Yazıya giriş yapmadan evvel 31 Ağustos günü kaybettiğimiz Ferhan Şensoy’u hürmetle anmak isterim. Bugün bir şeyler yazarak kendimi söz edebiliyorsam hissesi çok büyüktür. Kendisiyle hiç tanışmamış olsam da her manada benim için büyük bir ustaydı. Ruhu şad olsun, mirası için sonsuz teşekkürler.
Bu türlü transfer periyodu günlerinde dört bir yanım futbolla sarılı olduğu için öteki hususlara odaklanmak hayli sıkıntı oluyor. Güya bizi dinliyorlarmış üzere başımızda takım planlamaları, şu şurada oynar falan derken bütün yaz bitti. Üç ay boyunca ne yaptın derseniz iktisat konusunda hayli çalıştım malum FFP diye bir gerçek var artık hayatımızda. Bu takım planlama deneylerini gerçek hayatta yapamayacağım için en yakın tecrübe olan FM’ye sığındım tekrar, yine. Daha evvel neden çok sevdim için farklı oyunlar yazmıştım fakat bu sefer genel bir çeşitten bahsedeceğim, ya da devamlılığı olan bir oyun serisinden menajerlik oyunlarından. Transfer devri üstüne elinize çayınızı, kahvenizi alın keyifli bir yazı olmasını umuyorum.
En başta söyleyeyim bu yazda menajerlik oyunlarının tarihinden bahsetmeyeceğim. Onu aslında burada yazmıştım. Gayem 20 yıldır aralıksız her sene binlerce saat gömdüğüm bir oyun çeşidini niçin bu kadar sevdiğimi anlatabilmek. Bu kadar uzun bir müddette çok çeşitli oyunlar oynasam da menajerlik oyunları daima sakin bir liman üzereydi, bir biçimde rotam daima oraya kıvrıldı. Bu saatten sonra da değişmesi pek mümkün değil üzere gözüküyor. Muhtemelen FM 22 ile birlikte birkaç yeni mesleğe başladıktan sonra canım Batistuta-Rui Costa iş birliği çekecek ve CM 99/00 yüklerken bulacağım kendimi. Bir bekte Di Livio bir bekte Torricelli ile Lazio-Roma-Parma-Inter-Milan-Juventus ortasında tepe uğraşı vereceğim, hatta sanırım FM22’yi beklemeden bu gece başlayabilirim bu işe, yazarken bile ağzım sulandı.
En Uygun Rol Yapma Oyunları
RYO diyince çabucak bu türlü Baldur’s Gate, Witcher, Dragon Age yahut KOTOR üzere efsaneler aklınıza geliyor olabilir. Bu oyunlara da başka bir aşkım olsa da bana nazaran menajerlik oyunları en güzel rol yapma imkanını sunan oyunlar. Neden mi? En başta büsbütün kendinize nazaran seçimler yapıp bir yola başlıyorsunuz. Hiçbir sınırlama yok, İngiltere alt ligi de olur, Serie A da Türkiye’de memleketinizin ekibiyle bir serüvene bile çıkabilirsiniz. Bu özgürlüğü veren öteki bir RYO oyunu yok. İkincisi yeni FM’ler ile birlikte artık karakteriniz ve tercihleriniz sizi belirli eden özellikler oluyor. Defansif mi oynuyorsunuz, ofansif mi? Gençlere yatırım yapmayı tercih edip uzun vadeli mi düşünüyorsunuz? Günü kurtarmaya mı çalışıyorsunuz? Medya ile aranız nasıl? Paradan anlar mısınız? Hepsi oyun içerisinde somut bir halde karşılık buluyor ve iş bulmanızı etkiliyor. Keşke gerçek hayatta da benzeri bir CV usulü olsa da şirketlere yollayabilsem. Gerçi 18 yaş altı çocuk emekçi çalıştırmaktan mahpusa girebiliriz lakin denemeye kıymet…
Bazen bu türlü içim daralınca, buhran anlarında kendimi kıyıya atıp kafayı boşaltmayı çok severim. Sonunda rüzgar nereye savurursa oraya gideceğimden “su akar yatağını bulur” diyerek kendimi telkin ederim. Oyunlarda bu hissiyatı menajerlik oyunları haricinde yaşamak çok sıkıntı. Finansal manada tabana vurmuş bir grupta hayatta kalmak, özgüveni paramparça olmuş bir takıma umut vermek pek natürel bu buhran vakitlerinde insanın kendini motive etmesini de sağlayabiliyor. Yani en azından benim için daima o denli oldu. Çok mu canım sıkıldı, işsiz bir mesleğe başlarım rüzgar nereye götürürse, yapabildiğimin en düzgününü yapmaya çalışırım. O an emel Aydınspor’la ligde kalmak ise dünyada daha kıymetli bir şey yoktur benim için, tüm mesaimi oraya veririm. Tahminen yeni sıkıntılar edinirim ancak tahlilin yalnızca benden olacağı kaygılar edinmek, gerçek hayatın sizden bağımsız sıkıntılarından çok daha kabul edilebilir bir durum. Geldik mi tekrar RYO’ların insanı en çok çeken yanına, “gerçek hayattan uzaklaşma” bu alanda da menajerlik oyunlarının eline su dökebilecek bir oyun olduğunu sanmıyorum, en azından tipi sevenler ismine.
Kağıtları Çıkarın Yazılı Yapacağım
Öğrencilik hayatım boyunca ders çalışmaktan nefret ettim, bir masanın başına oturup anlamsız çoktan seçmeli sorulara bakmak çok manasız geliyor. Bu görüşüm hiç değişmedi, lakin kelam konusu menajerlik oyunları olunca elime kağıdı kalemi alıp saatlerce çalıştığım vakitler oluyor. Evvelce alışkanlık hala yeni bir taktik deneyeceğim vakit evvel bir çizerim, kağıt üzerinde bakarım hangi alanlarda güçlüyüz, nerelerden bizi üzerler. Sonra işin en sevdiğim kısmı bu taktiği doldurma kısmı başlar. Oyuncu arama sekmesinden bütçemize nazaran kim var kim yok çıkarırım, eldeki oyunculardan hangileri buna uyar hangileri uymaz ayrıntılı bir çalışma yapılır transfer listesi evvel kağıda sonra oyuna geçirilir. Kıran kırana süren pazarlıklardan sonra yeterli makus bir takımımız olur ve döneme başlarız.
Bu üstte yazdıklarım bir menajerlik oyuncusu için ülkü senaryodur. Bir de işsiz başlanan mesleklerde dönem ortası elinizde hiç haberiniz olmayan bir takım ya da daha gerçek bir tabirle bir bomba kucağınıza bırakılmış olur. Bu sefer daha önemli bir çalışma yapmak gerekiyor. Eldeki oyuncuları birey birey inceleyip bu kere eldeki materyale nazaran bir yemek yaparsınız. Bu sefer bu takım ne oynar diye kara kara bir fikir sarar başınızı, düşünür düşünür bulamazsınız. Çünkü sizden evvel gelen hoca da bulamamış bir çıkış yolu. En nihayetinde o kara kaplı defter tekrar açılır ve envai çeşit formasyon kağıda dökülür bazen sayfalar koparılır çöpe sarfiyat, bazen o kadar çok karalanır ki son çıkan şeyi farklı bir sayfaya paka çekmek gerekir. Artık bu yazdıklarım çeşide yabancı beşerler için çok tuhaf ve anlamsız gelecektir lakin işin tadını bir kez alınca bırakmak mümkün olmuyor, olsaydı 20 senede en azından bir müddetliğine bırakabilirdim..
Nostalji Hissi
Menajerlik oyunlarında işin içerisinde gerçek beşerler olduğu için nostalji hissi bir kademe daha öteye gidiyor. Yani vaktinde alanda oynarken izleyip büyülendiğiniz futbolcuların hocalığını yapmak şahane bir tecrübe. Bunu geçmişe dönüp yapmak daha da şahane bir tecrübe. Batistuta-Rui Costa önderliğindeki Fiorentina bunun harikulade bir örneği, Rapaiç-Revivo-Baliç üzere üç muhteşem solaklı Fener de oralarda sizi bekliyor. Suat-Emre-Okan-Hagi ile bahtınızı deneyebilirsiniz. Ya da “Sergen attı şampiyonluk geldi” maçına kalmadan Zago’nun bir uçan başıyla farklı bir formda hayata geçebilir. Dünyanın neredeyse her yanından bir maceraya çıkabilirsiniz ve bunu ister yeni ister eski oyuncularla yapabilme özgürlüğü tekrar acayip cezbedici bir tercih.
Ben şahsen her yeni menajerlik oyununa alışma evresinde bir Fenerbahçe mesleğiyle başlar sonrasında Serie A, işsiz meslek ve her FM’ye has değişik bir tecrübe ile hayatıma devam ederim. Yeni bir FM’yi oynarken kesinlikle geride eski sürümlerden birisi de açık olur yani biraz nostalji biraz çağdaş diye geçiş yapa yapa oynarım. Eski oyunların o kolaylığı bence onları efsane statüsüne koyuyor. Yani 2 saatte biten bir dönem, süratli transferler, daha az oyuncu ve bol bol efsane futbolcu olması her sene eski bir oyunu da oynamayı cazip kılıyor. FM21 oynarken sıra CM00/01’in idi. Hazır ortadan 20 sene geçmişken bu yirmi yıldaki değişimi görmek için de şahane bir tecrübe oldu. 22’de sıra 99/00’in olacak. Önümüzdeki seneyi bilmiyorum lakin FM24’ün yan oyunu muhakkak CM03/04 olacak!
Transfer Bir Ömür Sürer, Maç Bir Dakika
Öğrencilik hayatımı dahil hiçbir vakit uyku nizamı olan bir insan olmadım. Bunda da aslan hissesi yeniden menajerlik oyunlarınındır. Zira üstte anlattığım sebeplerden dolayı her transfer periyodu muhakkak sabahlanmayla biter. Hele artık yeni FM oyunlarında iktisat de işin içinde büyük bir hisse oynayınca bir yanda hesap makinesi de açmak kaide oluyor. Alışılmış Paris Saint Germain’i yönetmiyorsanız! Bizim ülkemizde işin iktisadı daima göz gerisi edilip, kulüpler borç batağına girdiği için FM’de Türk kadrosu çalıştırmak ekstra bir zorlukla geliyor. Her şeyden evvel ekonomiyi düzeltmeniz gerekiyor. İşte burada da devreye hayatta en sevdiğim şeylerden birisi olan “free agent” yahut “approach to sign” ibareleri devreye giriyor. Yazarken bile keyifli oldum, ismimin üstüne sağ tık yaparsanız Oyungezer ile kontratım devam ediyor görüşmelere kırmızı başlarım şimdiden uyarayım.
Bu parasız oyuncu alma hastalığı o denli bir noktaya geliyor ki bir mühlet sonra hayatınız radarınızdaki oyuncuların kontratlarını takip etmekle geçiyor. “Şimdi bu adam mutsuz, kontrat yenilemez seneye Aralık sonunda kanına girerim, Temmuz’da kampa katılır.” diye düşüne düşüne insan sarrafı olmanız pek mümkün. Ya da benim kadar meczup değilseniz yahut iktisadı çökmüş kadrolarda çok vakit harcamıyorsanız parasını basıp oyuncuyu da getirebilirsiniz. Ben daha o seçeneği pek görmedim, ortada bir fakirlikten bunalıp istifa edip Premier Lig’e gidince kendimi şımartıyorum sonra da “ya bu oyunun gazı kaçtı” diyerek yeni bir meslek açıyorum. Bu yokluk hissiyatı ruhuma işlemiş artık, para olan yerde huzur bulamıyorum!
İşte bu türlü sevgili Oyungezerler, bir menajerlik oyunu başında türlü türlü duyguyu yaşayıp hayatımda hiç olmadığı kadar çok kağıt kalemle haşır neşir oluyorum. Bazen çok üzülüyorum, bazen çok memnun oluyorum. Çok değişik hisleri birebir anda bünyede barındırıyorum. Bu yüzden olacak ki ben bu oyunları hakikaten çok seviyorum. Doğum günü armağanları, yıl dönümleri vesaire hoş şeyler de hayatta beni bedavaya gelen bir Batistuta kadar memnun eden çok az şey oldu bu yaşıma kadar. Bakalım FM22’de yeni kuşak z jenerasyonu futbolcularına da bu tutkuyu ve kazanma azmini aşılayabilecek miyiz? Her geçen sene biraz daha yaşlanırken artık FM’de bile kendimi transfer etmeyeceğim bir yaşa geldim. Free Agent olsam bile 2 yıldan fazla kontrat vermem kendime. “Hot prospect for the future” olduğum hoş günlere bir bakış atarak yazıyı bitiriyorum, umarım okurken benim yazdığım kadar keyif alırsınız. Önümüzdeki maçlarda görüşmek üzere umarım hayat size hiç çalıştığınız yerden gol yedirmez.
