Bu yolun sonu nereye çıkar?
Bundan 5 yıl kadar evvel The Banner Saga 3 incelemesiyle başladım Oyungezer’de yazmaya. Bu incelemeye neden bu türlü bir giriş yaptığımı merak ediyorsanız, çabucak merakınızı gidereyim.
TBS serisi üçlemeyi tamamlamaya hazırlanırken, o sıralarda misal bir oyun daha çıkmıştı; Ash of Gods: Redemption. Görsel üslubu da oynanış da güya TBS serisinin bir oyunuymuş üzere hissettiriyordu. Esinlenmenin bu kadar dikkat çekecek ölçüde olması, oyuna getirilen en büyük tenkitlerden birisi olmuştu o devirde. İtiraf edeyim, ben de bu yüzden biraz aralı yaklaşmış, çok sonraları oynamıştım Ash of Gods’ı.
Yapımcı takım, bu sefer öbür bir yoldan gitmeye, kart oyunuyla taktik strateji birleştirmeye karar verdi ve karşımıza Ash of Gods: The Way ile çıktı. Bu kararın nasıl bir sonuç doğurduğuna buyurun daima birlikte bakalım.
Deste deste büyüyen bir zafer vardır
Hikayemiz, Berkana’da başlıyor. Casus şefi Eik; ana karakterimiz Finn’i evladı üzere büyütmüş, yetiştirmiş; artık de çok değerli bir vazifeye hazırlıyor. Bu misyon; Frisialılara has bir oyunda ustalık kazanıp rakiplerini alt etmek ve Berkana ile Frisia ortasında çıkması kuvvetle olası bir savaşı engellemek.
Normalde masa üstünde kartlar yahut taşlarla oynanacak oyunu, Frisialılar gerçek meydanlara taşımış, mahkumları, haydutları piyon olarak kullanıp oynamaya karar vermişler. Yani buyruk verdiğiniz askerler o meydanda ölüp gidebiliyorlar. Elbette bu türlü bir oyun Finn’in bünyesinin kolay kolay kabul edebileceği bir şey değil. Eik de evvel Finn’i bu sürece hazırlamak, sonrasında da turnuvalar kazanmasını sağlamak için ısınma tipleriyle eğitim sürecini başlatıyor.
Isınma çeşidi dediğim bu kısım oyunun Berkana kısmı. Burada hem turnuvada tecrübe sahibi 2 kişiyi takımımıza dahil edip onlardan dersler alıyor hem de farklı destelerle oynamayı öğreniyoruz. Sonrasında sıra temel turnuvalara geliyor. Farklı coğrafyalarda, farklı destelerle çeşitli rakiplerin karşısına çıkıp finalde de baş rakibimizi alt etmeye çalışıyoruz.
Farklı desteler, farklı stratejileri beraberinde getiriyor. Oyunun başında kendi topraklarımızda oynadığımız kısımda Berkanan destesi ve Haydut (Bandits) destesi kullanımımıza sunulurken; Riga’da Frisian destesi, Gollah’da Gellian destesi, Wodan’da ise Eses destesi dahil oluyor listemize. Bu destelerin oyun tarzları birbirinden farklılık arz ediyor -ki oyunun artı hanesine yazılabilecek özelliklerden birisi bu. Hem deste içindeki farklılıklar hem farklı destelerin kendilerine has özellikleri, taktik farklılıkları beraberinde getiriyor.
Kartları karıştırıp karma bir deste yapmanız da mümkün elbette. Böylelikle farklı destelerin avantajlarından yararlanma imkânınız oluyor. Lakin birtakım gayretler bu türlü karma destelere imkân vermiyor, tüm kartlarınızın o misyonun koşul koştuğu desteden olması gerekiyor. Bu üzere durumlarda, elinizdeki desteyle hünerlerinizi göstermeniz lazım.
Hazır oyunda ziyaret edeceğimiz yerlerin kelamı açmışken, onlar hakkında da birkaç kelam etmekte yarar var. Kendi topraklarımız haricinde ziyaret edeceğimiz 3 bölge bulunuyor, münasebetiyle 3 şampiyonu alt etmemiz gerekiyor. Bunlar sırasıyla; Riga Kumandanı Quinna, Gollah Şefi Hargell ve Wodan Generali İso Kitoru. Bu 3 bölgenin dayanakları ve şampiyonları üzere, esinlendikleri coğrafyalar da farklılaşıyor. Riga bizi çöllere götürürken, Gollah tam bir Viking kenti, Wodan ise Uzak Doğu esintileri sunuyor. Oynanışta doğal olarak desteler üzere bir tesir göstermiyor bu değişiklikler, ancak görsel taraftan farklılaşmış olmaları da hoş.
Üç bölgede uğraşlarımız esnasında bir yandan ana öykü akışı devam ederken, bir yandan da yeni katmanlar ekleniyor, buradaki önderlerle ilgili yan kıssalara de dahil oluyoruz. Bu kıssalar içerisinde alacağımız birtakım kararlar ve atacağımız birtakım adımlar o bölgedeki durumu etkilediği üzere oyunun akışına da tesir ediyor.
Hikâye ile ilgili kısmı burada noktalayıp oynanıştan da biraz bahsedelim. Daha evvel belirttiğim üzere kart oyunlarıyla taktik stratejiyi birleştiren bir oyun The Way. Her gayret öncesinde hangi önderle ve nasıl bir desteyle çatışmaya gireceğinize karar veriyorsunuz. Destenizde 2 küme kartınız bulunuyor. Birinci küme savaşta kullanacağınız karakterler kümesi. İkincisiyse, takviye kartları.
Mücadele başlamadan çabucak evvel destenizden çekilen 3 karakter ve 3 dayanak kartından 1 adedini değiştirebiliyor, sonrasında da çatışmaya başlıyorsunuz. Gelen kartları en faal biçimde kullanmak çatışmanın seyri için değerli. Başkanlarınızın de kendilerine has yetenekleri bulunuyor ve çatışmalar esnasında da bu yetenekleri vakitlice kullanmak gerekiyor zafere uzanabilmek için.
Çatışmaların kimilerinin kendilerine has özellikleri oluyor. Kimi vakit atılımlar çatışma alanının muhakkak bir bölgesiyle sonlandırılıyor, kimi vakit çatışan taraflar dışında da sağdan soldan askerler saldırıyor, kimi vakit da gerinizde bir öteki düşman başkanı beliriveriyor ve iki taraflı çatışmak durumunda kalıyorsunuz. Hatta birtakım durumlarda tam bitirdim derken çatışmanın yine başladığını görebiliyorsunuz. Birtakım vazifelerde de kısıtlı tıp sayısı kelam konusu. Bu çeşit değişiklikler, oyunun tekdüzeleşmesinin önüne geçiyor.
Çatışmaları tekrar tekrar yapmakta bir problem yok. Daha evvel yaptığınız gayretleri de tekrar yapıp daha uygun bir derece elde etmeyi deneyebilirsiniz. Yalnızca bölge şampiyonu ile yaptığınız çatışmayı ne kadar erken sonuçlandırabilirseniz o kadar uygun. Şayet kimi savaşlar size sıkıntı gelirse, alternatif bir yol da var, şike yapabilir, bir ölçü altın karşılığında maçı satın alabilirsiniz.
Görevleri yaparken ekstra altın kazanmak yahut daha yüksek derece elde etmek için yerine getirmeniz gereken ek gayeler de olabiliyor, örneğin belli tipten kartlar kullanmamak, yalnızca aşikâr sayıda kart kullanmak vs üzere. Bunlar da tekrar oynanabilirlik açısında oyunun artı hanesine yazan ayrıntılar diyebiliriz.
Genel yorumlarla toparlama faslına geçelim artık. Evvelki oyundan da alışık olduğumuz, göze güzel gelen bir görsel stili var. Müzikler konusunda yeterli bir iş çıkarıldığını da söyleyebilirim. Öykü kısmının herkesi tatmin etmeyeceğini de kabul etmek gerek; bu hususta o denli çok mükemmel bir performans sergilemiyor. Ana oyunla, oyunların geçtiği kainatın ortak olması dışında bir temas kurmak güç -ki bu birinci oyunun devamını bekleyenler için bir eksi olarak kıymetlendirilebilir. Fakat tekrar de çok olumsuz bakmamak gerek, öykü içerisinde aldığınız kararlarla akışı değiştirebildiğiniz kısımları artı hanesine yazabiliriz mesela. Finalde de bizleri yeniden bir aykırı köşe bekliyor, o denli ağzımızı açık bırakacak cinsten olmasa da.
Hikâye akışında yaşanan kimi buglar da var, onu da belirtmiş olayım. Örneğin; Rigga turnuvasında 4 yan karakteri (adjutant) yendikten sonra Quinna ile diyalog faslı başlıyor. Lakin bir bakıyoruz, “sana öykümü anlatmam için evvel hak etmen lazım” diyor. Pekala nasıl ispatlayacağız kendimizi? İki yan karakter yenerek 🙂 Yani güya onlarla hiç karşılaşmamışız üzere tekrar maça çıkmamız ve rakiplerimizi bir kere daha alt etmemiz lazım Quinna ile muhabbetin ilerleyebilmesi için. Bunun dışında da birtakım yanlışlar bulunuyor, lakin nazar boncuğu diyelim, o denli üzerinde çok da durulacak sıkıntılar değil.
Sonuç olarak; elimizde artıları baskın gelen bir oyun olduğunu söylemek mümkün. Üretimciler bu sefer farklı bir yoldan gitmeye karar vermiş ve “kopya oyun” etiketinden sıyrılmayı başarmışlar. Kart oyunu ile stratejiyi düzgün harmanlayınca da, ortaya oynanmayı hak eden bir oyun çıkmış.
