Lineer oyun özlemi
Bir oyun oynarken en çok arzuladığım şey öykünün alıp götürmesi. Oynanabilirlik de dahil olmak üzere öbür tüm elementler kıssa derinliği ve sürükleyiciliğinin gerisinde yer alır. Tıpkı sebepten öykü manasında insanı sürükleyen macera sinemalarına de bayılırım. Bu iki farklı örneğin tek potada eritildiği çok fazla oyuna sahip değiliz. Lakin Uncharted serisi katiyetle macera oyunlarının tepesinde yer alıyor. Daha evvel PlayStation üzerinden birinci 4 oyunu ikişer üçer sefer bitirmiş birisi olarak bu sefer nihayet klavye ve maus ile hazine peşinden koşacağım için de çok memnundum.
Lost Legacy’i daha evvel PS4’de denemediğim için hayli keyifli oldum. Ayrıyeten adeta çizgi romanlarda “tam macera” ismiyle çıkan serinin yeni bir öyküsünü okur üzere içimi hoş bir merak duygusu kapladı. Aslında çıkalı hayli olmuş oyunlar olduğu için burada tüm öyküyü baştan anlatıp güya bilinmeyen bir oyun üzere sıfırdan inceleme yazmak üzere bir niyetim yok. Biraz bilgisayar sürümünün güzellikleri/kötülükleri biraz tekrar korsan hazinelerinin peşine düşmenin verdiği hazdan bahsedeceğim. Bir Hırsızın Sonu ile serüvene başlayalım;
Hazine Avcıları Emekli Olabilse Harrison Ford Olurdu
Hazine avcılığı konseptini ben dahil dünyanın büyük bir çoğunluğuna sevdiren isim Dr. Henry Walton “Indiana” Jones ya da bildiğimiz ismiyle Indy. Elbet Uncharted’ın ortaya çıkmasında da Indy’nin önemli bir hissesi var. Kayıp kentler, vaat edilen cennetler ve bilhassa benim favori pozisyon korsan hazineleri Uncharted’ın temel mevzularını oluşturdu. İşte dördüncü oyunda da tarihin en büyük korsan hazinesinin peşinde İtalya-İskoçya-Madagaskar üçgeninde bir seyahate çıkıyoruz.
Aslında üçüncü oyundan sonra Nathan Drake’imiz emekli olmuş ve aile babası olma yolunda birinci adımı atmıştı. Lakin Cengiz Üstün’ün efsanevi karikatür karakteri Macerayı Seven Adam misali Drake sülalesinin genlerinde maceraperestlik var. Hal bu türlü olunca yıllar sonra gelen Sam Amca’nın harika daveti içimizde bir kıpırtıya yol açıyor. Kimse kendini Sam’in uyuşturucu baronlarıyla olan münakaşasıyla kandırmasın. Nathan Drake’in son ve dev bir maceraya gereksinimi vardı. İşte A Thief’s End bana bu macerayı üçüncü defa ve muhtemelen son sefer bilgisayarda yaşattı.
Macerayı Seven Kardeşler
İki kardeşin serüvenine daha evvel PlayStation 4 üzerinden eşlik ederken Madagaskar görünümlerine bayılmıştım. Lakin oyunu bu sefer PC’de oynayınca manzaralara adeta tabanım düştü. Oyunda birden fazla sefer uzun uzun etrafı inceleyip Naughty Dog’un huzurunda bir defa daha şapka çıkardım. Cilalama işi, yüzbilmemkaç ef pi es derken oyun tecrübesi de çok daha keyifli hale gelmiş. Bir de doğal ki nihayet DualShock illetinden kurtulup (analog ile asla aim alamıyorum) özüme dönmek suretiyle klavye+fare kombosuyla rahat rahat hedşat atma zevkini yaşadım.
Bu görsel şölen ve kendi adıma artan oynanabilirlik düzeyiyle birlikte Kaptan Avery’nin hazinesinin peşinden gitmek çok daha cazip gelmeye başladı. Fakat oyunun klavye+fare ile en büyük sorunu yaya olarak bir şeylerden kaçarken yaşanıyor. Analog ile oynarken problemsiz geçtiğim kovaladıkça kaçan ateş böceği sekansları klavye ile bir anda W/S tuşları ortasında anlamsız geçişler ve farenin devre dışı kaldığı sabit kamera anlarıyla ıstırap haline dönüştü. Neyse ki oyunun en şahane iki kaçma/kovalama sahneleri araçla yapılıyordu da bu manada oyun zevkini düşüren bir sorun yaşamadım.
|
Bilgisayarlı Hazine Avcılığı Hayır, şu telefonlara yüklenen palavra dolan metal dedektörleriyle yapılan gömü sevdalılığından bahsetmiyorum. Sony’nin bizi uzun vakittir yoksun bıraktığı keşfedilmemiş hazine avcılığından bahsediyorum. PS4’de oyunu tam randımanda çalıştırmak için kapalı bâtın çözünürlük hileleri yapan Naughty Dog, PC’de elini korkak alıştırmamış. Benim elimdeki monitör 1080p olmasına karşın 2k çözünürlükte 100+ FPS alabildim bu da imaj kalitesine yansıdı. Çözünürlük skalası ayarlarından 4k’ya kadar dayanağımız mevcut. Ayrıyeten performansı yükseltmek için DLSS ya da AMD FSR 2.0 opsiyonları da elimizin altında duruyor. Yani hem yüksek çözünürlükte haritalara bakayım hem de performansım düşmesin diyorsanız yer müsait. Hatta sistemi çok fazla yormamak ismine oyunu 30 FPS’e de sabitleme seçeneği var.
|
Bulmaca Buldurmaca Yanan Mumya Patlatmaca
Uncharted 4’ün ve hatta genel olarak serinin bir öteki macera ikonu Tomb Raider’dan aldığı şahane taraflar da var. Mesela bulmacalar. Uncharted 4’ün bulmacaları çok sıkıntı değil hatta güç bile değil. Esasen ben de bir Eser İtimat olmadığım için bulmacalar konusunda hiç maharetli değilim. O yüzden benim üzere oyunlarda bulmaca zorluğu sıradının biraz üstüne çıkınca bile kara kara düşünüp son deva Google amcaya danışan beşerler için Uncharted oyunları tam kıvamında. Remastered doğal olarak bu bulmacalara dokunmamış fakat birtakım yerlerde oyunda çok acayip görsel yanlışlarla karşılaştım. Örneğin şu kağıtları çevirip 12 Kurucu Korsan’ın sembollerinin hakikat yıldız hizasına geldiği bulmaca sekansında KAĞITLAR GÖZÜKMEDİ. Neyse ki oyuna girip çıktıktan sonra her şey pür-ü pak bir halde yerine geldi de hudut krizinin kapısından dönüldü.
Uncharted’ın bir öbür özelliği de parkur mekanikleri. Assasin’s Creed oyunlarındaki karakterlerin kendilerine has bir tarikatı vs olduğu için haydi bu çok acayiplikleri yiyoruz. Lakin bilhassa 4. oyunda yanımızdaki karakterler de dahil olmak üzere (Hatta sonlara hakikat bir yerde Sully de buna dahil oluyor) herkesin inanılmaz riskli ve yapılması ölümcül hareketleri birer sirk akrobatı üzere yapması beni biraz oyundan soğutuyor. Yani tamam heyecanı yükseltmek istiyorsunuz lakin bahsettiğimiz Nathan Drake, Tim Drake değil. (Tim Drake kimdir diye soran olursa Batman’in üçüncü Robin’i, her manada bir akrobat) Aslında oldukça bir müddettir emekli olup nehirin tabanını boylamış bakır telleri toplayan Nathan’ın bir hafta içinde bu kadar olaydan sağ kurtulması akıl alır üzere değil.
|
Nathan’ımız Nasıl Ölmüyor Uncharted oyunlarında canınız azaldığı vakit ekran yavaş yavaş siyah beyaz olmaya başlar. Aslında o siyah beyaz olma süreci Nathan’ın mermi yediği manasına gelmiyormuş. Tüm bu mermiler Nathan’ın yanından geçtiği için bahtımızı zorluyormuşuz. Yani en azından yetkililer bu türlü söylüyor. Nathan her fırsatta bahtından yakınsa da ben hayatımda Max Payne ağabey de dahil olmak üzere bu kadar mermiden sıyırılıp hayatta kalan birisini görmedim. Neyse Nathan, artık çoluk çocuğa karıştın bu sefer nitekim bahtını zorlama. |
Mutlu Sonla Biten Lineer Oyunlar, Oyunlarımız
Uncharted’ı hakikaten çok sevme nedenlerimden birisi de lineer bir yapıya sahip olması. Yani şahane atmosferi, harika görünümleri var diye Naughty Dog zıvanadan çıkıp “HADİ MADAGASKAR’IN HER YERİNE MİLYARLARCA SORU İŞARETİ KOYALIM!” demiyor. Oyunun bir öyküsü var, bir sonu var. Fakat dördüncü oyunda net bir halde hissedebildiğimiz bir şey var ki o da; A noktasından B noktasına gitmek için birçok vakit 2 ya da daha fazla seçeneğimiz oluyor. Bunu dövüşlerin birçoklarında da saklılık ya da bodoslama olarak da ayarlayabildiğimiz için bir lineer oyunda olmasını isteyebileceğimiz her şeye sahibiz.
Her manzarsı hoş oyunun açık dünyaya evrildiği (sözüm sana Ubisoft!) son devirlerde Unchrated’ın yaptığı nitekim rafine bir macera sunmak. Hem de keyifli sonla biten bir öykü. O denli ki Nathan Drake ve Elena çiftimiz hayallerindeki hayata kavuşuyor, Sam ve Sully yeni bir iştirak geliştiriyor ve dünya bir anda şahane bir yere dönüşüyor. Güya dört oyun boyunca milyonlarca insanı onlar öldürmemiş üzere bu kadar rahat ve keyifli yaşamaları da bana oldukça tuhaf geliyor. İnsan öldürmek bu kadar kolay bir şey mi yahu?!
En nihayetinde Nathan Drake’in orijin öyküsüyle ilgili şahane ayrıntıları öğrendiğimiz, tarihin en büyük korsan hazinesine yanlışsız inanılmaz bir maceraya çıktığımız A Thief’s End artık bilgisayar oyuncularının parmaklarının ucunda. Lakin bir de ortada bir miras davası ve kayıp olayı var. Artık biraz da Kayıp Miras’a bakalım;
Nathan Gitti Diye Hazineler Kendi Kendine Bulunmuyor
Uncharted serisi benim için Nathan Drake ile büsbütün özdeşleşmiş durumda. Bu yüzden Lost Legacy’i çıktığı günden bu yana pek merak etmedim. Lakin hazır elime bu türlü bir fırsat geçmişken bu yan öyküyle birlikte yeni bir maceranın peşinden gitmek oldukça cazip geldi. Yeterli ki de gelmiş!
Demiştim ya adeta bir çizgi romanın “TAM MACERA” etiketiyle sunulan yan kıssası diye. Lost Legacy oynarken daima bunu hissettim. Hatta tam olarak bilhassa X-Men üzere grup çizgi romanlarının yan öykülerinde iki karaktere yoğunlaşılır, sonra olaya cameo olarak gruptan öteki birisi de dahil olur ya o denli bir lezzete sahip. Toplam dokuz kısımdan oluşan çok uzun olmayan lakin insanı bilhassa birinci iki kısımdan sonra oldukça içine alan bir kıssası var. Bu sefer Hindistan’a hakikat İç Savaş soslu bir hazine avıyla karşı karşıyayız. Başrolümüzde eski oyunlardan tanıdığımız Chloe Frazer var ki kendisi bir Hint mitolojisi uzmanı (tıpkı babası gibi) ve yanında da benim şahsî nefretimi üzerine çekmeyi başaran Nadine Ross var.
Nadine ile bırakın kadro olmayı bana kalsa bilhassa 4. oyunu da çok taze bitirmişken başına bir mermi sıkıp hayatıma devam etmek isterdim. Lakin Naughty Dog’un tahminen de Last of Us 2 öncesi birinci “düşmanınızı anlayın” çalışması bu oyun olabilir. Ben her iki oyunda da düşmanımı anlamaktan fazla işimdeki öfkeyi denetim edemeyen taraftayım. Neyse Nadine’in gereksiz profesyonelliği bir noktadan sonra yerini samimiyete bıraksa da bu samimiyet de bana soğuk geldi lakin Chloe için tıpkı şeyleri söyleyemeyeceğim. Alışılmış ki Frazer bir Nathan Drake değil, olmasını da beklemek onun ismine büyük bir haksızlık olur. Lakin kendisi oldukça komik olmaya çalışıyor, güzel yazımında birtakım tembellikler olduğu için birden fazla yerde ya birebir ya da çok gibisi bir latife yaptığı için bir mühlet sonra tekrara bağlıyor lakin muhakkak sıkıcı bir karakter değil.
Az evvel Uncharted 4’e haritayı sonsuz soru işaretleriyle doldurmadığı için teşekkür etmiştim. Lost Legacy ise bize küçük minnacık bir açık dünya sunuyor. Doğal bu açık dünyada yapabileceklerimiz oldukça kısıtlı. Yer yer Tomb Raider oyunlarını andıran bulmacalar var lakin bunların son maksadı yalnızca bir tane olan tek yan vazife için gerekli birkaç eski eşyayı toplamak. Oyunun müddetini uzatmak için ve bizleri şahane atmosfer içerisinde otomobille biraz daha yol yaptırmak için eklenen bu yan vazife neyse ki opsiyonel tutulmuş. Tekrar de oyunun tek ana vazifesinin misyon ağacı üç farklı yer biçiminde ve bu üç yere istediğiniz sırayla gidebiliyorsunuz. Yani Uncharted’ın başka oyunlarında görmediğimiz bir özgürlük var.
Minik açık dünya tecrübesi, Nathan Drake dışında kainattan tanıdığımız öbür karakterlerle oynayabilme imkanı ve oyunun mühleti Lost Legacy’i oldukça kıymetli kılmış. 4. oyunun yanında pakedin içerisinde dahil olması da şayet oyunu oynamayı düşünüyorsanız şahane bir bonus olarak artı hanesine yazılacaktır. Genel sınırlarıyla Uncharted: Legacy Of Thieves Collection beni bir defa daha Uncharted serisinden memnun bir biçimde ayırmayı başardı. Fakat iki oyunu peş peşe oynadıktan sonra bir mühlet hazine avcılığına orta vermeyi düşünüyorum. Zati Naughty Dog’un şimdi beşinci oyun yahut öbür bir yan oyun ile ilgili bir planı yok. Fiyatı için uygun olduğunu söylemek sıkıntı lakin başka AAA oyunlarla kıyaslayınca nispeten daha ucuz bir etikete sahip. Olağan eski bir oyunun PC’ye çıkışı olduğunu da hatırlamak lazım. Yeniden de bilhassa Uncharted 4’ü hiç oynamamış oyuncular için, indirim vakitlerinde şahane bir paket olarak kıymetlendirilebilir.
Son karar: Uncharted: Legacy Of Thieves Collection, oyunu birinci kere oynayacaklar için bulunmaz bir nimet. Şahane görselliği, süper atmosferi ve hiç düşmeyen aksiyonuyla iki oyun toplam 20-25 saatinizi çok rahat büyük zevk ile harcayabileceğiniz bir oyun. Şayet PS4’de oyunu oynadıysanız ve hazine avcılığı yapma hasretiniz depreştiyse bu sefer cilalanmış görselliği ve fare ile ateş etme konforuyla tekrar bir talihi hak ediyor. Birinci indirimi yedikten sonra bilhassa bilgisayar oyuncularının kütüphanesine büyük renk katması hayli olası.
Son bir not olarak oyunu tekrar PC’de oynayak diğer kullanıcılar oyunun sıkça çöktüğünü ve kimi spesifik noktalarda oyunu çökertecek yanılgılar olduğunu belirttiler. Ben 1-2 sefer hariç hiç çökme yaşamadım lakin görünüşe nazaran şimdi tam randımanlı bir optimizasyon yapılmamış. Lakin sıradaki güncelleme ile birlikte oyun muhtemelen kusursuza yakın performans verecek hale gelecektir.
Yazıdaki tüm görseller PC sürümünden alınmıştır. Tüm oyun içi imajlar 1920×1080 çözünürlüğünde, Ultra ayarlarda, DLSS kapalı ve 140 Resolution Scale seçeneği açıkken çekilmiştir.
