersiniz ki çok uzun soluklu bir topluluk olmadı bunlar da.

Yaygın olan kulüplerden birkaçı: New England Fat Men’s Club, Jolly Fat Men’s Club, United Association of the Heavy Men of New York State, the Heavy Weights ve Les Cent Kilos (Fransa).

Kulübe üye olmak için iştirakçiler eğlenceli etkinlikler düzenliyordu.

Bu etkinliklerden en popüleri tartı yarışlarıydı. Bütün erkekler sıraya girer ve arka arda tartılırlardı. Bu aslında bir nevi talihti. Zira günün sonunda en iri seçilen kişi ödül olarak altın kazanıyordu. Ayrıyeten piknik üzere toplanma hedefli farklı tertipler da düzenleniyordu.

Fakat her şeyde olduğu üzere bu kulübe de girme koşulları vardı. Birincisi, en az 90 kilo tartısında olmak gerekiyordu. Kulüplerin yürüteceği aktifliklerin birçok da mecburî bir yük denetimi gerektiriyordu. Böylece 90 kg altındakiler kulüplere girmeye hak kazanamıyordu. Eğer karşılamazsa kulübe para ödemek zorundaydı.

Bunun dışında üyeler de kulübe para ödüyordu.

Bu fiyat genelde 1 dolar üzere cüzi bir ölçüydü. Kulüpler için daha şaşırtan kısım ise şu ki; şayet 90 kg altında değilseniz bu kilo refahı temsil ediyor. Yani, yemek yiyecek ve kilo alacak kadar durumunuz yeterli demek oluyordu. Bu yüzden olacaktır ki üyeler de fiyat ödemek zorunda kalıyordu.

Peki bayanlara ilişkin bu türlü bir kulüp var mıydı?

Kadınlar için de bu usul kulüpler vardı ama çok tanınan değildi. Hatta verilen bir bilgiye nazaran şişman bayan kulüplerinden birinin kilo kriteri 108 kg’a ulaşmıştı.

1920’lerin başında bu şişman kulüplerinin de popülaritesi azalmaya başladı. Bu yılların başında dünyada obezite daha büyük bir sorun haline geldi ve besin daha kolay elde edilebilir bir hâl aldı. Amerika’nın endüstrileşmesi, her zamankinden daha fazla iş ve tarım makineleri tarafından üretilen daha fazla gıdayı beraberinde getirdi. Tüm bunlar da bu çeşit kulüplerin varlığının yavaş yavaş kaybolmasına neden oldu.

Şişman erkekler kulüpleri, tarihte obezitenin açıkça kabul edildiği ve hatta yüceltildiği bir periyoda işaret eden son büyük olaydır. Beden olumlamak elbette kusursuz bir şey. Lakin, bu kulüplerin günümüzde olsa bu kadar sıcak karşılanmayacağı da hayli açık.