Bir Süpermarketin İçinde Tek Başınıza Kapalı Kalsanız Kaç Gün Boyunca Yaşayabilirdiniz?

Çocukken her birimiz süpermarkette bir gece geçirmeyi hayal etmişizdir. Sonuçta sabaha kadar canımızın çektiği her şeyi yiyip içebileceğimiz, son derece eğlenceli bir akşamı kim istemez ki?

Peki bu hoş hayali biraz karanlık hale getirip “Bir süpermarket içinde mahpus kalsanız kaç gün yaşayabilirdiniz” diye sorsak, yanıtınız ne olurdu?

Bir süpermarketin içinde kapalı kaldıysanız, kimsenin sizi gelip kurtarmayacağını ve bir daha hiçbir vakit dışarıya çıkamayacağınızı biliyorsanız, kuracağınız stratejinin iki temel noktası olması gerekiyor: uzun vadeli düşünmek ve kaynakları azamî randımanla kullanabilmek.

Öncelikle artık elektriklerin olmadığını, suların da akmadığını varsayalım.

Ek olarak bir insanın ortalama alması gereken kalori ölçüsünün yaklaşık 2000 olduğunu ve kapalı kaldığımız süpermarketin de ortalamanın biraz üstünde boyutlara sahip olduğunu düşünelim.

Bu varsayımları yaptıktan sonra dikkat edilmesi gereken kimi noktalar üzerinde durmak gerek. Örneğin rastgele eserleri yemeye başlamaktansa, birinci evvel çabuk bozulabilecek eserlerin tamamı bitene kadar öteki hiçbir yiyeceğe dokunmamak uygun bir strateji. Buna göre yumurta, ekmek, et, süt gibi eserlere yönelmekte yarar var. 

Çabuk bozulabilecek eserleri daha sağlam hale getirecek stratejileri de pahalandırmak gerekiyor.

Örneğin çabucak bozulabilecek meyveleri ve zerzevatları kurutmak, çok uzun mühlet boyunca bozulmadan kalmalarını sağlayacaktır. Tüm et eserlerini de bir biçimde ateş yakarak süratlice pişirmek ve sonrasında tuzlayarak mikroorganizmalara karşı koruyuculuğunu artırmak, birinci etapta yapılması gereken süreçler ortasında. Böylelikle yüz binlerce kalori, çöp olmaktan kurtarılabilir. Olağan başta da belirttiğimiz üzere, birinci birkaç ay boyunca öncelikle bu eserleri yemek gerekiyor.

Çabuk bozulabilecek eserlerden sonra en kıymetli husus su.

Süpermarkette bol ölçüde içecek olsa da, yiyeceklere kıyasla içeceklerin çok daha süratli tükeneceği aşikar. Günde 2 litre sıvı tükettiğimizi düşünürsek birinci 3-4 seneyi rahat geçirebileceğimiz ölçüde sıvıya sahip olduğumuzu düşünebiliriz. Lakin sonrasında birden fazla içecek cinsinin son kullanma tarihleri dolmaya başlayacaktır. Kendi suyumuzu üretmenin bir yolunu bulamadığımız takdirde, mevcut sıvı kaynaklarının bizi 6-7 sene yönetim edememesi yüksek ihtimal. Hasebiyle camlardan ve pencerelerden bir formda yağmur sularına erişim sağlamak ve içilebilir suya dönüştürmek son derece kritik.

Birinci yıl dolduğunda yaklaşık 750 bin kaloriyi tüketmiş olurduk.

Ayrıca pişirip tuzladığımız etler ve kuruttuğumuz meyvelerin tamamı artık tüketilemez hale gelmiş olurdu. Bu noktadan sonra reçeller, birtakım konserve besinler, çeşitli abur cuburlar, makarnalar, paket pirinç üzere besinleri tüketmeye başlardık. Süpermarketin büyüklüğünü göz önünde bulundurduğumuzda, tüm bu tıptaki besinleri tükettikten sonra 10. yılımıza çok rahat bir halde ulaşabilirdik.

10. yıldan sonra işler biraz daha zorlaşmaya başlıyor.

Fabrikalarda paketlenmiş kahvaltılık gevrek, konserveler ve başka besinler hala elimizde olsa da, son kullanma tarihleri çoktan geçmiş olurdu. Eserler kapalı olduğu için bakteriler ve başka mikroorganizmalardan korunabiliyor olsa da, birinci günkü kadar düzgün bir tada sahip olmazlardı. Bu yüzden takip eden yıllarda, artık çok makus tatlara sahip olsalar da, bizi zehirlemeyecek bu tıp besinleri yiyerek onlarca yıl daha hayatta kalmaya devam edebilirdik.

Son perdeye geçiş yaparken, sıra süpermarkette en uzun mühlet dayanabilecek besinlerle beslenmeye gelirdi.

Bu besinlerin başında asla bozulmayacak olan bal gelmekle birlikte; küp yahut toz şekerler, açılmamış soya sosları ve sirkeler, açılmamış patlayan mısır üzere besinler da bu kümeye giriyor. Bu besinlerle da yaklaşık 10 yıl kadar yönetim edilebildikten sonra, artık sona gelinecek ve raflarda hiçbir şey kalmayacaktır.

Sorumuza dönersek; tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda, muharrir ve astrobiyolog olan Dr Lewis Dartnell’a nazaran bir insanın süpermarket içerisinde 55 yıl boyunca hayatta kalabilmesi mümkün görünüyor.

Ne dersiniz, hiç de kötü değil, değil mi?