Bir Rus Propagandası mı? Atomic Heart’ı İnceledik!

Mundfish tarafından geliştirilen ve Focus Entertainment tarafından yayınlanan Atomic Heart’ın birinci duyurusu 2018 yılında yapılmıştı. Yaklaşık 5 yıllık bir geliştirme sürecinin akabinde sonunda oyuncularla buluşan ve alternatif bir tarihi anlatan aksiyon FPS oyunu Atomic Heart, yeni inceleme konuğumuz.

Atomic Heart’ı birinci duyurusu yapıldığında merakla beklemeye başlayanlar olmuş olabilir lakin ortadan geçen 5 yılın akabinde unutulan bir oyun haline geldiğini de söylemek mümkün. Her ne kadar unutulsa da birinci günden Xbox Game Pass kütüphanesine eklenmesiyle tekrar hatırlanmış durumda. Alternatif bir tarih çizgisinde geçen oyunumuz, öyküsüyle de dikkatleri üzerine çekiyor.

Oyunun geliştiricisi Mundfish’in birinci oyunu olması ve stüdyonun kaynaklarda Rus stüdyo olarak isimlendirilmesi nedeniyle politik olarak da pek çok kişi, oyuna sıcak bakmayabilir lakin yayıncımızın bundan evvel epey beğenilen üretimleri yayınladığını hatırlatmak gerekiyor. A Plague Tale Innocence ve Requiem ile birlikte Evil West oyununun yayıncısı olan Focus Entertainment, bilhassa A Plague Tale serisi ile ses getiren bir şirketti. Gelin, biraz gecikmeli de olsa daima birlikte Mundfish’in birinci geliştirdiği oyun olan Atomic Heart’a artı ve eksileriyle birlikte göz atalım.

Atomic Heart:

• Piyasaya Sürülme Tarihi: 21 Şubat 2023
• Geliştirici: Mundfish
• Yayıncı: Focus Entertainment
• Platformlar: PlayStation 5, Xbox Series X/S, Microsoft Windows, 
• İnceleme yapılan platform: Xbox Series S

Artılar:

• Grafik ve atmosfer başarılı
• Müzikler harika
• Yeteneklerin kullanımı zevkli
• Başarılı silah geliştirmeleri
• Silah çeşitliliği
• Eğlenceli diyaloglar
• Xbox Game Pass’te yer alması

Eksiler:

• Hikaye sunumu başarısız
• Diyaloglar eğlenceli olmasına karşın kalitesiz
• Ara sahneler az ve kalitesiz
• Açık dünya gereksiz
• Oyunun akıcılığında sorun var
• Yan vazife sistemi başarısız
• İngilizce seslendirme, oyunun atmosferine uygun değil

Bize geçmeden: Yabancı basın, Atomic Heart hakkında ne düşünüyor?

Oyunun Metacritic ve Opencritic üzerindeki yabancı basın ve kullanıcı puanlarına baktığımızda pek iç açıcı olmadıklarını görüyoruz. Metacritic puanları bir nebze daha yeterli olsa da Opencritic üzerinde kullanıcı puanları hayli düşük. Atomic Heart’ın Metacritic basın puanı 76 iken Opencritic basın puanı ise 74 olarak gözükmekte. Kullanıcı puanında ise Metacritic’te 10 üzerinden 7.8 alırken Opencritic’te 100 üzerinden 55 puan almış.

Hatırlatmak gerekiyor ki inceleme puanlarında şuurlu olarak düşük puan verilen incelemeler olabilir. Zira oyunun geliştirici stüdyosu Mundfish bir Rus stüdyosu olarak biliniyor. Her ne kadar kendilerini Kıbrıslı olarak tanıtıp çok uluslu bir çalışan profiline sahip olduklarını belirtseler de Rus çalışan yüklü bir stüdyo. Tıpkı vakitte Ukrayna hükümeti, oyunun FSB için data topladığını, propaganda yaptığını ve gelirinin savaş için kullanıldığını belirtiyor. Rusya-Ukrayna savaşı nedeniyle oyun, birtakım sitelerde alması gerekenden çok daha düşük puan almış olabilir, bunu tam olarak bilmiyoruz.

Atomic Heart’tan beklentiler nelerdi?

Oyun birinci olarak 2018 yılında duyuruldu ve 5 yıllık bir geliştirme sürecinin akabinde piyasaya çıktı. Epeyce uzun bir geliştirme süreci geçirdiği için oyuncuların beklentileri en başta oluşsa bile sonradan unutuldu. Yayınlanan fragmanlara nazaran konuşursak birbirinden farklı robotlarla savaştığımız, aksiyonun hiç durmadığı, özel yeteneklerle ve teknolojiyle donatılmış silahlarımızla düşmanlarımızı yerden yere vurduğumuz bir oyun izlenimini veriyordu. Açık dünya bir yapısının da olması birçok çeşitli yan vazife beklentisi oluşturdu.

Hikaye fragmanlarıyla birlikte de alternatif bir tarih çizgisinde Sovyetler’in dünyayı ele geçirdiği, 1950’li yıllarda robot teknolojisinin en üst seviyeye çıktığı bir devirde geçecek olması oyunculara Wolfenstein’ı hatırlatarak bu stil bir öyküyü sevenleri yüksek beklentiye sokmuş olabilir. Hoş müzikleriyle, çeşitli yetenek ve silahlarla robotlarla aksiyonun bitmediği hoş bir öykülü FPS oyunu beklentisi vardı diyebiliriz. Pekala Atomic Heart bu beklentileri karşıladı mı?

Sovyetler hiper güç haline gelirse: Atomic Heart bizlere ne anlatıyor?

Atomic Heart’ın öyküsüyle incelemeye başlamak en doğrusu olacaktır. Öncelikle öyküyü temelinde beğendiğimi lakin sunumunda beğenmediğimi belirtmem gerekiyor. Kıssanın sunumu gerçekten çok kötü. Kıssa hoş düşünülmüş lakin hoş kurgulanamaması yüzünden sonuçta başarısız bir hale gelmiş diye düşünüyorum.

Atomic Heart alternatif bir tarih çizgisinde 1955 yılında Sovyet Rusya’nın dünyanın bir numaralı ülkesi haline geldiği bir ütopik bir ortamda geçiyor. Sovyetler yeniden İkinci Dünya Savaşı’nı kazanıyor fakat Naziler kaybettiğini anlayınca dünyaya bir salgın hastalık yayıyor. Amerikalılar yerine de Sovyet Rusya savaşın kahramanı olarak akabinde ürettiği polimer teknolojisi ile harikulade bir robotlaşma aşamasına geçiyor. İnsanların artık neredeyse tüm gereksinimlerini robotlar karşılıyor, bu teknolojiyle beşerler kolayca lisan öğrenebiliyor, otomobillerini havadan taşıyor, trenlerde tekrar bu polimer teknolojisi kullanılıyor ve yeni bir çağ doğuyor. Ukrayna’nın sav ettiği ve başlıkta da belirttiğimiz Rus propagandası argümanına ben pek katılmıyorum. Genel olarak baktığımızda oyunun kendine has bir öyküsü var ve tek maksadı propaganda yapmak değil. 

Bu teknolojinin mimarlarından olan Dr. Sechenov, büyük bir kahraman olarak görülüyor ve epeyce sevinçli başlayan bir öyküye şahit oluyoruz. P-3 kod isimli Subay karakterimizle şahsen Sechenov’dan vazife alıyoruz ve kıssa başlıyor. Güllük gülistanlık bir ortamda birden robotlar akın moduna geçip her şeye saldırmaya başlıyor. Bunun altında yatan sebebi, bunun birihanet olup olmadığını, robotlar ve polimer teknolojisinin gizemini ve karakterimizin geçmişini oyun boyunca anlamaya çalıştığımız bir öykü bize sunuluyor. 

İlk başta dediğim üzere aslında kıssa çok güzel bir temel üzerine oturtulmuş lakin kurgulanması ve sunumu çok başarısız. Oyun boyunca yalnızca sonlara yanlışsız biraz heyecan yaşadım. Onun dışında kıssa çok daha güzel kurgulanabilirdi diye düşünüyorum. Kıssayı çeşitli ses kayıtları, bilgisayarlar üzerinden gönderilen mailler ile anlamaya çalışmak zorunda kalıyoruz. Eldivenimizin içine gömülmüş yapay zeka dostumuz Charles da sürekli bizlere art tarafta ayrıntıları anlatıyor fakat oyunu oynarken bunlara odaklanmak çok sıkıntı. Oyunun sonlarına yanlışsız kıssa düzgünce otursa da çeşitli gereksiz karşıt köşeler ve baş karışıklığı yaşayacağınız pek çok noktası var. Kıssa ortalama diyebiliriz.

Görsel bir şölen sunan açılış: Grafikler ve atmosfer

Oyunun bilhassa açılış kısmında en çok öveceğim kısmı katiyen grafik ve atmosfer olacak. Bilhassa açılış sekansından bahsetmek istiyorum zira açık dünyanın atmosferini çok başarısız buldum. Grafik ve atmosfer oyunun açılış sekansında doruğa çıkmış durumda. Tıpkı geçtiğimiz Ekim ayının sonunda piyasaya çıkan Call of Duty Çağdaş Warfare 2’deki Amsterdam sahnesi üzere burada da özel bir çalışma olduğu aşikâr. Geliştiriciler açılış kısmına ehemmiyet vermişler. Bioshock Infinite’in o canlı, renkli ve sevinçli atmosferine epeyce benzediğini söyleyebilirim. Beşerler çok memnun, grafikler inanılmaz, partiler, kutlamalar, merasimler ve daha fazlası ile etkileyici bir açılış bizleri karşılıyor.

Oyunun öyküsü tam başlayana kadar robotların ne cins fonksiyonları olduğunu görüyoruz, teknolojinin nasıl geliştiğini ve Sovyet Rusya’nın nasıl bu teknolojiyi ürettiğini anlatan müzeye emsal bir kısım da mevcut. Çok uzun bir açılış olsa da katiyetle grafik ve atmosfer olarak çok başarılı olmuş. Kapalı alanlardaki birtakım robotların, odaların ve heykellerin tasarımları da çok hoşuma gitti lakin açık dünyaya çıktığınızda işler biraz değişiyor. Açılıştaki atmosferden eser olmadığını görüyorsunuz. Grafikler hakkında yorumum bu kadar. Üstteki görüntüden 22 dakikalık açılış sekansına göz atabilirsiniz.

Yapay Zeka Charles ile eğlenceli dakikalar: Atomic Heart’ın karakterleri

Atomic Heart’ın karakterlerinden bahsedecek olursak oyunda çok fazla karakterin olmadığını söylemekle başlayabiliriz. Oyun boyunca karşılaştığınız ve öyküyü derinden etkileyen karakter sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor. Neredeyse hiçbir karakterin güzelce anlatılan bir geçmişi ve motivasyonu yok. Oyun, karakterleri büsbütün sizin yapay zeka Charles ve bulduğunuz kayıtlar yoluyla anlatmaya çalışıyor. Birkaç orta sahne ile bunları güçlendirmeye çalışsa da genele vurduğumuzda neredeyse her karakterin çok zayıf olduğunu söyleyebilirim.

Ana karakterimiz epeyce agresif ve ruhsuz bir karakter. Diyalogları çok zayıf ve daima aynı küfürü ediyor. Oyunun ana düşmanı diyebileceğimiz tam bir karakter yok ve bizlere daima mani çıkaran bir makus karakter inşa edilmemiş. En büyük rakibimiz bizlere hunharca saldıran robotlar. Karakterler havada duran, karmaşık biçimde işlenen ve sonlara gerçek taşları oturan bir kıssanın kıymetsiz kesimleri gibiler. Onun yerine farklı Boss robotlarla karşılaşıyoruz ve oyunun sonuna gerçek yavaş yavaş ana makûs oluşmaya başlıyor. Tek beğendiğim karakter, eldivenimizin içine gömülmüş ve hudut sistemimize bağlı yapay zekamız. Charles ismindeki bu karakter bir nevi oyunun sonuna kadar yoldaşımız oluyor. Esprili ve göndermeli diyalogları benim hoşuma gitti diyebilirim. Bunun dışında oyun hakikaten de karakterler noktasında zayıf.

İngilizce seslendirme hayli berbat: Bir de Rusça’yı deneyin.

Oyunun geliştirici takımı Rus olduğu ve oyun Sovyet Rusya’da geçtiği için aslında orijinal lisanının Rusça olması gerekiyor. Oyunun İngilizce seslendirmeleri Amerikan İngilizcesi ile yapılmış ve hakikaten atmosferi epeyce baltalıyor. Bilhassa ana karakterimiz tam bir has Amerikalı birine dönüşüyor. Oyunda bunu fark edince Rusça’ya aldım ve ortadaki fark gerçekten çok fazlaydı. Yabancı basın ve Reddit üzere toplumsal platformlarda da Rusça oynamanın çok daha düzgün olduğunu söyleyen pek çok kişi mevcut. 

Rusça’ya alınca daima altyazılara odaklanmak zorunda kaldığım için kısa bir müddet sonra tekrar İngilizce’ye aldım ve üzülsem de o biçimde devam ettim. Diyaloglar hakikaten etkileyici değildi. Büsbütün espri odaklı ya da basit ve bol argolu bir yapısı vardı. Bilhassa karakterimizin her şeye sonlanması ve bir biçimde Charles ile esprili diyalogları eğlendirse de öykünün ciddiyetini bana aktaramadı. Bir de diyalogların çok süratli ve uzun olduğunu söylemem lazım. Bir ses kaydı buluyorsunuz ve o sıra Charles sizlere yüzlerce farklı bilgi verip espri yapıyor. Oyuna odaklanmaya çalışırken bir yandan daima konuşmalarını dinlemek zorunda kalıyorsunuz ve bir yandan da bilgisayarlardaki e-postaları okumak istiyorsunuz. Bunların hepsini bir ortada yapmaya çalışınca diyaloglar sizi boğacak dereceye geliyor. Oyunda bizlere yardımcı olan bir robotun vazifeye başlamadan evvel en az 10 dakika konuştuğuna şahit oldum.

İlginç ve yenilikçi bulmacalarla dolu yerler: Kısım ve mekan tasarımları

Oynanış kısmına inmeye başladığımızda benim hoşuma giden şey muhakkak bulmacalar oldu. Oynanışta daima aksiyona girmiyoruz ve her kısımda illa birkaç tane bulmaca karşımıza çıkıyor. Bunun dışında yan vazife başlığında da belirteceğim yan misyonlara ilişkin bulmaca sekansları da bulunmakta. Bu bulmacalar genelde kısa müddette çözülüyor fakat hepsi birbirinden özgün. Genelde öteki oyunlarda ”maymuncuk” ile açmaya alışık olduğumuz bu kapı kilitlerini açmaya yarayan bu bulmacaları daha evvel diğer bir oyunda gördüğümü hatırlamıyorum bu yüzden beğendim diyebilirim. Bunun dışında mıknatıs mantığıyla çalışan platform mekaniğine sahip bulmacalar da oyunda mevcut.

Oyunun mekanları nitekim çok iyiydi. Bilhassa kapalı alanlar büyük emek verilerek dizayn edilmişe benziyor. Işıklar, heykeller ve odalar gerçekten tasarım olarak benim hoşuma gitti. Bunun dışında kısımlarda bir denge söz konusu değildi. Kimi kısımlar, bulmaca çözmek ve bir şey aramaktan ibaretti lakin birtakım kısımlarda de ağır aksiyon vardı. Bu noktada akıcılığın pek olmadığını söylemekle bir arada fragmanlardan ötürü beklenen bitmeyen aksiyon sekanslarını bu oyunda göremiyoruz.

Artık loot yapmak çok daha kolay: Vakumla Charles!

Evet, başlıkta belirttiğim ‘’Vakumla Charles!’’ sözü değişik üzere gelebilir lakin nitekim de tam manasıyla o denli. Yapay zekamız Charles, eldivenimizin içerisinde yer alıyor. Değerli bir özelliği ise etraftaki toplanabilecek her şeyi vakumlayarak içine çekebilmesi. Oyunun neredeyse her odasında bolca loot bulunuyor ve bunları teker teker elle toplamak sahiden çok güç. Bu bilhassa tıpkı bir süpürge üzere her şeyi vakumlayarak Charles ile rahatlıkla loot yapabilirsiniz. Başka oyunlarda pek bu türlü bir özelliğe rastlamamıştım, bilhassa bu halde loot yapmak çok hoşuma gitti. Bunun dışında Charles’ın etrafı tarayabileceğiniz ve etrafta nereleri lootlayabileceğinizi gösteren bir özelliği de bulunuyor.

Bu özelliğin tek dezavantajı her yerde kullanmak istemek. Her girdiğim yerde sonuna kadar bu yeteneği kullanmak zorunda hissettim ve bu süreç sırasında bir ses efekti de çıkıyor. Bunu daima yaptığınızda oyunu oynamaktan çok etrafta vakumlaya vakumlaya gezmek durumunda kalıyorsunuz. Bunun dışında eğlenceli bir loot yapma fırsatının bize sunulduğunu söyleyebilirim.

Atomic Heart manuel kayıt temelli çalışıyor:

Atomic Heart’ın en farklı özelliği ise genel olarak kayıt sisteminin manuel olarak çalışması. Oyun yeri geldiğinde yahut kıymetli bir sekans öncesi otomatik kayıt özelliğini etkin ediyor lakin bunların dışında iş büsbütün sizde. Oyunda çokça manuel kayıt odası bulunuyor. 

Bu odada birebir vakitte genelde bir adet loot yapabileceğiniz sandık, silah ve yetenek geliştirme makinesi ile birlikte manuel kayıt aygıtı bulunuyor. Bu odalara kesinlikle girip sürekli kayıt almanız gerekmekte zira şayet oyun otomatik kayıt almadıysa ve ölürseniz en son aldığınız kayıt noktasından tekrar başlıyorsunuz. Açıkçası bu sistem oyuna biraz gerginlik ve heyecan katmış olsa da birtakım durumlarda can sıkabiliyor.

Telekinezi, dondurma, yavaşlatma ve daha fazlası: Yetenekler

Oyunun bence en eğlenceli yanı sahip olduğumuz yetenekler. Oyunda pek çok çeşit silah var lakin hiçbirisi mutlaka yetenekler kadar zevk vermiyor. Benim en sevdiğim yetenek telekinezi yeteneği oldu. Bu yetenekle birlikte düşmanlarınızı havaya kaldırıp bir müddet orada tutup sonrasında birden yere bırakabiliyorsunuz. Bu sayede hem düşmanları etkisiz hale getirmiş oluyorsunuz hem havada asılı kalırken vurmaya devam edebiliyorsunuz.

En sonunda da yere düşerken tekrar hasar alıyorlar. Bunun dışında alınan hasarı azaltan yani bir nevi kalkan fonksiyonu gören yeteneğimiz de var. Düşmanları donduran ve yavaşlatan yeteneklerle de düşmanlarla savaşırken pek çok farklı çeşit kombo ve taktik yapabilirsiniz. Karakterimizin canı, gücü ve ekstra bir yetenek olarak geçmeyen Shok adı verilen elektrik atma yeteneği de mevcut ve bunların hepsini sizinle erotik bir formda konuşan ve güldüren enteresan bir robot makinede geliştirebiliyorsunuz. 

Ne ararsan var: Atomic Heart’ın silahları

Atomic Heart’ın silahları epey çeşitli ve kâfi düzeyde. Oyun başından sonuna kadar yeni silahları açabiliyorsunuz ve hepsi kendine has özelliklere sahip. Yakın dövüş silahları oyunda büyük değer taşıyor. Yakın dövüş silahlarının animasyonları Dying Light’a epeyce benzemiş. Pek beğenilen bir yakın dövüş mekaniği var. Bunun dışında pompalı, elektrikli tabanca, olağan tabanca, elektrikli tüfek, AK47, Fatboy isminde bir roket ve çok daha fazla silah oyunda yer alıyor. Silahları geliştirme makinesinde yeteneklerinizle bir arada geliştirebiliyorsunuz. Bunun dışında yeni silahlar için o silahların şemasını etrafta bulmanız gerekiyor. Bulduktan sonra gerekli bileşenlerle o silahı üretebilir yahut isterseniz daha evvel ürettiğiniz bir silahı materyalleri envanterinize geri iade edilecek biçimde parçalayabilirsiniz.

Silahların bazı özel geliştirmeleri de bulunuyor. Bu özel geliştirmeleri açmak için oyunda yan vazife niteliğine sahip olan bulmacalı ‘’Polygon’’ test odalarını tamamlamanız gerekiyor. Tıpkı vakitte silahlara yanıcı yahut dondurucu mermi atabilen ek teçhizat takabiliyorsunuz. Pompalı, keleş ve sopaya benzeri yakın dövüş silahları robotik teknolojinin yanında biraz absürt dursa da çeşitlilik açısından tekrar de başarılı. Vuruş hisleri de robotlarla savaştığımız için aşırı düzgün değil fakat yakın dövüş silahları robotların uzuvlarını koparabiliyor.

Atomic Heart’a açık dünya oyunu demek pek yanlışsız değil:

Her ne kadar oyunda açık dünya olsa da Atomic Heart, bir açık dünya oyunu olarak nitelendirilmeyi hak etmiyor. Açık dünya oldukça boş tasarlanmış. Öncelikle oyunun birçok ana vazifesi kapalı alanda geçiyor. Oyunun başlarından açık dünyaya geçene kadar yaklaşık 2-3 saat geçiyor. Açık dünyada hızlı seyahat yapma imkanınız yok. Bir sonraki başlıkta belirteceğim yan misyon sistemi bir açık dünya oyununda göremeyeceğiniz derecede zayıf. 

Dışarıda robotlar sizi gördüğü an atağa geçiyor ve alarm düzeyi mevcut. Yürümekten daha uygun bir tercihiniz ise otomobil lakin o da çok çabuk hasar görüp patlıyor ve sürekli araba değiştirmek zorunda kalıyorsunuz. Açık dünya hakikaten büyük bir hayal kırıklığı ve içerisi bomboş. Buradan yan vazifelere geçebiliriz.

Atomic Heart’ın yan misyonları epeyce zayıf:

Atomic Heart’ın açık dünyasında tam 8 adet yan misyon bulunuyor fakat bu yan misyonlar pek de beklentileri karşılamayan düzeyde. Bilhassa değişik bir kıssa temeli bulunan oyunun yan misyonlarında rastgele bir hikaye anlatımı yer almıyor. Haritadan bulup gidebileceğiniz yan misyonlar genelde birbirini tekrarlayan bulmacaları çözdüğünüz ve 3 farklı düzey sandığa erişim sağlayabildiğiniz misyonlar. Yan misyonların başladığı test odalarına erişmek için oyunun özgün bir özelliği olan kulelere tırmanıp farklı kameralara erişip giriş kapılarını açmanız gerekiyor.

Bu sandıklardan silahlara özel geliştirmeler elde ediyorsunuz. Bulmaca çözmeyi çok seviyorsunuz ve silahlarınızı son düzeye kadar geliştirme merakınız varsa bu vazifeler hoşunuza gidebilir lakin benim ilgimi maalesef çekemedi. Kıssalar yazılıp, karakterler ve farklı kısım dizaynları kullanılarak çok hoş yan misyonlar yaratılabilirmiş.

Oyunun haritası epeyce fonksiyonsuz:

Oyunlarda kullanılan haritalar bir oyuncu için epeyce değerli olabiliyor. Nereye gittiğinizin farkında olmak için waypoint işaretleri koyabilme, yeni yerleri rahatlıkla keşfedebilmek ve hızlı seyahat imkanlarından faydalanmak için fonksiyonlu bir harita büyük değer taşıyor. Atomic Heart’ın haritası sahiden çok fonksiyonsuz. Birinci olarak rastgele bir yere waypoint koyamıyorsunuz. 

Nereye gittiğinizi haritadaki anlık pozisyonunuz ve gitmek istediğiniz yerin pozisyonuna nazaran hayal etmeniz gerekiyor. Haritada neyin nerede olduğu muhakkak değil epey yapay bir harita kullanılmış. Süratli seyahat noktaları yok. Oyundaki harita yalnızca olması için oraya koyulmuş üzere. Çok daha fonksiyonlu bir harita ile oyunculara kolaylık sağlanabilirdi diye düşünüyorum.

Oyunun Boss savaşları epeyce başarılı:

Oyunlarda Bölüm Sonu Canavarı olarak bildiğimiz Bosslar çoğu oyuncunun kırmızı çizgisi olabiliyor. Yeri geldiğinde hayli keyifli iken yeri geldiğinde sinir bozucu olabiliyorlar. Düşmanın hareketleri, geride çalan müzik ve savaş bölgesinin atmosferi ile birlikte unutulmayan Boss savaşları ortaya çıkabiliyor. Atomic Heart’ın pek çok zayıf noktası bulunsa da Boss savaşları noktasında hakikaten muhteşem bir iş çıkardığını söyleyebilirim. 

Kullanılan müzikler, savaş bölgeleri, düşmanların estetik yapısı ve taarruz hareketleri hakikaten çok başarılı. Hepsi birbirinden başarılı tasarlanmış ve savaşırken büyük zevk alıyorsunuz. Bilhassa oyunun birinci Boss savaşı olan ‘’Hedgie’’ adı verilen top şeklindeki robot ile savaştığımız büyük açık dünya arenasında geçen savaş çok güzeldi. Üstten Boss savaşının daha evvelden yayınlanan oynanış görüntülerini izleyebilirsiniz.

Mick Gordon da bestekarlardan birisi: Müzikler, işi farklı boyuta taşıyor.

Oyunun neredeyse her müziğine bayıldım diyebilirim. Oyunun müziklerini Geoffrey Day ve Mick Gordon birlikte bestelediler. Kimi müzikler yalnızca Day’e ilişkin iken kimileri ise yalnızca Gordon’a ilişkin. Metal müzikle birlikte elektronik müzikler ve oyunun fragmanında da yer alan eski bir Rusça parça da hakikaten çok yeterliydi. Sadece bu müzikleri dinlemek için savaş sekanslarını yahut kimi bulmaca sekanslarında oyalanabilirsiniz. Yan misyonlarda girdiğimiz test odalarında bulmaca çözerken birtakım elektronik-tekno müziklere de rastlayabilirsiniz.

Üstteki görüntüye tıklayarak oyunun birinci Hedgie Boss savaşında kullanılan müziği dinleyebilirsiniz. Hakikaten bu müziği dinlerken boss savaşı hayli eğlenceliydi. Bitmesin istedim ve oyalana oyalana savaşı bitirdim. Sahiden oyunun müzikleri çalma listelerine eklemek isteyeceğiniz tipten. Kesinlikle bir bakın derim.

Ne kadar sürüyor bu Atomic Heart?

Atomic Heart çok uzun bir oyun değil. Şayet öykü odaklı bir formda oyun zorluğunu da ekstra arttırmadan oynarsanız 9-10 saatte bitirebileceğiniz bir yapısı var. Oyalanarak ana öyküyü bitirmeye çalışırsanız 12-13 saate çıkabilirsiniz. Yan misyonlar de işin içine girerse bu müddet 15-16 hatta 20 saatlere kadar çıkabilir. Bu mühlet büsbütün sizin oynayışınıza kalmış. 

Howlongtobeat bilgilerine nazaran oyunun ana öyküsü 15 saate kadar çıkabiliyor. Yan misyonlarla birlikte bu müddet 23 saate kadar uzayabiliyor. Oyunun pek yeterli uzunluğa sahip olduğunu söyleyebiliriz. Açıkçası kıssa anlatımı başarısız olan bir oyun için daha fazla oyun müddeti sıkıcı olabilirdi.

Atomic Heart’ın performansı nasıl?

Oyun eski jenerasyon konsollarda 30 FPS; yeni kuşak konsollarda 60 FPS çalışabiliyor. PC performansı da gelen güncellemelerle birlikte başarılı gözüküyor. Xbox Series S konsolunu baz alarak konuşursam açık dünyadaki birtakım yerler harici FPS düşüşü yaşamadan 60 FPS olarak oyunu oynayabildim. Kimi açık dünya kısımlarında optimizasyon pek düzgün yapılamamış olsa da büyük külfet yaşamadım diyebilirim. Oyunun erken günlerinde Series S’te sorun çıkardığı hakkında da haberler okumuştum lakin benim tecrübemi çok etkileyen bir durum ortaya çıkmadı.

Peki fiyatı ne kadar bu Atomic Heart’ın? 

Bu başlıkta oyunun farklı platform ve mağazalardaki fiyatlarına göz atacağız. Öncelikle belirtelim ki bu başlık gözünüzü korkutmasın zira bir sonraki başlıkta burada anlattıklarımızı telafi edebilecek olumlu bir taraftan bahsedeceğiz. Ülkemizde oyun fiyatları biliyorsunuz ki hayli fazla ve Atomic Heart için de bu durum pek farklı değil. Oyunu PC için Steam üzerinden satın almak isterseniz olağan sürüm için 699 TL vermeniz gerekiyor. PlayStation Store fiyatı 1199 TL ve Xbox Store fiyatı ise 1150 TL olarak gözükmekte. Bu fiyatlar gözünüzü korkutmasın zira büyük bir fırsat var.

Atomic Heart, Xbox Game Pass kütüphanesinde yer alıyor:

Özellikle Türk oyuncularının kalbinde yeri olan Xbox Game Pass kütüphanesi her ay güncellenmeye devam ediyor. Çıkışıyla birlikte birinci günden kütüphaneye eklenen Atomic Heart’a halihazırda Game Pass üyesiyseniz direkt erişebilirsiniz. Aboneliğiniz yoksa da PC için 29.99 TL; konsolda da çalışması için Xbox Game Pass Ultimate ile 44.99 TL vererek oyunu oynayabilirsiniz. Açıkçası bu türlü bir oyunun bu kadar uyguna bulunabilmesi nitekim çok memnunluk verici. Oyunu oynamayı düşünüyorsunuz kesinlikle Game Pass’e abone olun.

Sonuç: Olmuş mu bu oyun?

Atomic Heart, maalesef pek çok zayıf yanıyla ortalama üstüne çok fazla çıkamayan bir üretim durumunda. Çok daha yeterli bir öykü anlatımıyla, açık dünyayla ve yan vazife sistemiyle çok daha yüksek puan alabilecekken maalesef bu noktalardan puan kaybediyor. Her ne kadar olumsuz yanları olsa da Boss savaşları, müzikleri, ilginç bulmacaları ve mekan tasarımları ile ilgi çekmeyi de başarıyor. Xbox Game Pass’te olması da oyunun çok daha fazla şahsa ulaşmasını sağlayacaktır.

Atomic Heart’ı Game Pass ile oynayıp ortalama – ortalama üstü arası bir tecrübe yaşayarak oyundan ayrılabilirsiniz. Halihazırda aboneliği olanlar kaçırmadan çok da kötü olmayan bu üretime göz atabilir.

Atomic Heart incelememizin sonuna geldik. Sizler oyunu oynadınız mı? Oyun hakkında neler düşünüyorsunuz? İncelemeyi nasıl buldunuz? Pahalı görüşlerinizi yorumlar kısmında bizimle paylaşabilirsiniz. Yeni oyun incelemelerinde görüşmek dileğiyle.

NİHAİ İNCELEME PUANI: 65/100