Space Marine’siz bir Warhammer 40K oyunu mümkün
Left 4 Dead 15 sene evvel bilgisayarlarımıza gelirken survival horror tipini tekrar şekillendiriyor, ekip oyununa ve tekrar oynanabilirliğe yeni manalar yüklüyordu. Bugün kursak hala kötü halde sarfiyatı olan devam oyununun ağzımıza çaldığı bal sonrasında artık cins oturuyordu. Misal tipte Dead Island, Killing Floor, World War Z üzere oyunlar gelirken kendi içinde farklılaşan Deep Rock Galactic üzere yepyeni fikirler de çıkıyordu. Benim favorim ise Orta Çağ fantazyasına olan sempatim nedeniyle İsveçli Fatshark’ın Vermintide’ı idi. Yüzlerce iri sıçanı baltası oku büyüsü derken sıçan cennetine yollarken aklımda şu vardı: Sanki bu çeşitte bir Warhammer 40K oyunu nasıl olurdu?
Burası çocuk parkı değil…
W40K oyunları oyuncuları parlak zırhları içindeki yürüyen savaş makinaları Space Marine’lere çok alıştırdı. Lakin bu kainatta çok çok az karakter bu derece güçlü. Perde ardında Imperium ile yoz Xenos ortasında dişe diş amansız bir uğraş süregeliyor. Biz de bu uğraşın zırt dediği yerde, infazı beklerken yaşanan olaylar silsilesiyle başlıyoruz Darktide’a. Hiçbir bedelimiz yok. Bu anlamsızlığımıza İmparator’u yüceltecek(?) ayak işi intihar(!) vazifeleriyle bedel katmaya ve bir açıdan da kıçımızı muhafazaya çalışıyoruz. Engizisyon baskın sonrasında bizi tekrar hücreye tıkmamak yahut idama yollamamak karşılığında bu küçük kefareti istemiş, çok mu yani? Darktide’ın senaryosu W40K romanlarının en bilinen ve sevilen isimlerinden Dan Abnett’e ilişkin. Eisenhorn, Horus Rising ve Ravenor üzere fevkalade Abnett romanları okumuş biri olarak diyorum ki bu oyunda an itibariyle zerre Abnett’lik bir olay mevcut değil. Darktide hayatınızdaki birinci W40K oyunu olsa bile sıfır bilgiyle dalabilirsiniz. Kozmetik ve karakterler ortası diyaloglarda duruşunuzu göstermek dışında pratikte (henüz) bir işe yaramayan karakter oluşturma ekranı sonrasında oyuna geçiyoruz. Evet, Vermintide’dan farklı olarak burada hazır bir karakter seçmiyor, bilakis oluşturuyor ve isimlendiriyoruz.
Atom Prime gezegenindeki Tertium isimli devasa endüstriyel cehennem, bulunduğumuz mahallenin gotik ve kokuşmuş bir W40K çukuru olduğunu tabanına kadar hatırlatıyor. Karanlık dikey labirentler, veba kusan odalar, sonu tuzak dolu yerler klostrofobimizi gıdıklıyor. Vermintide’ın açık hava, bol oksijen yerlerini unutun. Oksijen burada fazla lüks. Etrafımız bu yılın tanınan W40K tarikatı, Nurgle’ın kokuşmuş, sapkın müritlerinden binlercesi tarafından sarılmış durumda. Evet, burada artistik silahlarla vefat saçan Space Marine’ler yok. Kendileri bulunduğumuz yerden çok daha değerli işler peşindeler. Hem sapkınlığın kol gezdiği galakside nasıl her yere yetişsinler? Tertium’un grotesk ortamında çürümüşlük ve vefat var, hem de leş bir ölüm!
Dikkat dikat: Bu bir ekip oyunudur!
Co-op shooter’lar yapı olarak grup oyununa dayalıdır. Bu aslında aşikâr. Fakat tanıdık bir kümeyle girmediğiniz durumda oyunun popülerliğine kapılıp gelen, seçtiği sınıfın var olma gayesini unutan bir oyuncu kitlesi saçınızı başınızı yoldurabilir. Bu oyunun cürmü değil fakat zevkinize limon değil sülfirik asit sıkacağı kesin. Allah aşkına siz siz olun, Darktide’da zorluk rütbesi üç pırpırdan itibaren ne oynarsanız oynayın grubu bırakıp uzaklaşmayın. Ya ölürsünüz ya da dağılan kümesi yatırırsınız. Oyundaki 15 çeşit düşman için farklı stratejiler kullanmanız ve grup işi yapmanız elzem; bilhassa de muhakkak ünitelerin sayısının katlandığı haritalarda. Savunmamız güzel derken beklemediğiniz bir yerden iki Pox Hound kuçusu üstüne de tatlı niyetine Dreg Tox Flamer çullanınca neye uğradığınızı şaşıracaksınız. Oynadığınız sınıfın var oluş emelini unutmayın: Ogryn kalabalığı tutarken Psyker’ın uzaktaki bir keskin nişancının beynini uçurması yahut crowd control yapması, Veteran’ın uzaktan ve Zealot’un yakından verebildiğince hasar vermesi gerekiyor.
FPS tecrübesi mi istiyorsunuz? Alın Veteran Sharpshooter uzaktan indirin ne varsa. “Ona küçük ve romantik kamikazelikler yapın” demek mi istiyorsunuz? Aha Zealot’un vefat direnci işte. Psyker’da asa çeşitleri, Zealot’da manyaklık; geri kalanlar mühimmatı paylaşıversinler işte. Darktide’ın büyücüsü Psyker’ın ortada bir biraz motoru soğutması uygun olur natürel; kendini çok zorlarsa havaya uçuyor. (Vermintide’dan tanıdık gelebilir.) Başınız çok sıkışırsa Ogryn sizi kalabalığın elinden ve ipten alır esasen. Tüm bunları yaparken bol sayıda ve tipte cephanelik sizi bekliyor: Lasgun’ın düşman vücudunda bıraktığı dumanı üstünde delikler, hakikat vakitte atılan el bombasıyla önünüze kadar uçan irinli vücutlar, envaı çeşit yakın dövüş silahı… Kimi silahların özel hareketleri görsel olarak da tatmin edici. Örneğin bir W40K klasiği olan chainsword’un düşman kafatası ve vücudundaki tesiri “Sıradaki gelsin!” dedirtiyor. Baltanın tekli, kimi kılıçların çoklu amaçlara vurması üzere farklılıklar kozmetik beklentilerden fazlasını sunuyor. Düzey atladıkça gelen yetenek puanlarına nazaran karakteri farklılaştırırken mühimmatları da daha aktif kullanıyorsunuz. Toughness isimli yenilenen kalkan, sıhhatiniz gitmeye başlamadan sizi koruyan birinci dostunuz. Yeniden de kendisine fazla güvenir ve siperlerle samimiyet kurmazsanız bir anda açıkta kalırsınız. Hele haritanın bir ucunda sizi gören bir keskin nişancı varsa!
İş bununla hudutlu değil: Darktide’da talih ve en değerlisi o ana ayak uydurabilmek değerli etmenler. Yanlışsız vakitte elinde Flamer bulunan oyuncu en sevdiğiniz kişi olabilir. Oyunun bu istikametini çok sevdim. Varsayım etmediğiniz bir anda sehven yatabilir yahut 90+4’teki altın gol ile dönebilirsiniz.
Haritalarda koşturmadığımız aralıkta Mourningstar (bu isim oyununu seviyorum) gemisinde dolaşıyoruz. Burada haftalık misyonlara göz atıyor, yeniden periyodik olarak değişen ekipman alışverişlerini yapıyor, berberde tipimizi değiştiriyoruz. Fatshark’ın burayla ilgili şimdi netleştiremediği fikirleri var ki çok sayıda boş tezgâh mevcut. Netleşmeyen ana bahis ne kadarının oyun içi para ünitesiyle çözüleceği. Temennimiz mümkün mertebe oyun içinde bir havucumuzun olması.
Tekrar oynanabilirlik vs tekrar tekrar oynamak
Darktide’ın etraf dizaynları muazzam. Devasa gotik yapıları üstünüze akan vebalı manyaklardan fırsat bulabildiğimde şöyle bir izledim. Ama o anlarda gelen Darktide boss’ları sonlarımı yeterlice zorladılar. Hele ki biri plansızca uyandırılan bir Daemonhost ise!
Oyuna birebir sınıftan birden fazla kişi girebiliyor. Bu alışılmış ki tercihimiz değil. Lakin zorluğu pek artırmadan dört iri kıyım yahut Veteran pek de eğlenebilirler. Bu oyunda şifacı aramayın. Kendi söküğünüzü, kend… Hayır, birlikte dikeceksiniz. Sıhhati tabanlarda bir oyuncu varken bir zahmet son heal’ı kendinize almayıverin.
Yaklaşık 30-40 dk süren çeşidiniz boyunca kimi misyonlarda Vermintide’da olduğu üzere kapalı Grimoire’ları bulabiliyorsunuz. Bunları yanında bulunduran kişinin çantasından bir yer eksiliyor ve takımın sıhhati azaltılarak oyun zorlaştırılıyor. Birçok oyunda kümeden biri Grimoire bulduğunda “Alsak mı almasak mı?” diyaloglarına şahit oldum. Tam bir yiyorsa durumu yani. Fakat kısım sonuna sağlam getirilebilirlerse ekstra XP ve para mükafatı sizindir. Bunun bir düzey altı Scripture de ise objeyi taşıyan kişi ölebilir, obje el değiştirebilir. Mükafatı daha azdır ancak Grimoire kadar acımasız değildir. Kısım sonunda kısımdaki performansınıza ve zorluğuna bağlı olarak XP alıyor, çeşitli eşyalarla ödüllendiriliyorsunuz. Buradaki esneklik şimdi Vermintide düzeyinde değil, lakin gelecek vaat ediyor. Yalnız bu oyun cinsinin kısım sonu istatistiklerinin “Oyuncular birbirlerini yemesinler” nedeniyle eklenmemesi son derece gülünç. Eksik istatistikler kendinizi değerlendirmemizin ve yanlışları düzeltmemizin de önüne geçiyor. Gün itibariyle oyunda bir üst düzey hududu var, lakin tam manasıyla bir “end-game” şimdi bulunmadığından tadını çıkara çıkara ve farklı sınıfları tanıyarak ilerlememek için bir sebep yok.
Darktide’ın vazifeleri Vermintide’daki üzere seferler (campaign) halinde değil tek tek tek tek girdiğimiz vazifeler halinde ilerliyor. Bu (eğer beklentiniz varsa) dengeli bir öykü takibini engelliyor. Lansmanda gelen 13 vazifesi ve onların karanlıkta, siste ve farklı değişkenlere (modifier’lar; yani belli bir düşman tipini yahut olayı katlayan haritalar) sahip olanların çokça oynuyoruz. Böylelikle oyun için para, yetenekler, kozmetikler ve yeni silahları açıyoruz. Üst düzey sonunun 30 ve bu düzey için yaklaşık 60 ila 80 misyon yapmak gerektiğini hesapladığımızda vay halimize: Muvaffakiyet oranımızı yüksek hesaplasak bile her haritayı 4 ila 6 defa oynamak manasına geliyor. Bu karakteri geliştirmek için birebir haritalara girme kısmı, modifier tipi ne olursa olsun bir ölçü sıkıyor. Farklı sınıflar, donanımları ve dinamikler tekrar hissini bir nebze azaltıyor. Yalnız her hâlükârda 4-6 tekrar, şimdi hazır olmayan end-game için beklentisi olanları üzebilir.
Kulağa ziyafet, PC’ye eziyet
Oyunun seslendirmelerine farklı bir parantez açmadan geçemeyeceğim: Üzerinize koşarak patlayan Poxburster’ın ayak sürüme sesini duyduğunuz anda nefesinizi tutup mecnun üzere sesin geldiği taramaya başlıyorsunuz. Sesler bilhassa zorluğun 4-5 pırpırı bulduğu noktada bir odaya girişiniz yahut alacağınız mevziiyi etkiliyor. Vuruş hissi hoş, vuruluş hissi de diş sıktıran cinsten. Müzikleri içinse “Ya Jesper Kyd işte, şöyle güzel” deyip bırakmayacağım. Kritik yerlerde başlaması, temposunun değişmesi adrenalin düzeyine direkt tesir ediyor, oyunun karanlık ortamınaysa olağanüstü eşlik ediyor. Müzikleri verdiği gazdan öte kullanıldığı yer ve hallere şapka çıkardım.
Darktide’ın betasını yahut oyunun birinci günlerini oynayanlar olarak birinci darbeyi grafik ayarları ve optimizasyon olarak yemiştik. Çökmeler, güçlü bilgisayarı olanları sövdüren, eski ekran kartlarını efkarlandıran performans meseleleri. Bu incelemeyi birkaç hafta ile birkaç oyun yaması ve NVIDIA şoförü öncesi yazsaydım net iki puanını kırardım. Siz tekrar de performans üzüyorsa bir DLSS’i kapatıverin, parlamayıversin. Ray-tracing ve DLSS Darktide’da bir türlü oturamamış.
Sözün özü
Darktide olmuş. Tıbbın en güzeli mi? Katiyetle hayır. Lakin tekrar oynanabilirliği çok yüksek ve çok eğlenceli. Adeta kadro oyunu isteyen arkadaş kümelerinin aradığı nefes. Fatshark son periyot çok oyunculu co-op’larda sahiden bir öteki. Başka yandan Vermintide’ın ferah açık hava haritalarını sevenler, Darktide’ın kasvetli haritalarında bunalabilirler. Benim üzere W40K manyakları dışında kalanları rahatsız etmeyebilir ancak Dan Abnett gazı verip varlığını hissettirmemesi nahoş. Harita sayısı oturmuş oyunlara nazaran az. Lakin üretimci açık kelamlı. Hatırlarsanız çıkışa yakın devirde neleri toparlayabileceğini ve çıkıştan sonra nereleri düzelteceğini kalem kalem anlatmışlardı. Darktide için de epeyce etkin bir birinci sene kelamı vermekteler. W40K severseniz oyuna balıklama atlayabilir yahut dolu bir co-op fps arayışındaysanız 1-2 indirim periyodu kadar sabredebilirsiniz. Her iki oyuncuyu da memnun edecektir.
PS: Kimi dedikodular son vakitlerde sırf W40K oyunları incelediğimi söylüyor. Ne alakası var canım? Dawn of War serisi, Battle Sector, Daemonhunters ve en son da Shootas. Bunların hangisi W40K cihanında geçiyor ki?
