Biz sorduk, Gaiman ve grubu cevapladı
The Sandman’i evvelce izlediğimiz için röportajda hafif spoiler sayılabilecek yerler olabilir, dilerseniz röportajı okumayı dizi sonrasına bırakabilirsiniz.
Onur: Birinci sorum Bay Holbrook’a olacak. Hatırlayabildiğim kadarıyla Corinthian çizgi romanlarda tam vakitli bir kâbus rolündeydi. Dizide ise kısmen kâbus, kısmen de fantezi olarak fonksiyon gösteriyor. Bu sizin yaptığınız bir doğaçlama mıydı?
Boyd Holbrook (The Corinthian): Corinthian yalnızca Doll House’da var. Bizimse karakteri keşfedip yolun sonunu Seri Katil Fuarı’na çıkarmak için 10 kısmımız vardı. Fuardaki tarikat önderi üzere halini haklı göstermek ismine onu rahatsız edici bir zorba yapamazdık elbette. Sofistike, fenomen halinin üzerine tam olarak uyması gerekiyordu. The Corinthian bana nazaran bir bukalemun, halletmesi gereken işe uygun bir biçime şimale bürünen birisi. Karakter çizgi romanda da bu elemente sahip lakin dizide bunu genişletme fırsatımız oldu ve bu hususta övgü alması gereken ben değil, dizinin ardındaki kreatif takım. Bana yalnızca bir yol gösterdiler, ben de o yolda yürüdüm.
Onur: Sıradaki sorum, Bayan Samunyai için. Rose Walker, Morpheus üzere ölümsüz varlıklarla dolu bir kainatta bile insanların ne kadar değerli olduğu bizlere kanıtlayan karakterlerden bir tanesi. Onu bu kadar renkli bir karakter yapan şeylerden bir tanesi de yoldaşlarının çok renkli olması. Rose’un yardımcıları ortasında sizin favoriniz kimdi?
Vanesu Samunyai (Rose Walker): Soruyu kendim olarak mı cevaplayayım, yoksa Rose olarak mı?
Onur: İki perspektiften de yaklaşabilirsiniz.
Vaneus Samunyai: Rose ismine cevaplayacak olursam, ortalarındaki inanca ihanet etmemek ismine Lyta derim. Rose ile Lyta ortasında daha derin bir duygusal bağ var, birbirlerine gereksinim da duyuyorlar. Öte yandan Rose için en kıymetli kişi de Jed ancak kıssanın büyük bir kısmında yan yana değiller, bu yüzden ona tam manasıyla bir yoldaş demek de mümkün değil.
Kendi adıma konuşursam herkese bir farklı bayıldım ancak Chantal ve Zelda’nın yeri bende bir farklı. Chantal ve Zelda ikilisi insanı çok eğlendiren bir ikili.
Onur: Morpheus destansı bir figür; ne bir ilah ne de bir insan. Kişiliğinin çok insansı özellikleri de var, beşerden uzak modülleri da. Bunlar ortasında geçiş yapmak size nasıl bir deneyim yaşattı ve karakterin bu ikili tabiatını yansıtırken en çok zorlandığınız nokta neydi?
Tom Sturridge (Morpheus/Dream): Bence karakterin kilit noktası bu geçişler. Kozmosun bilinçaltına küratörlük yapan kişi olarak, şuur sahibi her bir varlığın hayallerinden sorumlu. Herkesin düşlerini anladığı için herkesin hislerinden da haberdar. Bu yüzden fevkalâde bir empati maharetine sahip, öbürleri ne hissediyorsa o da hissediyor. Bu kutsal hissiyat korosunun tamamını bünyesinde barındırabilmek için disiplinli ve ihtimamlı olmak, hepsini bastırmak zorunda. Karşı karşıya olduğumuz bu varlık alev alev yanan muazzam hisler bastırmak zorunda, bunu da hiçbirini dışarı vurmayarak yapıyor. Karakterin en heyecan verici olduğu kısımlar tüm bu hislerin yüzeye çıkmasını engelleyemediği kısımlardı.
> The Sandman – İnceleme <
Onur: Lucien ile Morpheus ortasında hem çizgi romanlarda hem de dizide enteresan bir ilgi var. Size nazaran bu alakanın en ilgi cazip kısmı neydi ve bunu ekranlara taşırken nasıl bir deneyiminiz oldu?
Vivienne Acheampong (Lucien): Değişik olan şey mutlaka hiyerarşileri. Morpheus, Lucien’in işvereni lakin ortalarında karşılıklı bir hürmet ve kavrayış var. Ben çizgi romandan bunu aldım. Lucien’in hayaller diyarına inancı var, Dream’in yaptığı işin ne kadar kıymetli olduğunu biliyor. The Dreaming, hepimizin gittiği bir yer. Kim olduğumuz değerli değil zira hepimiz düş görüyoruz. Bunu koruma etmek Lucien’in de anladığı üzere çok değerli. Morpheus ise katlanmak zorunda kaldığı amansız esaretten kurtulup geri döndüğünde insanlığın en makus halini görmüş durumda. Lucien, Morpheus’un gerçekte kim olduğunu, neyi temsil ettiğini içselleştirmiş. Tıpkı vakitte onun işlevini yerine getirebilmesi için kuralların uygulanması, sistemin korunması gerektiğinin de farkında. Başına gelenlerin sonucunda Morpheus’un kim olduğunu kısmen de olsa unuttuğunu, kalbinin soğuduğunu görüyor. Lucien, Morpheus’un vicdanı vazifesini görüyor, içindeki empatiyi biraz daha dışarı vurmasını sağlıyor. Bu bağlamda ortalarında eşsiz bir bağ olduğunu görüyoruz zira Morpheus gittiğinde, Lucien geri dönüp dönmeyeceğini bilmemesine karşın yerinde kalıyor ve onu bekliyor.
Onur: American Gods dizisinde kitapta anlatılan öyküyü biraz değiştirdiğinizi ancak daha fazla genişlettiğinizi gördük. The Sandman ise yalnızca verdiği hissiyat itibariyle değil birebir vakitte kıssanın ilerleyişi açısından da çizgi roman ziyadesiyle sadık. Gelecek dönemlerde ekstra malzeme eklemek yahut çizgi romanlardaki öykülerin kimilerini genişletmek üzere planlarınız var mı, yoksa kaynak malzemeye olabildiğince sadık kalmaya mı niyetlisiniz?
Neil Gaiman (Yazar / Yapımcı): American Gods’ı ben yapmadım, o seçimleri ve genişletmeleri diğerleri yaptı. Fakat Good Omens’ı ben yaptım mesela ve evvelden var olan kimi şeyleri ayrıntılandırmaya, bazılarının de üzerlerine bir şeyler inşa etmeye bayıldım. The Sandman’in devamını getirmeyi yürekten istiyorum ve şayet bunu yaparsak çizgi romana çok lakin çok sadık kalacağını söylemekte de bir beis görmüyorum. Öte yandan tıpkı birinci dönemde olduğu üzere çizgi romanla ne kadar haşır neşir olursanız olun, az sonra ne olacağını iddia edemeyeceğiniz kısımlar da olacak. Aklımızda bu türlü böyle planlar var bu planların çabucak hemen hepsi size halihazırda çok sevdiğiniz ve hakkında daha fazla şey bilmek istediğiniz karakterlerle alakalı daha çok gereç vermek üzerine heyeti diyebilirim. Vaktinde bunları anlatmak için gerekli “arsaya” sahip değildim; elimde fasikül başı 24 sayfa, sayfa başı da 6 panel olurdu.
Onur: Morpheus’un çizgi romanlardaki üzere “yıldız gözlere” sahip olmamasının sebebinin, bunun beyaz perdeye çok da yeterli aktarılamayacak oluşu olduğunu kestirim ediyorum. Yeniden de bir formda yapmayı denemişsinizdir fakat değil mi? Tom Sturridge “yıldız gözlerle” nasıl durdu?
Neil Gaiman: Dikkatli bakarsanız, birinci kısımda Morpheus’un The Dreaming’de Alex ile buluştuğu kısımda bunu yaptığımızı görebilirsiniz aslında-
Allan Heinberg (Yapımcı): İkinci kısımda suya baktığı kısımda da var.
Neil Gaiman: Evet, ikinci kısımda suya baktığı kısımda da var. Yani asla yapmıyor değiliz, orta sıra Morpheus gözlerini görüyorsunuz. Öte yandan evet, daha işe girişirken aklımızda Tom Sturridge’e katran karası kontakt lensler takıp gözbebeklerini de CGI ile yapmak vardı. Denemesine denedik de ve Morpheus üzere durmadı. ComicCon’da göreceğiniz tipten bir görüntüydü; Morpheus değil de Morpheus cosplay’i yapan birisi üzere durdu. Oldukça de güzel bir Morpheus cosplay’iydi ancak bir yerlerde karakterin kimliğinden bir şeyleri yitirdiğimizi hissettik. O şeyi Tom Sturridge bize gözleriyle veriyordu aslında. Hem şimdiye kadar çıkan bütün çizgi romanlarında Batman’in beyaz gözleri var ancak şimdiye kadar yapılan her bir beyaz perde uyarlamasında Batman’in gözleri olağan insan gözleri. Maske yüzünden yüzü kısmen kapanıyor ve gözleri rol yaparken kullanabileceği yegâne araçlardan. Biz de bir noktada “Eğer Batman beyaz perdede olağan insan gözlerine sahip olabiliyorsa, Morpheus da birden fazla durumda sahip olabilir” dedik.
