Kapia, Kickstarter sürecinden beri takibimde olan, Steam’de demosunu oynayıp istek listeme eklediğim macera oyunlarından biriydi. Oyunun yapımcılarından Anna Antonov’dan “acaba Kapia’yı incelemek ister misiniz?” diye ileti aldığımda çok sevindiğimi söylememe gerek yok herhalde, “istemem mi?” dedim, “sıkı bir point’n click macera hayranı olarak zevkle incelerim hem de” dedim. Yaklaşık 6 saatte biten oyunu zevkle oynadığıma nazaran artık de sıra zevkle incelemeye geldi.
“2 for 2” tam da isminden anlaşılacağı üzere bir karı kocanın, Anna ve Pavel Antonov’un kurduğu bir indie stüdyo ve yaklaşık yedi yıllık bir geliştirme sürecinin akabinde bu “tutku” projesini oyuncularla buluşturabildiler.
Bu Batı öbür Batı, o Doğu diğer Doğu
Oyunun distopik öyküsü Batı ile Doğu ismindeki bölgeler ortasındaki savaşı arkaplan olarak kullanıyor. Dünyanın büyük bir kısmı çöpe dönmüş, beşerler ve zeki robotlar kubbe ile kapatılan kentlerde hayatta kalmışlar. Lakin bu kentler de yavaş yavaş Göz ismindeki varlığın denetimine girmeye başlamış, oyunun geçtiği Kapia kenti de bunlardan biri. Caddelerde bu gözlerden çokça görmek mümkün, herkesin yaptığı her şey takip ediliyor bu dünyada. Batı nedir, Doğu nedir, bu Göz nereden gelmiş, kim yaratmış, tüm bunları oyunu oynarken öğreniyoruz.
Kapia’da kimi vakit büyükbaba Stefan, kimi vakit torunu meraklı bıdık Remy ile oynuyoruz. Stefan yollandığı son vazifede çok hassas bilgiler içeren bir şoför ele geçiriyor. Onun konuta dönmesini heyecanla bekleyen Remy dedesi geri dönmeyince bir şeylerin aksi gittiğini anlıyor ve onun peşine maceraya atılıyor. Stefan’lı kısımlarda oyunun kıssasını daha net anlamaya başlıyoruz, Remy’li kısımlar ise ufak bir çocuğun yaramazlıklarını ve heyecanını yansıtıyor daha çok.
Oyun büsbütün 3D olarak hazırlanmış, cins olarak benzetme yap derseniz Grim Fandango örneğini verebilirim. Klavye fare ile de, kontrolcüyle de oynaması son derece kolay. Modellemeler hoş, oyun dünyası ilgi cazibeli, çeşitli robotların ve karakterlerin dizaynları çok enteresan ancak işin teknik kısmında çokça kasvet var. Artık elbette Kapia’yı rastgele bir AAA oyunla kıyaslayarak değerlendirmeyeceğim, bu türlü işe yeni başlayan bir grubun oyununda elbette teknik sıkıntılar olabilir. Şayet oyun yapmaya devam ederlerse muhtemelen bir sonraki oyunlarında daha düzgün bir iş çıkarırlar, sonuçta tüm bunlar bir öğrenme süreci.
Ayrıntılara takılmazsanız cümbüşü yerinde
Teknik eza dediğim şeyler dudak senkronunun olmayışı, kamera açılarının bazen sapıtması, kimi animasyonlarda göze batan eksiklikler, ses düzeylerinin düzensizliği olarak sayılabilir. Lakin mesela karlı bölgelerde yürürken karda izlerin kalması üzere ince ayrıntılar epeyce yeterli işlenmiş, yani potansiyel var lakin uygulama çok da güzel değil. Oyunun karakterin durduğu yere nazaran değişen kamera açıları en büyük düşüncelerden biri aslında. Sağa gerçek ilerlerken bir anda kamera değişiyor ve sağ aslında sol tarafınızda kalıyor falan. Bu tıp geçişler bazen dikkat dağıtıcı olabiliyor. Ardınızda kalan bir yere gitmeniz gerektiğinde de ekran dışında kalan yere tıklayamadığınızdan o denli çok rahat etmiyorsunuz. Oyuna dair en büyük şikayetim sanırım buydu.
Bulmaca bakımından bana inanılmaz kolay geldi Kapia. Hatta son yamayla birlikte oyundaki birkaç tane olan küçük oyunu da geçme özelliği eklediler ki oyunu yeterlice kolaylaştırdı bu da. Öyküsü biraz yetişkinlere yönelik lakin oynanışı düşününce çocukların point’n click macera tipiyle tanışma açısından uygun bir giriş oyunu olabileceğini düşünüyorum. Alacaksın çocuğunu ya da küçük kardeşini, birlikte oynayacaksın mis üzere. Amaç çocukların eli alışsın 🙂
Bilhassa bahsetmek istediğim bir ayrıntı var, oyunun orta yükleme ekranları fevkalade. Bu ekranlarda yaşları 5 ile 10 ortasında değişen çocukların Kapia ile ilgili çizdikleri fotoğraflar var. Köşelerinde çizen çocuğun ismi ve yaşı yazıyor. Ne hoş bir dokunuş. Hele oyunun ‘jenerik’ kısmını kesinlikle lakin kesinlikle izlemenizi öneriyorum. Bu da bir çocuk kitabı halinde ve emeği geçen tüm çocuklar burada da listelenmiş. Çok hoşuma gitti bu.
Bu hoş kozmosu tek oyunla heba etmemeli
Ben oyunu sıkılmadan oynadım fakat sonlara gerçek öykünün biraz dağıldığını, birtakım kısımlarda da anlamsızlaştığını kesinlikle söylemem lazım. Ortalarda turşu toplama üzere neden konulduğunu anlamadığım saçma işler de yaptık, tekrar sonlara yanlışsız tavşan Bunny olarak oynadığımız çok kısa bir kısım de var ve onun da neden konulduğunu anlamadım. Esasen o kadar kısa ve ani biçimde kesiliyor ki, güya muhakkak bir yerden sonra oyun aceleye gelmiş üzere hissettirdi bana.
Son kısmında da öykü biraz ivedilikle toparlanmaya çalıştı ancak birtakım kısımlar bence havada kaldı. Oyun içinde çeşitli terminallerde okuduğumuz gazete haberleri, günlük belgeleri vs ile desteklenmiş hoş bir arkaplan öyküsünün ön kısmı bence pek de güzel doldurulamamış. Kapia, dünyasında olup biten şeyleri merak ettiriyor ve ben kendimi daha fazlasını öğrenmek isterken buldum açıkçası. Bu haliyle ortalamanın biraz üstünde bir oyun lakin 2 for 2 ilerisi için umut vaat ediyor.
