Jose Alvarenga; yıllarını balık tutarak geçirmiş, deniz yollarını âlâ bilen bir balıkçıydı. Fakat, ne kadar tecrübeli olursa olsun, bir fırtınanın gücüyle başa çıkamadı ve söylediğine nazaran 438 gününü Pasifik Okyanusu’nda geçirdi.
2012’nin sonlarında meydana gelen bu olayda, aslında iki kişiydiler ancak Jose’nin arkadaşı bir müddet sonra yaşam koşullarına dayanamayıp hayatını kaybetmişti ve kadro arkadaşını yalnız bırakmıştı.
Peki nasıl oldu da Jose Alvarenga hiçliğin ortasında 1 yıldan uzun süreyi 7 metrelik bir kayıkta geçirip hayatta kalmayı başardı? Anlattığı öykü gerçek miydi? Uzmanlar bu hususta neler söylüyor?
Jose Alvarenga, köpek balıklarının ortasında 30 saatlik bir derin deniz vardiyası balıkçılığı planlamıştı.
Meksika’nın Costa Azul balıkçı köyünde rekabet çok yüksekti ve Alvarenga, etkileyici bir av tutmayı başına koymuştu. Arkadaşı ve patronu olan Villermino Rodriguez için çalışan başka bir balıkçı ile yola çıkacaktı lakin o kişi son dakikada geri adım atmıştı.
Alvarenga, bu durumu çok önemsememişti ve patronunun şirketinden Ezequiel Cordoba isminde öteki genç bir balıkçı seçti. Alvarenga, Cordoba ile daha evvel hiç çalışmamış ve hatta onunla konuşmamış olmasına karşın, tecrübesiz genç adamı seyahatine uygun gördü.
İkili, başlarına geleceklerden habersiz bir formda, küçücük bir kayıkla okyanusta yola çıktılar.
17 Kasım 2012 tarihinde ikili, küçük bir motora sahip 7 metrelik bir kayıkla yola çıktı. Gemide çeşitli balık tutma araçları, taşınabilir bir elektronik radyo ve balığı tutmak için büyük bir buz kutusu vardı.
Yolculuk, Alvarenga’nın umduğu kadar hoş geçiyor üzere görünüyordu zira çok geçmeden buz kutularının neredeyse tamamını dolduracak kadar balık tutmuşlardı.
Fırtınalı yağmur sebebiyle, rota çizmek imkânsız hâle gelmişti.
Yolculuklarının bitmesine birkaç saat kala, beş gün sürecek bir fırtına çıktı. Alvarenga ve Cordoba, tekneyi kıyıya geri döndürmeye çalıştılar lakin bu fırtına ve yağmurda kıyının nerede olduğunu görmek imkansızdı.
Tekneleri de balıklar tarafından ağırlaşmıştı ve hareket yapabilmek için avlarını denize boşaltmak zorunda kalmışlardı. Bir müddet, yağmur suları ve yanlarında getirdikleri az ölçüde yemekle hayatta kalabildiler.
Fırtına dindiğinde, ellerinde ne kaldığını tam olarak görebildiler.
Motorları kullanılamaz hâle gelmişti, olta grupları kaybolmuştu ve elektronik aygıtları hasar görmüştü. Sırf birkaç temel malzeme ile okyanusun ortasında mahsur kalmışlardı.
Jose Alvarenga; çıplak elleriyle balık, kaplumbağa, denizanası ve deniz kuşu yakalayabilmişti. Bir mühlet bu biçimde yönetim etseler de günler haftalara, haftalar aylara dönüşmüştü ve her şey, gitgide zorlaşıyordu.
Tek umutları, uçaklar tarafından görülmek yahut bir kıyı şeridine sürüklenmekti.
Alvarenga, Ay’ın evrelerini takip ederek kendini meşgul etmeyi ve vakti saptamayı başarıyordu. Suda büyümüş ve hayatının çoğunu denizde geçirmiş biri olarak, deniz eserleriyle beslenmeye, Güneş’e ve sert tuzlu havaya alışıktı. Lakin Ezequiel Cordoba için durum farklıydı.
Arkadaşı öldüğünde, Alvarenga da intihar etmeyi düşündü.
Cordoba; çiğ balık, kuş ve kaplumbağa yemekten hastalanmaya başlamıştı. Hastalandıktan kısa bir müddet sonra yemek yemeyi bıraktı ve sonunda açlıktan öldü. Ezequiel Cordoba’nın ölümünden sonra yalnız kalan Alvarenga, intiharı düşünmeye başladı ancak bunu hiçbir vakit yapmadı.
Denizde 400 günden fazla vakit geçirdikten sonra, Alvarenga nihayet bir yılı aşkın müddettir hayalini kurduğu şeyi gördü: kara.
Küçük hırpalanmış kayığı güneye, seyahatine çıktığı yerden yaklaşık 9.000 kilometre uzakta, Marshall Adaları’nın ücra bir köşesine sürüklenmişti.
Kıyıya geldikten sonra küçük bir sahil evinin kapısını çaldı. Adamın söylediklerine inanamayan çift, durumu çabucak yetkililere bildirdi. Alvarenga’nın 11 ay evvel öldüğünü düşünen polis, öykü karşısında şoke oldu.
Herkes, küçük teknedeki iki balıkçının çoktan öldüğünü düşünmüştü. Ebeveynleri, küçük kızı ve işvereni; adamın dönüşüne çok sevinmişlerdi. İşvereni, Alvarenga için bir arama grubu göndermişti lakin fırtına yüzünden bulamamışlardı.
Başlangıçta, Jose Alvarenga’nın öyküsüne neredeyse kimse inanmadı.
Alvarenga, denizde bir yıldan fazla geçiremeyecek kadar sağlıklı görünüyordu. Zayıflamıştı, saçları ve latifeli çok uzamıştı ve cildi yıpranmıştı lakin kesinlikle yemek yemeden veya tatlı su içmeden bu kadar mühlet kalmak onu çok daha kadar zayıf düşürürdü. Hekimler en azından iskorbüt hastası (yediği balıklar nedeniyle ortaya çıkması mümkün bir hastalık) olması gerektiğini tez ettiler.
Ayrıca, birkaç denizcilik uzmanı, Marshall Adaları’nın noktasına ulaşmak için bilhassa düz bir çizgi üzerinde yelken açmak zorunda kalacağına, bunun hiçbir yönlendirme sistemi yahut navigasyon sistemi olmadan neredeyse imkansız olacağını söylemişti.
Fakat bu rota tutarsızlığı, Hawaii Üniversitesinde yapılan bir araştırmada, okyanus akıntılarının onu doğrudan indiği adaya yönlendireceğini kanıtladığında ortadan kalktı.
Bugün Alvarenga, El Salvador’da, sudan olabildiğince uzakta, karayla çevrili küçük bir kasabada yaşıyor.
Adamın anlatığı öykü, hâlâ tam olarak palavra yahut yanlışsız halinde kanıtlanmış değil. Şayet dediği yanlışsız değilse, o kadar uzun mühlet neden konuttan uzakta yaşamıştı? Şayet doğruysa, bir mucize niteliği taşıyordu.
