Call of Duty: Modern Warfare II – Açık Beta İzlenim

Oyun için beklentileri artıran bir deneyim

Call of Duty, artık ismini her sene duymaya alıştığımız dev oyun markalarından biri. Bugüne kadar istikrarlı bir biçimde üretimi devam eden seride yıllar boyunca çok güzel örnekler gördüğümüz üzere seri üretimin talihsizliklerinden kaçamamış özensiz ve makus işler de gördük. Lakin bahis Call of Duty oldu mu akıllara iki isim geliyor: Black Ops ve Çağdaş Warfare. İkisi de birçok taraftan kendi tiplerine yenilikler getirmiş, nitelikli seriler. Bugün ise bizim işimiz Çağdaş Warfare ile.

2019 yılında seriye CoD Çağdaş Warfare rebootu ile pak bir sayfa açan Infinity Ward, macerasına MWII ile devam ediyor bu sene. 2009 yılında çıkışını yapan orjinal Çağdaş Warfare 2, birçok oyuncunun kalbinde farklı bir yere sahip olduğundan MWII rebootunun da taşıdığı yük bir epey büyük. Ben de dahil olmak üzere büyük bir oyuncu kitlesi bilhassa geçtiğimiz yılki Vanguard başarısızlığından sonra MWII’den yana büyük beklentiler içinde. 28 Ekim’de çıkışını yapacak olan oyuna şimdi tam olarak kavuşamamış olsak da oyuncuların MWII hakkında fikir sahibi olabilecekleri beta süreci oyunu ön sipariş eden Playstation sahipleri için 16 Eylül’de başladı. Geçtiğimiz aylarda gördüğümüz fragmanın heyecanıyla oyunu ön sipariş ettiğim için ben de 16 Eylül’den beri betayı oynuyorum. Bakalım MWII, “Modern Warfare 2” olma yolunda mı yoksa 28 Ekim için beklentileri yükseltmemek mi lazım?

Modern Warfare II, birçok istikametten MW 2019’da başardıklarının üzerine koyarak ilerlemiş, en azından deneyimlediğim multiplayer kısmı için bunu rahatlıkla söyleyebilirim. Eksilerinin yanında artıları bir oldukça fazla. Bu artılardan benim için MWII’yi alımlı kılanı ise oynanış rahatlığı. MW 2019’un betasını oynadığım vakitler onun için de benzeri kanılar içerisindeydim. Bilhassa oynanış suratı, tempo ve akıcılık bahislerinde beni çok etkilemişti. MWII ise 2019’da beğendiğim tüm özelliklerin üzerine bir şeyler eklemiş ve harikaya daha da yaklaşmış bir biçimde karşıma çıktı. Multiplayer kısmı tam manasıyla akıp gidiyor. Alışılmış bu akıcılığı yakalayabilmek için kıymetli değişikliklere gidilmiş. Bunlardan biri de oynanış suratı.

MWII’de oyun temposu, hareket suratının tekrar ayarlanması ve uygun haritalarla desteklenmesi sayesinde istikrarlı bir tecrübe sunuyor. Hareket süratimiz MW 2019’a nazaran fazla lakin Vanguard’a kıyasla daha yavaş diyebileceğimiz bir aralıkta. Bu sayede dar alanlardaki çatışmalar yüksek tempoya kavuşmuş ve geniş alanlarda menzilli çatışmaların kalitesinden ödün verilmemiş. Son oyunlarda ve Warzone’da birden fazla oyuncunun şikayetçi olduğu, hareket suratının arşa değmesini sağlayan “slide cancelling” olayı bir nebze de olsa engellenmeye çalışılmış. Alışılmış yeniden sistemin açıklarından yararlanıp slide cancel yapmayı başaran oyuncular var lakin tecrübeme dayanarak rahatsız edici çoklukta olmadıklarını söyleyebilirim.

Oyunun dinamizmini hoş bir düzeye sabitleyen bir başka kıymetli ögeyse az evvel ismini andığım harita dizaynları. 2 hafta süren beta süreci boyunca 4’ü klasik 6v6 ve 2’si yüksek oyunculu geniş haritalar olmak üzere toplam 6 farklı harita sunuldu. Klasik haritalardan ikisi orta ve ikisi de nispeten büyük diyebileceğim boyuttalardı. Sunulan bu 4 haritanın her biri farklı temalarda olduğu için biraz alıştıktan sonra hepsinde farklı taktiklerle oynanması gerektiğini anladım. Örneğin, Mercado Las Almas isimli harita Meksika’da yer alan bir pazar alanı ve dar koridorlarda süratli çatışmalar üzerine konseyi bir oyun taktiği izlemek gerekiyor lakin Valderas Museum haritası açık alanlara ve geniş koridorlara konut sahipliği yaptığı için çeşitli noktalara pusmak yahut müze avlusunda menzilli çatışmalar üzerinden bir taktik kurmak çok daha tesirli.

Geniş ölçekli haritalarda ise istikrarlar öteki bir düzeyde. Az sonra değineceğim Ground War ve Invasion modlarında tecrübe edebildiğimiz geniş haritalar kendi içlerinde farklı tempolara sahip ufak bölgelere ayrılmış durumda. Helikopterler, tanklar, kargo araçları ve botların varlığı bu bölgelerdeki çatışmaların istikrarını değiştirebiliyor. Büyük haritalardan biri olan Sariff Bay’de merkezdeki dar sokaklarda bir çatışma halindeyken rakip grubun kargo helikopteriyle çıkartma yapması yahut Sa’id haritasında Ground War oynarken ağır zırhlı araçların peşinize takılması adeta savaşa can veriyor. Doğal bunlar FPS oyunları için yeni özellikler değil. Battlefield serilerinde yıllardır bu biçim şeylere alışığız fakat 2019’da pek de parlak olmayan birinci Ground War denemesinden sonra geniş çaplı savaşlara yeni yeni alışan Call of Duty markası için bahsettiğim şeyler ziyadesiyle değer taşıyor.

Harita dizaynlarında bir öteki hoşuma giden şeyse haritaların dokularının hoş bir biçimde aktarılması oldu. Vanguard ve Cold War’da özgünlükten uzak, basmakalıp haritalarla başarıyı yakalamaktan adım adım uzaklaşan marka için MWII yeni bir nefes olacak üzere duruyor. Haritalardaki ayrıntılar, kullanılan çevresel ögelerin ortamın dokusuyla olan ahengi ve seçilen yerler oyunun içine girmemizi kolaylaştıran cinsten. Amsterdam’da yer alan Breenburgh Hotel’de otel odaları ortasından sessizce ilerleyerek meydandaki havuzda dönen çatışmadan kaçan düşmanları avlarken Valderas Museum’da sanat stantlarının olduğu odalarda tabloları incelerken onlarca sefer öldürülmem de haritaların oyuncuyu ortama nasıl adapte ettiğinin birer delili benim için.

Betada iki haftaya yayılmış güncellemelerle bir arada kimisi yeni kimisi eski birden çok oyun modunu deneme talihim oldu. Team Deathmatch, Domination, Hardpoint ve Search and Destroy modları esasen artık tüm CoD’ler için vazgeçilmez modlar. Beta sürecinde klasik modların dışında 3 adet yeni oyun modu sunuldu: Prisoner Rescue, Knock Out ve Invasion.

Prisoner Rescue modu, Rainbow Six’ten alışık olduğumuz bir mod. Oyuncular, savunan ve saldıran olmak üzere iki kümeye bölünüyor ve tipler ilerledikçe roller değişiyor. Savunanlar, rehineleri korumakla uğraşırken saldıran taraf rehineleri sırtlayıp çıkış noktasına ulaştırmaya çalışıyor. Birebir vakitte kadrolardan biri başka kadronun tüm üyelerini elemine edebilirse tekrar kazanmış sayılıyor. Düşen arkadaşlarımızı canlandırmak da modun bir öteki mekaniği. Tıpkı Search and Destroy modunda olduğu üzere bu mod da daha taktiksel bir oynanış gerektiriyor. Bilhassa grupta birden çok arkadaşınızla beraberseniz modun verdiği keyif de katlanarak artıyor. Asla Rainbow Six Siege kadar taktiksel bir tecrübe vadetmiyor olsa da ortada sırada girilebilecek hoş, farklı tempoda ilerleyen rekabetçi bir mod olduğunu söyleyebilirim.

Knock Out moduna gelecek olursak en baştan kendisinin en az beğendiğim mod olduğunu söyleyebilirim. Süratli bir oynanışa sahip olan bu modda tek doğum hakkımız var ve karşı grubu ortadan kaldırmaya çalışıyoruz lakin iş burada bitmiyor. Haritada spawn olan para paketini cins müddeti dolana kadar elinde tutan ekip da oyunu kazanabiliyor. Bana, çok fazla taktiksel bir gidişata sahip olmayan, çıtır çerez bir mod üzere hissettirdiği için çok keyif alamadım. Hatta birkaç denemeden sonra geri dönmedim bile. Öteki modların yanında sönük kaldığını düşündüğüm için Knock Out yerine klasik Team Deathmatch’i tercih etmek bana daha mantıklı geldi.

Invasion modundaysa 20’ye 20 kadrolar halinde geniş haritalarda daha kaotik bir Team Deathmatch uğraşı veriyoruz. 20’ye 20 kulağa çok da büyük bir savaş üzere gelmiyor olabilir ama savaş alanını canlı kılmak ismine oyunda botlar da iki tarafın saflarında bu gayrete dahil oluyor. MWII’nin tüm tanıtımlarında üstüne basa basa söyledikleri bir şey vardı hatırlarsanız: “Yapay Zeka”. Invasion modunda bu yapay zekayı test etme talihi veriliyor oyunculara. Kabul etmeliyim ki botlar gerçek birer oyuncu üzere hissettirmiyorlar zati bu türlü bir beklenti içinde olmak da saçma olurdu. Saçma hareketleri ve yüzünüze far görmüş tavşan misali bakmaları hala onları gerçek oyunculardan ayırt etmemizi sağlıyor ancak geniş haritaların sokaklarını doldurarak ve haritaya helikopterlerle yaptıkları çıkartmalarla oyunun havasını değiştirdikleri de bir gerçek. Haritayı sırf dolu göstermekle de kalmıyorlar, birçoklarının hareketleri, animasyonları ve aldıkları aksiyonlar vakit zaman Invasion modunda sinematik anlar yaşamamıza imkan sağlıyor. Yapay zekanın eksiksiz formuna ulaşmış olmasa da gelişmiş olduğunu görmek öykü modu için heyecanımın artmasına neden oldu.

Ayrıca yeni bir mod olmasa bile Ground War modunun da gelişim göstererek 2019 yılındaki MW oyununda olması gereken düzeye ulaştığını söylemek mümkün. Mod, MWII’de birçok probleminden (grafik kusurları, araç yetersizliği, haritaların yavanlığı) kurtulmuş ve Battlefieldvari bir tecrübe sunmaya bir adım daha yaklaşmış. Invasion mı Ground War mu derseniz az evvel de belirttiğim üzere daha sinematik bir tecrübe için Invasion ve 32’ye 32 daha rekabetçi bir oyun içinse Ground War denenebilir.

Oynanış kısmında oyundaki bir öteki büyük yenilikse üçüncü şahıs kamerasında oynayabildiğimiz bir oyun listesinin olması. CoD tarihinde bir birinci olan TPS’yi denemeden evvel epey önyargılıydım. Oynadıktan sonraysa aklımda tek bir niyet vardı: “Metal Gear Solid Online’ı özlemişim!”. Evet, şunu anladım ki CoD’ye TPS ekleyince oyun MGS Online’a dönüşüyormuş. Hareketler esnasında TPS kameradayken nişangah tuşuna bastığımızda oyun FPS moduna geçiyor. Bu PUBG, Arma ve birçok oyundan daha alışık olduğumuz bir mekanik aslında. CoD’de ise TPS modu oyunun taktikselliğini ziyadesiyle artırmış, maçların temposu düşmüş ve köşelere saklanarak yavaş yavaş ilerlemek bu modun vazgeçilmezi haline gelmiş. Bu taraflarıyla bana MGS Online’ı hatırlattığı için oynarken başka bir keyif aldım. Animasyonları çok akıcı olduğundan da absürt bir imaj ile karşılaşmadım (ufak grafik kusurları hariç).

MWII’nin argümanlı geldiği bir bahis daha var. MW 2019’da bizleri Gunsmith sistemiyle tanıştıran seri bu sefer işleri büyütüp neredeyse ucu bucağı olmayan Vault&Gunsmith ile baş başa bırakıyor. Sistemi özetleyecek olursam, silahların hepsi belli platformlara ayrılmış. Elimizde başlangıçta birkaç adet silahımız var ve düzey atladıkça farklı silahların kilidini açıyoruz. Silah özelleştirmek istersek de farklı kollardan her silaha 5’er eklenti modülü takabiliyoruz. Buraya kadar bir değişiklik yok, işler buradan sonra kızışıyor. Bir silahta makul bir düzeye ulaştığımızda “reciever” denilen bir şey açıyoruz ki bu da aslında silahın ana modülü olan gövdesinin özelleştirmeye açılması manasına geliyor. Reciever modülünü özelleştirmeye açtıktan sonra kullandığımız silahla birebir platformda bulunan silahların gövde modüllerini alıp kendi silahımıza takabiliyoruz ve bu da aslında silahın atış aralığından kuvvetine kadar birden fazla şeyi değiştirebiliyor. Lakin bir reciever açıp değiştirdiğimizde bir evvelki recievera özel olan eklenti kesimleri bu gövde de kullanılmaya devam ediyor ve ta da! Değişik bir silaha aslında o silahta kullanıma açık olmayan eklentiler takmış oluyoruz. Artırılmış eklenti çeşitliliğinin yanı sıra az evvel özetlemeye çalıştığım Vault sistemi silahlardaki çeşitliliği ve özelleştirilebilirlik düzeyini farklı bir boyuta taşıyor. Anlayacağınız düzey atladığınız maçlardan sonra Vault’a sağlam başla girip vakit ayırmak kaide.

Loadoutlar özelindeyse perk paketlerimiz var artık. Kendi perk paketlerimizi özelleştirebiliyoruz. Birkaç oyundur alıştığımız güçlendiriciler de MWII’de kendine yer bulmuş. Birçok yeni saha ekipmanın içinden benim en çok kullandığım ekipman şişme uydurma düşmanlar oldu. Eklenen ekipmanlar ve özelleştirilebilir perk paketleri oyunda taktik kurmanın değerini artırmış. Sayısı artan ve animasyonları hoşlaşan killstreakler de savaşlara tat katmaya devam ediyor.

Oyunu PS5’te oynadım ve gördüklerim beni büyük oranda şad etti. Grafikler, küçük çaplı haritalarda ve karakter modellemelerinde yeni jenerasyon hissiyatını veriyor. Bilhassa bir evvelki oyun olan Vanguard’a kıyasla dokuların yüklenmesi epeyce hızlanmış. Rüzgarla bir arada uçuşan üniformalar, yüksek ayrıntılı silah dizaynları ve etraf görselliği beni etkilemeyi başardı. Büyük çaplı haritalarda doğal olarak bir kalite düşüşü oluyor tabi. Bu kalite düşüşünün yanında bir de ışıklandırma meseleleri ve grafik yanlışları geliyor. Beta’dır olur bu kadar dedim ve üstünde çok durmadım fakat oyun çıkış yaptığında bu problemler devam ediyor olursa hudut bozucu olacakları kesin. Performans olaraksa PS5 üzerinde yamalarla düzeltilmeye çalışıldıysa da sabit bir 120 fps almak güç. 120 fps’e ulaşmak için PS5 menüsünden Performans Modu’nu açıp imaj kalitesinden ödün vermeniz gerekiyor ki 60-80 fps aralığı beni rahatsız etmediği için ben bu yola başvurmadım.

Teknik kısımda ise PS5 özelinde beni memnun eden bir durum daha var: Dualsense kullanımı. Ne vakit ki bir oyun Dualsense özelliklerini kullansa oyun tecrübesini başka bir düzeye taşıdığı için çok keyifleniyorum. MWII de bu özelliği kullanıyor. Hatırlarsanız Cold War bu özelliği kullanan birinci fps oyunuydu. Cold War sonrasında Vanguard’da bunu görememek tam bir hayal kırıklığı olmuştu benim için. Artık MWII’de istikrarlı bir biçimde oyuna entegre edilmiş olması sahiden sevindirici.

Tıpkı MW 2019’da olduğu üzere MWII de kaliteli bir ses dizaynına sahip. Son iki oyunun vasattan uzak, rezalete yakın ses dizaynlarından sonra MWII ilaç üzere geldi. Her silah ateşlendiğinde yanı başınızda ateşlenmiş üzere bir his veriyor. Çevresel sesler de atmosferi kuvvetlendirirken artırılmış adım sesleri taktikselliği körüklüyor. Bu durumdan rahatsız olan birçok oyuncunun yorumu ile karşılaştım. Kendileri bu durumun Dead Silence isimli ayak sesini yok eden perk’ü çok kuvvetli bir hale getirdiğini savunuyor. Fakat fikrimce bunun tahlili adım seslerine bir ayar yapmaktan değil de Dead Silence perk’ünde değişikliklere gitmekten geçiyor.

Oyuncuların teknik manada çok eleştirdikleri bir öbür nokta da ekranın sol üst köşesinde yer alan küçük haritada kırmızı noktaların (red dot) bulunmaması. Eski CoD’larda bulunan bu kırmızı nokta mekaniği düşmanların ateş ettiklerinde küçük haritada kısa bir müddetliğine kırmızı noktalarla işaretlenmelerini sağlıyor. Deneyenler, oyunun kapalı beta süreçlerinde yalnızca basına denettikleri versiyonlarında kırmızı nokta özelliğinin bulunduğunu lakin açık betada bu özelliğin kaldırıldığını söylüyorlar. Kırmızı noktanın kıymetli olmasının sebebiyse oyunda değişen spawn noktalarını rahatlıkla anlamaya yardımcı olması ve taktik kurmayı kolaylaştırması. Bu durumdan rahatsız olan oyuncular durumu Infinity Ward’a ilettiklerinde üretimci firma kırmızı noktanın oyunda çeşitli buglara sebep olduğunu ve bu nedenle çıkarttıklarını belirtmiş. İşin garibi oyunda kurabildiğimiz özel maçlarda kırmızı noktayı etkin edebiliyor oluşumuz. Bu sorun beni çok da büyük bir hayal kırıklığına uğratmasa da rekabetçi oyunlardan hoşlanan büyük bir kitlenin oyun hakkındaki fikirlerini olumsuz etkilemişe benziyor. Kırmızı nokta tartışması nasıl çözülecek, bunu oyun 28 Ekim’de çıkış yaptığında göreceğiz.

Sonuç olarak, MWII betası oyun için beklentileri artıran cinsten bir tecrübe ve sağlam bir Call of Duty multiplayerının bizleri beklediği aşikar. Gelişmiş mekanikler, kaliteli oynanış ve düzey atlamış olduğunu düşündüğüm yapay zekanın varlığı da tam sürümde karşımıza çıkacak öykü modu için umut verici nitelikte. İşin kıssa kısmında da hoş şeylerin bizi beklediğini düşünüyorum. MWII, serinin düzgün oyunları listesinde üst sıralara yerleşebilecek mi, bunu 28 Ekim’de göreceğiz. O vakte kadar oyunla kalın, sıhhatle kalın.